[[Αρχείο:Levitzky Portrait Catherine II 1782.jpg|thumb|left|Η Αικατερίνη Β΄ το 1782.]]
Το [[1744]], σε ηλικία 15 χρονών, προσκλήθηκε από την Ρωσίδα Αυτοκράτειρα [[Ελισάβετ της Ρωσίας|Ελισάβετ]] στην [[Αγία Πετρούπολη]] με σκοπό να νυμφευθεί τον διάδοχο του ρωσικού θρόνου '''[[Πέτρος Γ΄ της Ρωσίας|Πέτρο Φιόντοροβιτς]]''' του [[Σλέσβιχ-Χολστάιν|Χολστάιν]]. Η επιλογή της πριγκίπισσας Σοφίας ως υποψήφιας νύφης του διαδόχου ήταν αποτέλεσμα των διπλωματικών ενεργειών του Αυτοκράτορα [[Φρειδερίκος Β΄|Φρειδερίκου Β΄]] της [[Πρωσία|Πρωσίας]].
<ref>Philippe Erlanger,«Μεγάλη Αικατερίνη. Η Σεμίραμις του Βορρά», Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ.65 (Νοέμβριος 1973), σελ.80</ref>.
ΑμέσωςΤο άρχισε1744 η Αικατερίνη Β΄ φτάνει στη Ρωσία και ξεκινά την εκμάθηση της [[Ρώσικα|ρωσικής γλώσσας]] με τόσο ζήλο που τα βράδια έμενεμένει ξύπνια για να διαβάζει τα μαθήματα της. ΌλαΕνσωματώνεται αυτάσχετικά είχαν ως αποτέλεσμα την γρήγορη ενσωμάτωση τηςγρήγορα στη ρωσική αριστοκρατία.
Στις 28 Ιουνίου [[1744]] βαπτίστηκε Ορθόδοξηβαπτίζεται Χριστιανή Ορθόδοξη και της δόθηκεδίνεται το όνομα Αικατερίνη παρόλο που ο πατέρας της, φανατικός Λουθηρανός, αντιτάχθηκεαντιτάσσεται σθεναρά στην απόφαση της να αλλάξει το δόγμα.
Στις 21 Αυγούστου πραγματοποιήθηκεπαντρεύεται ο γάμος τουτο Μέγα Δούκα Πέτρου και της πριγκίπισσας Αικατερίνης. Ο γάμος της σταδιακά αποδείχτηκε ανεπιτυχής αφού ο διάδοχος του θρόνου Πέτρος Γ΄ασχολιότανΓ΄ ασχολιόταν μόνο με το κυνήγι ενώκαι αυτήπαραμελεί την παραμελούσεαυτοκράτειρα. Το χάσμα ανάμεσα τους ήταν τόσο μεγάλο που επί 9 χρόνια δεν είχαν κοινή σεξουαλική ζωή. Για εννιά χρόνια η Αικατερίνη Β΄ ήταν υποχρεωμένη να παραμένει κλεισμένη στα ανάκτορα ενώ δεν της επιτρεπόταν η αλληλογραφία με τους συγγενείς της. Αναγκάστηκε λοιπόν, προκειμένου να βρει μια συντροφιά, να καταφύγει στην ανάγνωση βιβλίων. Ιδιαίτερα επηρεάστηκε από τον [[Βολταίρος|Βολταίρο]] και τις ιδέες του περί του Διαφωτισμού. Το [[1754]] η Αικατερίνη έμεινε έγκυος και γέννησε έναν γιο, τον Παύλο. Βέβαια οι φήμες οργίαζαν σχετικά με την πατρότητα του παιδιού αφού κανείς δεν πίστευε ότι πατέρας του παιδιού ήταν ο Πέτρος.
Με τον καιρό η πριγκίπισσα Αικατερίνη άρχισε να δικτυώνεται στο παλάτι και να συνάπτει φιλικές σχέσεις με αυλικούς και υπουργούς όπως μεο τον καγκελάριοκαγκελάριος '''Μπεστούζεφ-Ριούμιν'''. Μαζί με τον καγκελάριο οργάνωσαν αυλική συνωμοσία, η οποία απέτυχε το [[1758]] και είχε ως αποτέλεσμα να χάσει τη θέση του Καγκελαρίου ο Καγκελαρίος Μπεστούζεφ-Ριούμιν ενώ η Αικατερίνη μόλις που κατάφερε να γλιτώσει τη δυσμένεια.
