Βικιπαίδεια

Εδμόνδος του Γούντστοκ, 1ος κόμης του Κεντ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
επιμέλεια
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Εδμόνδος του Γούντστοκ, 1ος κόμης του ΚέντΚεντ''' ([[5 Αυγούστου]]/ [[1301]] - [[19 Μαρτίου]]/ [[1330]]) ήταν 6ος γιος του βασιλιά της Αγγλίας [[Εδουάρδος Α΄ της Αγγλίας|Εδουάρδου Α'Α΄]] από την δεύτερη σύζυγο του Μαργαρίτα της Γαλλίας, μικρότερος ετεροθαλής αδελφός του βασιλιά της Αγγλίας [[Εδουάρδος Β΄ της Αγγλίας|Εδουάρδου Β'Β΄]] και πεθερός του [[Εδουάρδος του Γούντστοκ|Εδουάρδου του μαύρου πρίγκηπα]] εκτελεστείς (1330) από τον ανιψιόανηψιό του βασιλιά της Αγγλίας [[Εδουάρδος Γ΄ της Αγγλίας|Εδουάρδο Γ'Γ΄]]. Ο πατέρας του ήθελε να του δώσει μεγάλες παροχές και τίτλους αλλά αυτοί ακυρώθηκαν με τον θάνατο του επειδή ο Εδουάρδος Β'Β΄ προτίμησε να δώσει τους τίτλους αυτούς στον ευνοούμενο του ΠέτρΠέτρο Γκάβεστον παρόλα αυτά έμεινε πιστός στον ετεροθαλή αδελφό του, είχε σημαντικό ρόλο στην διοίκηση του βασιλείου και βοήθησε στην καταστολή της επανάστασης (1321 - 1322) γι'αυτό ο Εδουάρδος Β'Β΄ του παραχώρησε την κομητεία του [[Κεντ]] στην ΝΑνοτιοανατολική Αγγλία.
Σταδιακά δυσαρεστήθηκε και ο ίδιος με την μεγάλη εύνοια που έδειχνε ο Εδουάρδος Β' στην οικογένεια Ντεσπένσερ, στον Ούγο τον νεώτερο και στον πατέρα του γι'αυτό συμμετείχε και αυτός στην επανάσταση εναντίον του ετεροθαλούς αδελφού του στο πλευρό της βασίλισσας Ισαβέλλας και του Ρογήρου Μόρτιμερ όπου ο βασιλιάς εκθρονίστηκε (1326). Ο Εδμόνδος στην συνέχεια απέτυχε να έχει ενεργό ρόλο στην διοίκηση του βασιλείου και όταν αποκαλύφθηκε (1330) ότι σχεδιάζει νέα εξέγερση εναντίον του νεαρού ανιψιού του εκτελέστηκε. ▼
 
▲Σταδιακά δυσαρεστήθηκε και ο ίδιος με την μεγάλη εύνοια που έδειχνε ο Εδουάρδος Β'Β΄ στην οικογένεια Ντεσπένσερ, στον Ούγο τον νεώτερο και στον πατέρα του γι'αυτό συμμετείχε και αυτός στην επανάσταση εναντίον του ετεροθαλούς αδελφού του στο πλευρό της βασίλισσας Ισαβέλλας και του Ρογήρου Μόρτιμερ όπου ο βασιλιάς εκθρονίστηκε (1326). Ο Εδμόνδος στην συνέχεια απέτυχε να έχει ενεργό ρόλο στην διοίκηση του βασιλείου και όταν αποκαλύφθηκε (1330) ότι σχεδιάζει νέα εξέγερση εναντίον του νεαρού ανιψιού του εκτελέστηκε.
==Ο ετεροθαλής αδελφός του Εδουάρδος Β' ακύρωσε τα προνόμια που κληρονόμησε στον Εδμόνδο ο πατέρας του==▼
 
▲==Ο ετεροθαλής αδελφός του Εδουάρδος Β'Β΄ ακύρωσε τα προνόμια που κληρονόμησε στον Εδμόνδο ο πατέρας του==
 
[[Αρχείο:Isabela_spol.jpg|thumb|right|250px|Η βασίλισσα Ισαβέλλα της Γαλλίας με τον Ούγο Ντεσπένσερ τον πρεσβύτερο και τον κόμη του Αραντέλ - μικρογραφία 15ου αιώνα.]]
Ο πατέρας του Εδουάρδος Α'Α΄ είχε πολλά παιδιά από την πρώτη σύζυγο του Ελεονόρα της Καστίλης αλλά μονάχα ο μικρότερος επέζησε ο διάδοχος του Εδουάρδος Β'Β΄, μετά τον θάνατο της πρώτης συζύγου του παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο του τη Γαλλίδα πριγκίπισσα Μαργαρίτα με την οποία απέκτησε τον Θωμά (1300) και τον Εδμόνδο (1301) σε ηλικία 62 ετών, γι'αυτό όταν πέθανε ο πατέρας του ήταν μόλις 6 ετών και τον διαδέχθηκε ο ετεροθαλής αδελφός του. <ref>Marshall (2006), p. 190.</ref> Ο Εδμόνδος ήταν εγγονός από μητέρα του βασιλιά της Γαλλίας [[Φίλιππος Γ΄ της Γαλλίας|Φιλίππου Γ'Γ΄ του Τρομερού,]], πήρε το ψευδώνυμο Γούντστοκ από τον τόπο γέννησης της φαινόμενο σύνηθες στα βασιλικά μέλη της οικογένειας των Πλανταγενετών. <ref>Waugh (2004).</ref>
 
Άν και δεν έμενε στο ίδιο σπίτι ο βασιλιάς Εδουάρδος Α'Α΄ έδειξε έντονο ενδιαφέρον για τους μικρότερους γιους του από την δεύτερη σύζυγο του, <ref>Marshall (2006), p. 197.</ref> γι'αυτό πριν τον θάνατο του σχεδίαζε να τους παραχωρήσει μεγάλες εκτάσεις γης, χρήματα και τίτλους, ειδικά στον Εδμόνδο υποσχέθηκε 70007.000 μάρκα ετήσιο εισόδημα τον Μάιο του 1307 στα οποία πρόσθεσε αμέσως άλλα 1000. <ref>Lawne (2010), p. 28.</ref> Στην συνέχεια υποσχέθηκε να δώσει την κομητεία του Νόρφλοκ στον Θωμά και την κομητεία της Κορνουάλης στον Εδμόνδο αλλά τον πρόλαβε ο θάνατος. Όταν ανέβηκε στον θρόνο ο Εδουάρδος Β'Β΄ παρέδωσε την Κορνουάλη στον ευνοούμενο του Πέτρο Γκάβεστον ακυρώνοντας την διαθήκη του πατέρα του κάτι που εξόργισε τα μικρά ετεροθαλή του αδέλφια. <ref>McKisack (1959), p. 3.</ref> Ο βασιλιάς για να τα εξευμενίσει αμέσως ξεκίνησε τις μεγάλες παραχωρήσεις απέναντι τους όπως η παραχώρηση τους (1315, 1319) ένα ετήσιο εισόδημα 20002.000 μάρκων, στην συνέχεια ο Εδμόνδος δέχθηκε το κάστρο του Γλούκεστερ ενώ ο Εδουάρδος Β'Β΄ δημιούργησε για λογαριασμό τους στις 28 Ιουλίου/ 1321 την κομητεία του Κεντ. <ref>Lawne (2010), p. 31.</ref>
 
==Στο πλευρό του αδελφού του==
 
H σχέση του βασιλιά Εδουάρδου Β'Β΄ με τον Γκάβεστον είχε δημιουργήσει ένα σκληρό κύμα συγκρούσεων στην βασιλική αυλή και η εκτέλεση του Γκάβεστον από τους εξεγερμένους βαρόνους (1312) έφερε την χώρα στα πρόθυρα του εμφύλιου πολέμου. <ref>Prestwich (2007), pp. 188–9.</ref> Ο Εδμόνδος με την ενηλικίωση του έγινε φανατικός υποστηρικτής του ετεροθαλούς αδελφού του και είχε σαν βασική του προτεραιότητα την συμφιλίωση, γι'αυτό ήταν ο πρωταγωνιστής στην υπογραφή της Συνθήκης του ΛίκΛικ η οποία εκτόνωσε προσωρινά την κατάσταση (1318). <ref>Lawne (2010), p. 30.</ref> Την άνοιξη του 1320 ήταν επικεφαλής της αποστολής η οποία συνάντησε τον [[Πάπας Ιωάννης ΚΒ΄|πάπα Ιωάννη ΚΒ'ΚΒ΄]] στην θερινή του κατοικία στην [[Αβινιόν]] με στόχο να απαλλάξει τον βασιλιά Εδουάρδο Β'Β΄ από τους όρκους που έδωσε στους βαρόνους, την ίδια χρονιά συνόδευσε τον αδελφό του στην [[Αμιένη]] όπου έδωσε όρκο υποτέλειας στον Γάλλο βασιλιά, <ref>Phillips (1972), p. 192.</ref> τον Οκτώβριο του 1320 έκανε την σύσταση του πρώτου Κοινοβουλίου.
Η πολιτική ένταση κλιμακώθηκε την περίοδο (1321 - 1322) και ο πρίγκηπας Εδμόνδος έπαιξε σημαντικό ρόλο στην καταστολή των επαναστατών οι οποίοι είχαν σαν βασικό στόχο τους νέους ευνοούμενους του βασιλιά Εδουάρδου Β' Ούγο Ντεσπένσερ τον πρεσβύτερο και τον γιο του Ούγο Ντεσπένσερ τον νεώτερο. <ref>Prestwich (2007), pp. 197–8.</ref> Όταν ο Βαρθολομαίος του Μπάντλεσμερ οικονόμος του βασιλικού οίκου στράφηκε εναντίον του βασιλιά ο Εδμόνδος του Γούντστοκ πήρε την θέση του, στο Κοινοβούλιο τον Ιούλιο του 1321 ο Εδμόνδος συμφώνησε προσωρινά στην εξορία των Ντεσπένσερ αλλά λίγο αργότερα δήλωσε οτι αναγκάστηκε να το κάνει υπό πίεση και τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου ακύρωσε την εξορία. <ref>Waugh (2004).</ref>▼
 
▲Η πολιτική ένταση κλιμακώθηκε την περίοδο (1321 - 1322), και ο πρίγκηπας Εδμόνδος έπαιξε σημαντικό ρόλο στην καταστολή των επαναστατών οι οποίοι είχαν σαν βασικό στόχο τους νέους ευνοούμενους του βασιλιά Εδουάρδου Β'Β΄ Ούγο Ντεσπένσερ τον πρεσβύτερο και τον γιο του Ούγο Ντεσπένσερ τον νεώτερο. <ref>Prestwich (2007), pp. 197–8.</ref> Όταν ο Βαρθολομαίος του Μπάντλεσμερ οικονόμος του βασιλικού οίκου στράφηκε εναντίον του βασιλιά ο Εδμόνδος του Γούντστοκ πήρε την θέση του, στο Κοινοβούλιο τον Ιούλιο του 1321 ο Εδμόνδος συμφώνησε προσωρινά στην εξορία των Ντεσπένσερ αλλά λίγο αργότερα δήλωσε οτι αναγκάστηκε να το κάνει υπό πίεση και τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου ακύρωσε την εξορία. <ref>Waugh (2004).</ref>
Τον Οκτώβριο ο Εδμόνδος του Γούντστοκ ανέλαβε τον αγώνα εναντίον του Βαρθολομαίου του Μπάντλεσμερ όταν πήρε μέρος στην πολιορκία του κάστρου του Λήντ στο Κεντ όπου βρισκόταν και ο Μπάντλεσμερ αναγκάστηκε να παραδοθεί, ο [[Τόμας, 2ος κόμης του Λάνκαστερ]], πρώτος ξάδελφος του Εδουάρδου Β' και εγγονός του [[Ερρίκος Γ΄ της Αγγλίας|Ερρίκου Γ']] είχε αναλάβει την αρχηγία των ανταρτών εναντίον του βασιλιά. <ref>Prestwich (2007), p. 198.</ref> Ο Εδμόνδος ο οποίος είχε λάβει μέρος στην Ουαλική εκστρατεία μαζί με τον κόμη του Σάρρευ ανέλαβε να συλλάβει τον Λάνκαστερ στο κάστρο του Πόντεφρακτ, στις 17 Μαρτίου/1322 ο Τόμας Λάνκαστερ συνελήφθη στην μάχη του Μπόρουγκμπριτζ από τον Ανδρέα Χάρκλει και μεταφέρθηκε στο Πόντεφρακτ, <ref>Maddicott (1970), pp. 311–2.</ref> ο Εδμόνδος ανήκε στο δικαστικό συμβούλιο που καταδίκασε τον ξάδελφο του Λάνκαστερ σε θάνατο για προδοσία.▼
Η μάχη απέναντι στους αντάρτες φαίνεται προσωρινά ότι είχε κερδηθεί, ο Εδμόνδος κατάφερε να καταλάβει το κάστρο του Βάλλινγκφορντ απο τον Μαυρίκιο του Μπέρκλει τον Ιανουάριο του 1323 κάτι που του έδωσε μεγάλη προσωπική επιτυχία. Πήρε μεγάλες εκτάσεις από εδάφη στην [[Ουαλία]] τα οποία είχαν κατασχεθεί από τον Ρογήρο Μόρτιμερ αλλά την μερίδα του λέοντος στα λάφυρα της νίκης τα είχαν πάρει οι Ντεσπένσερ, οι οποίοι πατέρας και γιος είχαν αντίστοιχα εισοδήματα 3.000 και 7.000 λίρες ενώ ο Εδμόνδος του Γούντστοκ μόνο 1.570. <ref>Lawne (2010), p. 33.</ref>▼
 
▲Τον Οκτώβριο ο Εδμόνδος του Γούντστοκ ανέλαβε τον αγώνα εναντίον του Βαρθολομαίου του Μπάντλεσμερ όταν πήρε μέρος στην πολιορκία του κάστρου του ΛήντΛηντ στο Κεντ όπου βρισκόταν και ο Μπάντλεσμερ αναγκάστηκε να παραδοθεί, ο [[Τόμας, 2ος κόμης του Λάνκαστερ]], πρώτος ξάδελφος του Εδουάρδου Β'Β΄ και εγγονός του [[Ερρίκος Γ΄ της Αγγλίας|Ερρίκου Γ'Γ΄]] είχε αναλάβει την αρχηγία των ανταρτών εναντίον του βασιλιά. <ref>Prestwich (2007), p. 198.</ref> Ο Εδμόνδος ο οποίος είχε λάβει μέρος στην Ουαλική εκστρατεία μαζί με τον κόμη του Σάρρευ ανέλαβε να συλλάβει τον Λάνκαστερ στο κάστρο του Πόντεφρακτ, στις 17 Μαρτίου/ 1322 ο Τόμας Λάνκαστερ συνελήφθη στην μάχη του Μπόρουγκμπριτζ από τον Ανδρέα ΧάρκλειΧάρκλεϊ και μεταφέρθηκε στο Πόντεφρακτ, <ref>Maddicott (1970), pp. 311–2.</ref> ο Εδμόνδος ανήκε στο δικαστικό συμβούλιο που καταδίκασε τον ξάδελφο του Λάνκαστερ σε θάνατο για προδοσία.
==Αποτυχίες του Εδουάρδου Β'==
 
▲Η μάχη απέναντι στους αντάρτες φαίνεται προσωρινά ότι είχε κερδηθεί, ο Εδμόνδος κατάφερε να καταλάβει το κάστρο του Βάλλινγκφορντ απο τον Μαυρίκιο του ΜπέρκλειΜπέρκλεϊ τον Ιανουάριο του 1323 κάτι που του έδωσε μεγάλη προσωπική επιτυχία. Πήρε μεγάλες εκτάσεις από εδάφη στην [[Ουαλία]] τα οποία είχαν κατασχεθεί από τον Ρογήρο Μόρτιμερ αλλά την μερίδα του λέοντος στα λάφυρα της νίκης τα είχαν πάρει οι Ντεσπένσερ, οι οποίοι πατέρας και γιος είχαν αντίστοιχα εισοδήματα 3.000 και 7.000 λίρες ενώ ο Εδμόνδος του Γούντστοκ μόνο 1.570. <ref>Lawne (2010), p. 33.</ref>
Τον Αύγουστο του 1322 ακολούθησε μια αποτυχημένη εκστρατεία στην Σκωτία η οποία κατέληξε στην συντριβή των Αγγλικών στρατευμάτων από τις δυνάμεις του Όλντ Μπάιλαντ στις 14 Οκτωβρίου/1322, ο Εδουάρδος Β' για να αποφύγει την σύλληψη αναγκάστηκε να δραπετεύσει στην Υόρκη. <ref>Lawne (2010), p. 32.</ref> Η ανικανότητα του βασιλιά ακόμα και να διαπραγματευτεί με τους Σκωτσέζους ανάγκασαν τον Ανδρέα Χάρκλει τον οποίο είχε συλλάβει τον Λάνκαστερ να κλείσει μονομερή συμφωνία με τον [[Ροβέρτος Α΄ της Σκωτίας|Ροβέρτο Μπρους]] εν άγνοια του Εδουάρδου, <ref>Phillips (1972), p. 229.</ref> ο οποίος όταν το έμαθε διέταξε οργισμένος το κρέμασμα και τον αποκεφαλισμό του παρά τις υπηρεσίες που του είχε προσφέρει. <ref>Waugh (2004).</ref> Ο Εδμόνδος ανέλαβε την υπεράσπιση των συνόρων με τους Σκωτσέζους και στις 30 Μαΐου/1323 συμφώνησε ειρήνη διάρκειας 13 ετών με τον Ροβέρτο Μπρους.▼
Οι σχέσεις της Αγγλίας με την Γαλλία πήραν επικίνδυνη τροπή με την άνοδο στον Γαλλικό θρόνο του βασιλιά [[Κάρολος Δ΄ της Γαλλίας|Καρόλου Δ']] ο οποίος απαίτησε από τον κουνιάδο του να πάει στην Γαλλία να του δώσει όρκο υποτέλειας για την Ακουιτανία με την απειλή να του κατάσχει την περιοχή. Ο Εδουάρδος Β' δεν επιθυμούσε τον πόλεμο γι'αυτό έστειλε τον Εδμόνδο μαζί με τον Αλέξανδρο ντε Μπίκνορ αρχιεπίσκοπο του Δουβλίνου στο [[Παρίσι]] για διαπραγματεύσεις οι οποίες απέτυχαν, <ref>Phillips (1972), p. 232.</ref> ο Άγγλος βασιλιάς στην συνέχεια στις 20 Ιουλίου/1324 τον διόρισε αρχιστράτηγο της Γαλλίας, <ref>Waugh (2004).</ref> περίμενε ενισχύσεις οι οποίες δεν έφτασαν τελικά από την Αγγλία ποτέ. <ref>Lawne (2010), p. 34.</ref> Στην σύντομη μάχη που ακολούθησε οι Γάλλοι συνετρίβησαν καταλαμβάνοντας όλα τα Αγγλικά εδάφη στην χερσόνησο, στις 22 Σεπτεμβρίου ο Εδμόνδος του Γούντστοκ αναγκάστηκε να παραδοθεί και να ζητήσει εξάμηνη ανακωχή. <ref>Lawne (2010), p. 34.</ref>▼
 
==ΠτώσηΑποτυχίες του Εδουάρδου Β', ο Εδμόνδος αλλάζει στάση υποστηρίζοντας την ΙσαβέλλαΒ΄==
 
▲Τον Αύγουστο του 1322 ακολούθησε μια αποτυχημένη εκστρατεία στην Σκωτία η οποία κατέληξε στην συντριβή των Αγγλικών στρατευμάτων από τις δυνάμεις του ΌλντΟλντ Μπάιλαντ στις 14 Οκτωβρίου/ 1322, ο Εδουάρδος Β'Β΄ για να αποφύγει την σύλληψη αναγκάστηκε να δραπετεύσει στην Υόρκη. <ref>Lawne (2010), p. 32.</ref> Η ανικανότητα του βασιλιά ακόμα και να διαπραγματευτεί με τους Σκωτσέζους ανάγκασαν τον Ανδρέα ΧάρκλειΧάρκλεϊ τον οποίο είχε συλλάβει τον Λάνκαστερ να κλείσει μονομερή συμφωνία με τον [[Ροβέρτος Α΄ της Σκωτίας|Ροβέρτο Μπρους]] εν άγνοια του Εδουάρδου, <ref>Phillips (1972), p. 229.</ref> ο οποίος όταν το έμαθε διέταξε οργισμένος το κρέμασμα και τον αποκεφαλισμό του παρά τις υπηρεσίες που του είχε προσφέρει. <ref>Waugh (2004).</ref> Ο Εδμόνδος ανέλαβε την υπεράσπιση των συνόρων με τους Σκωτσέζους και στις 30 Μαΐου/ 1323 συμφώνησε ειρήνη διάρκειας 13 ετών με τον Ροβέρτο Μπρους.
Ο Εδουάρδος Β' έστειλε την σύζυγο του [[Ισαβέλλα της Γαλλίας]] να διαπραγματευτεί με τον Γάλλο βασιλιά αλλά η Αγγλίδα βασίλισσα με δόλο υπερασπίστηκε περισσότερο τον αδελφό της παρά την χώρα της και έκλεισε συμφωνία με την οποία αναγκάστηκε ο Άγγλος βασιλιάς να στείλει τον μικρό γιο τους και διάδοχο Εδουάρδο να δώσει όρκο υποτέλειας στον θείο του Κάρολο Δ' για την Ακουιτανία. Η Ισαβέλλα όμως πήρε τον γιο της στην Γαλλία και δεν επέστρεψε, στο [[Παρίσι]] βρήκε τον εξόριστο βαρόνο Ρογήρο Μόρτιμερ και μαζί με τον αδελφό της ξεκίνησε την συνωμοσία ανατροπής του συζύγου της, ο Εδμόνδος του Γούντστοκ ο οποίος μέχρι τότε ήταν πάντα πιστός στον ετεροθαλή αδελφό του απότομα άλλαξε στάση και πήγε στο πλευρό της Ισαβέλλας. <ref>Prestwich (2007), p. 215.</ref> Ο Εδουάρδος Β' όταν έμαθε την αλλαγή στάσης του ετεροθαλούς αδελφού του έκανε τον Μάρτιο του 1326 κατάσχεση των εδαφών του στην Αγγλία. <ref>Waugh (2004).</ref>▼
 
Τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου η Ισαβέλλα και ο Μόρτιμερ επιτέθηκαν με μεγάλο στρατό στην Αγγλία αφού πρώτα πήραν σημαντικές ενισχύσεις από τον κόμη Γουλιέλμο του Αινώ με την κόρη του οποίου Φιλίππη πάντρεψαν τον μικρό διάδοχο Εδουάρδο, στο πλευρό τους ήταν και ο ίδιος ο Εδμονδος, ο αδελφός του Θωμάς και ο [[Ερρίκος, 3ος κόμης του Λάνκαστερ]] πρώτος ξάδελφος του βασιλιά της Αγγλίας και αδελφός του εκτελεσθέντος Θωμά απο την βασιλική οικογένεια των Πλανταγενετών. Υποστήριξε τον ανιψιό του νέο βασιλιά Εδουάρδο Γ' ενώ δέχτηκε τίτλους και εδάφη που ανήκαν στους Ντεσπένσερ και στον κόμη του Αραντέλ οι οποίοι εκτελέστηκαν επειδή ήταν οπαδοί του βασιλιά Εδουάρδο Β'. Ο Εδμόνδος δέχτηκε εδάφη στα σύνορα με την Σκωτία με τον κόμη του Λάνκαστερ αλλά σύντομα τα έχασε επειδή ο Ερρίκος Λάνκαστερ τελικά τα κέρδισε μόνος του κάτι που ενόχλησε τον Εδουάρδο και επιτέθηκε ευθέως στην βασίλισσα Ισαβέλλα και στον σύντροφο της Μόρτιμερ ο οποίος κατηγορήθηκε σαν ερωμένος της. <ref>Haines (2003), p. 216.</ref> Το φθινόπωρο του 1328 ο Εδμόνδος του Γούντστοκ με τον αδελφό του Θωμά και τον Ερρίκο του Λάνκαστερ συνωμότησαν εναντίον της Ισαβέλλας και του Μόρτιμερ αλλά όταν είδαν ότι δεν υπάρχει κανένα αποτέλεσμα τα δυο αδέλφια εγκατέλειψαν την προσπάθεια τους. <ref>Tuck (1985), pp. 99–100.</ref>▼
▲Οι σχέσεις της Αγγλίας με την Γαλλία πήραν επικίνδυνη τροπή με την άνοδο στον Γαλλικό θρόνο του βασιλιά [[Κάρολος Δ΄ της Γαλλίας|Καρόλου Δ'Δ΄]] ο οποίος απαίτησε από τον κουνιάδο του να πάει στην Γαλλία να του δώσει όρκο υποτέλειας για την Ακουιτανία με την απειλή να του κατάσχει την περιοχή. Ο Εδουάρδος Β'Β΄ δεν επιθυμούσε τον πόλεμο γι'αυτό έστειλε τον Εδμόνδο μαζί με τον Αλέξανδρο ντε Μπίκνορ αρχιεπίσκοπο του Δουβλίνου στο [[Παρίσι]] για διαπραγματεύσεις οι οποίες απέτυχαν, <ref>Phillips (1972), p. 232.</ref> ο Άγγλος βασιλιάς στην συνέχεια στις 20 Ιουλίου/ 1324 τον διόρισε αρχιστράτηγο της Γαλλίας, <ref>Waugh (2004).</ref> περίμενε ενισχύσεις οι οποίες δεν έφτασαν τελικά από την Αγγλία ποτέ. <ref>Lawne (2010), p. 34.</ref> Στην σύντομη μάχη που ακολούθησε οι Γάλλοι συνετρίβησαν καταλαμβάνοντας όλα τα Αγγλικά εδάφη στην χερσόνησο, στις 22 Σεπτεμβρίου ο Εδμόνδος του Γούντστοκ αναγκάστηκε να παραδοθεί και να ζητήσει εξάμηνη ανακωχή. <ref>Lawne (2010), p. 34.</ref>
 
==Πτώση του Εδουάρδου Β΄, ο Εδμόνδος αλλάζει στάση υποστηρίζοντας την Ισαβέλλα==
 
▲Ο Εδουάρδος Β'Β΄ έστειλε την σύζυγο του [[Ισαβέλλα της Γαλλίας]] να διαπραγματευτεί με τον Γάλλο βασιλιά αλλά η Αγγλίδα βασίλισσα με δόλο υπερασπίστηκε περισσότερο τον αδελφό της παρά την χώρα της και έκλεισε συμφωνία με την οποία αναγκάστηκε ο Άγγλος βασιλιάς να στείλει τον μικρό γιο τους και διάδοχο Εδουάρδο να δώσει όρκο υποτέλειας στον θείο του Κάρολο Δ'Δ΄ για την Ακουιτανία. Η Ισαβέλλα όμως πήρε τον γιο της στην Γαλλία και δεν επέστρεψε, στο [[Παρίσι]] βρήκε τον εξόριστο βαρόνο Ρογήρο Μόρτιμερ και μαζί με τον αδελφό της ξεκίνησε την συνωμοσία ανατροπής του συζύγου της, ο Εδμόνδος του Γούντστοκ ο οποίος μέχρι τότε ήταν πάντα πιστός στον ετεροθαλή αδελφό του απότομα άλλαξε στάση και πήγε στο πλευρό της Ισαβέλλας. <ref>Prestwich (2007), p. 215.</ref> Ο Εδουάρδος Β'Β΄ όταν έμαθε την αλλαγή στάσης του ετεροθαλούς αδελφού του έκανε τον Μάρτιο του 1326 κατάσχεση των εδαφών του στην Αγγλία. <ref>Waugh (2004).</ref>
 
▲Τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου η Ισαβέλλα και ο Μόρτιμερ επιτέθηκαν με μεγάλο στρατό στην Αγγλία αφού πρώτα πήραν σημαντικές ενισχύσεις από τον κόμη Γουλιέλμο του Αινώ με την κόρη του οποίου Φιλίππη πάντρεψαν τον μικρό διάδοχο Εδουάρδο, στο πλευρό τους ήταν και ο ίδιος ο Εδμονδος, ο αδελφός του Θωμάς και ο [[Ερρίκος, 3ος κόμης του Λάνκαστερ]] πρώτος ξάδελφος του βασιλιά της Αγγλίας και αδελφός του εκτελεσθέντος Θωμά απο την βασιλική οικογένεια των Πλανταγενετών. Υποστήριξε τον ανιψιό του νέο βασιλιά Εδουάρδο Γ'Γ΄ ενώ δέχτηκε τίτλους και εδάφη που ανήκαν στους Ντεσπένσερ και στον κόμη του Αραντέλ οι οποίοι εκτελέστηκαν επειδή ήταν οπαδοί του βασιλιά Εδουάρδο Β'Β΄. Ο Εδμόνδος δέχτηκε εδάφη στα σύνορα με την Σκωτία με τον κόμη του Λάνκαστερ αλλά σύντομα τα έχασε επειδή ο Ερρίκος Λάνκαστερ τελικά τα κέρδισε μόνος του κάτι που ενόχλησε τον Εδουάρδο και επιτέθηκε ευθέως στην βασίλισσα Ισαβέλλα και στον σύντροφο της Μόρτιμερ ο οποίος κατηγορήθηκε σαν ερωμένος της. <ref>Haines (2003), p. 216.</ref> Το φθινόπωρο του 1328 ο Εδμόνδος του Γούντστοκ με τον αδελφό του Θωμά και τον Ερρίκο του Λάνκαστερ συνωμότησαν εναντίον της Ισαβέλλας και του Μόρτιμερ αλλά όταν είδαν ότι δεν υπάρχει κανένα αποτέλεσμα τα δυο αδέλφια εγκατέλειψαν την προσπάθεια τους. <ref>Tuck (1985), pp. 99–100.</ref>
 
==Θάνατος του Εδμόνδου του Γούντστοκ==
 
Στην συνέχεια έπεσε η θέση του Εδμόνδου στην βασιλική αυλή, συνόδευσε την βασίλισσα Φιλίππη της στην στέψη της ως βασίλισσα της Αγγλίας τον Ιανουάριο του 1330 αλλά οι εμφανίσεις του ήταν όλο και λιγότερες, εκείνη την εποχή κατηγορήθηκε ότι συμμετείχε και σε άλλη συνωμοσία όταν κυκλοφόρησαν φήμες ότι ο ετεροθαλής αδελφός του βασιλιάς Εδουάρδος Β'Β΄ ήταν ακόμα ζωντανός. Οι φήμες κυκλοφόρησαν όπως ακούγεται με πρωτοβουλία της ίδιας της Ισαβέλλας και του Μόρτιμερ προκειμένου να τον ρίξουν στην παγίδα. Το κοινοβούλιο τον Μάρτιο του 1330 καταδίκασε σε θάνατο τον Εδμόνδο του Γούντστοκ ως προδότη, <ref>McKisack (1959), p. 100.</ref> όταν το άκουσε έπεσε στα πόδια του νεαρού βασιλιά Εδουάρδου Γ'Γ΄ και τον παρακάλεσε να επέμβει να του χαρίσουν την ζωή και ο ίδιος θα κάνει σαν αντάλλαγμα την διαδρομή από το Ουίντσεστερ στο Λονδίνο με ένα σκοινί στον λαιμό. Ο νεαρός Εδουάρδος Γ'Γ΄ αρνήθηκε τις παρακλήσεις του επειδή φοβήθηκε ότι αν ήταν πραγματικά ζωντανός ο πατέρας του θα την πληρώσει ο ίδιος με τον θρόνο του οπότε η εκτέλεση του ήταν βέβαιη, κανένας όμως δεν τολμούσε να σηκώσει το χέρι του να σκοτώσει έναν βασιλικό πρίγκηπα από την δυναστεία των Πλανταγενετών. Τελικά ο Εδμόνδος αποκεφαλίστηκε από έναν καταδικασμένο σε θάνατο αφού πρώτα του είχαν υποσχεθεί ότι αν το κάνει θα του χαρίσουν την ζωή, το σώμα του τάφηκε αρχικά στην Φραγκισκιανή εκκλησία του Ουίντσεστερ, από κειεκεί μεταφέρθηκε στο αβαείο του Ουέστμινστερ (1331). <ref>Lawne (2010), p. 47.</ref>
 
==Κληρονόμοι==
 
Παντρεύτηκε (1325) την Μαργαρίτα Γουέικ, 3η βαρόνη του Λίντελ (1297 - 1349), χήρα του Ιωάννη Καμίν και απέκτησαν την Ιωάννα του ΚέντΚεντ σύζυγο του [[Εδουάρδος του Γούντστοκ|Εδουάρδου, του μαύρου πρίγκηπα]], τα υπόλοιπα παιδιά τους πέθαναν πολύ πρόωρα συγκεκριμένα ήταν :
 
*Εδμόνδος 2ος κόμης του ΚέντΚεντ (1326 - 1331).
*Μαργαρίτα (1327 - 1352).
*[[Ιωάννα του Κεντ]].
*Ιωάννης, 3ος κόμης του ΚέντΚεντ (1330 - 1352).
 
Μετά την εκτέλεση του Εδμόνδου του Γούντστοκ οι τίτλοι και τα κτήματα του πέρασαν στον 4χρονο γιο του Εδμόνδο και όταν πέθανε πρόωρα την επόμενη χρονιά (1331) στον μικρότερο αδελφό του Ιωάννη.
 
==Παραπομπές==
{{παραπομπές|30em}}▼
▲{{παραπομπές}}
 
==Πηγές==
 
*Barrow, G. W. S. (1965). Robert Bruce and the Community of the Realm of Scotland. London: Eyre & Spottiswoode.
*Denholm–Young, Noël (1969). The Country Gentry in the Fourteenth Century: With Special Reference to the Heraldic Rolls of Arms. Oxford: Clarendon.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Εδμόνδος_του_Γούντστοκ,_1ος_κόμης_του_Κεντ"