Αυγουστίνος Ιππώνος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 68:
Λόγω των πλουσιότατων περιγραφών των πνευματικών του καταστάσεων θεωρήθηκε και θεωρείται μυστικός συγγραφέας. Δεν έγραψε κάποιο συγκεκριμένο βιβλίο πάνω στον μυστικισμό. Απουσιάζει μια συστηματική μυστική διδασκαλία. Σπάνια περιγράφει στάδια καθάρσεως και πνευματικών αναβάσεων, ελάχιστα μιλάει για τρόπους και διαδικασίες ψυχοσωματικής ασκήσεως. Κατά κύριο λόγο εκθέτει ό,τι αισθάνεται ως μεταστραφείς και εν μετανοία ζων χριστιανός όχι ότι βιώνουν οι μυστικοί θεολόγοι. <ref> Στυλιανός Παπαδόπουλος, « Αυγουστίνος Ιππώνος . Ο μέγιστος εκκλησιαστικός πατέρας της Δύσεως», Θεολογία, τομ.79, τ/χ.2 (Ιούλιος-Δεκέμβριος) 2008, σελ. 490.</ref> Αντίθετα ,άλλοι ερευνητές θεωρούν πως ο μυστικός χαρακτήρας της Αυγουστίνειας σκέψης και προσωπικότητας φαίνεται από τον αποφατικό τρόπο αναφοράς του στο θείο, από την περιγραφή μυστηριακών εμπειριών στα Απομνημονεύματά του, που δεν είναι οράματα αλλά «καταληπτές αισθήσεις – λάμψεις πνευματικού φωτός» <ref> Steven Fanning, Οι μυστικοί της Χριστιανικής παράδοσης, μτφρ. Θεοδώρα Δαρβίρη, εκδ. Ενάλιος, Αθήνα, 2005,σελ.172-176 Στη γνωστή συζήτηση με τη μητέρα του Μόνικα, λίγο πριν πεθάνει εξομολογείται μια εμπειρία μυστικής κοινωνίας με τον Θεό. Δες και Χρήστος Νάσιος, Ο μυστικισμός του Δυτικού Χριστιανισμού, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2000, σελ.27 </ref> Ο Χρήστος Νάσιος καταδεικνύει τον μυστικισμό του Αυγουστίνου στηριζόμενος και στο ότι ο Αυγουστίνος αναφέρεται στα επτά στάδια ανάβασης της ψυχής. Αυτή ολοκληρώνεται όταν στο έκτο στάδιο συντελεσθεί η ηθική κάθαρση της ψυχής και τότε, αφού φωτιστεί από το θείο φως, ανεβαίνει στο έβδομο και τελευταίο στάδιο για να απολαύσει τη θεία Σοφία. <ref> Χρήστος Νάσιος, Ο μυστικισμός του Δυτικού Χριστιανισμού, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2000, σελ. 25</ref>Την άνοδο της ψυχής μέχρι την είσοδο της θείας οικίας περιγράφει και στην ερμηνεία του στον 41ο Ψαλμό. Ωστόσο η ψυχή επειδή είναι ακόμη δεμένη με το σώμα δεν μπορεί να εισέλθει πλήρως στον οίκο του Θεού <ref>αρχιμ. Ειρηναίος Χατζηεφραιμίδης, «Ο Ιερός Αυγουστίνος και οι Ψαλμοί» Επ. Επ.Θεολ. Σχολ. Θεσσ/ίκης τμήμα Ποιμαντικής Θεολογίας, τομ.3 (1993), σελ.317-353, βλ. επίσης, Χρήστος Νάσιος, Ο μυστικισμός του Δυτικού Χριστιανισμού, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2000, σελ.28 </ref>
==Το ασκητικό πρότυπο του Αυγουστίνου==
Το 391 ως πρεσβύτερος ίδρυσε στην Ιππώνα κοινόβιο μοναστήρι,αλλά το 396 το εγκατέλειψε και στοεπισκοπείο όπου εγκαταστάθηκε ίδρυσε τη Μονή των κληρικών.<ref>Φώτιος Ιωαννίδης, «Αυγουστίνος Ιππώνος (354-430). Το οδοιποριιό της αναζήτησης του Θεού μέσω της άσκησης»,Γρηγόριος ο Παλαμάς, έτος 82,τχ.779(Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 1999),σελ.665-666</ref>
Το ασκητικό π΄ροτυποπροτυπο του Αυγουστίνου ταυτιζόταν με την κοινόβια άσκηση κατά το π΄ροτυπο της πρώτης ιεροσυλημιτικής κοινότητας. Κοινός βίος ήταν ωρίμανση πνευματικ΄ςη ζωής, ωστε αν κάποιος ήθελενα οδηγηθέι στην έρημο να πάει με ασφάλεια και πνευματική αυτάρκεια. Σήμαινε ακόμα πλήρωση της αγάπης, ώστε οι συνασκούμενοι να είναι ένα σώμα μια ψυχή, να αποτάξουν τον κόσμο και τα υλικά αγαθά, να υπακούουν στους προϊσταμένους τους, να νηστεόυν και να προσεύχονται. Στο αυγουστίνειο κοινόβιο εισέρχονταν δούλοι και απελεύθεοι αγρότες, εργάτες, τεχνίτες. Κάθε ηλικίας άνθρωποι, ώριμοι, έφηβοι, ακόμα και παιδιά. Μέσα στα κοινόβια λειτουργούσε σχολή για τη μόρφωσή τους.<ref>Φώτιος Ιωαννίδης, «Αυγουστίνος Ιππώνος (354-430). Το οδοιποριιό της αναζήτησης του Θεού μέσω της άσκησης»,Γρηγόριος ο Παλαμάς, έτος 82,τχ.779(Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 1999),σελ.666-667</ref>
 
== Αιτίες για τη δυσκολία κατανόησης του Αυγουστίνου ==