Γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το μήκος της γέφυρας που στηρίζεται σε τέσσερις πυλώνες, ανέρχεται στα 2.252 μέτρα, ενώ μαζί με τις προσβάσεις φτάνει γύρω στα 2.883 μέτρα (βλέπε σχεδ.). Η γέφυρα αναπτύχθηκε και ολοκληρώθηκε, παρά τις δυσμενείς περιβαλλοντικές συνθήκες, ενώ το μέγιστο βάθος θεμελίωσης φθάνει τα 65 μέτρα υπό την επιφάνεια της θάλασσας. Πρόκειται για μία καλωδιωτή γέφυρα, οι αντοχές της οποίας είναι εντυπωσιακές. Σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε με προδιαγραφές να αντέξει σε σεισμό μεγαλύτερο από αυτόν που σημειώθηκε στις 17 Αυγούστου 1999 στο [[Ιζμίτ]] της [[Τουρκία|Τουρκίας]], ο οποίος ήταν μεγέθους 7,4 της [[Κλίμακα Ρίχτερ|Κλίμακας Ρίχτερ]]. Έχει υπολογιστεί, επίσης, πως αντέχει σε ενδεχόμενη σύγκρουση [[Δεξαμενόπλοιο|δεξαμενοπλοίου]] [[εκτόπισμα|εκτοπίσματος]] 180.000 τόνων, καθώς και σε ταχύτητα [[Άνεμος|ανέμου]] 265 χλμ/ώρα, [[ταχύτητα]] που αντιστοιχεί σε [[Τυφώνας|τυφώνα]] Κατηγορίας 5, το ανώτατο δυνατό επίπεδο στην [[Κλίμακα Σαφίρ-Σίμπσον]]. Τέλος, η γέφυρα είναι σχεδιασμένη να απορροφά πιθανές μετατοπίσεις μεταξύ δύο βάθρων, σε οποιαδήποτε κατεύθυνση.

<p>Στις 28 Ιανουαρίου 2005, έξι μήνες μετά τα εγκαίνια της γέφυρας, μια από τις συνδέσεις των καλωδίων της γέφυρας έσπασε από την κορυφή του πυλώνα Μ1 και κατέπεσε το κατάστρωμα. Η κίνηση οχημάτων διακόπηκε άμεσα. Η πρώτες έρευνες δείχνουν πως προκλήθηκε πυρκαγιά στην κορυφή του πυλώνα Μ1, έπειτα από [[Αστραπή|κεραυνό]] που έπεσε σε ένα από τα καλώδια. Το καλώδιο αντικαταστάθηκε άμεσα και η γέφυρα άνοιξε ξανά.κ</p>