Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Σύνδεσμος, μικρή επιμέλεια ονομάτων |
|||
Γραμμή 206:
===Εξορία του βασιλιά===
Ο βασιλιάς Πέτρος Β΄, που είχε καταφύγει στην εξορία αναγνωριζόταν, ακόμα ως βασιλιάς όλης της Γιουγκοσλαβίας από τους [[Συμμαχικές δυνάμεις (Β' Παγκόσμιος Πόλεμος)|Συμμάχους]]. Από τις 13 Μαΐου του 1941 ο σε μεγάλο βαθμό [[Σέρβοι|Σερβικός]] "[[Τσέτνικ|Γιουγκοσλαβικός Στρατός της Πατρίδας]]" (''Jugoslovenska Vojska u otadžbini'', ή JVUO, ή [[Τσέτνικ]]ς) αντιστάθηκε στην κατοχή της Γιουγκοσλαβίας απο τον Άξονα. Αυτό το αντιγερμανικό και αντικομμουνιστικό αντιστασιακό κίνημα διοικείτο από το βασιλόφρονα Στρατηγό [[Ντράζα Μιχαΐλοβιτς]]. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι Četniks υποστηρίζονταν από τους [[Ηνωμένο Βασίλειο|Βρετανούς]], τις [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|Ηνωμένες Πολιτείες]] και τη Γιουγκοσλαβική βασιλική εξόριστη κυβέρνηση του βασιλιά Πέτρου Β΄.
Ωστόσο στην πορεία του πολέμου η πραγματική εξουσία πέρασε στα χέρια των Κομμουνιστών Παρτιζάνων του [[Γιόσιπ Μπροζ Τίτο]]. Το 1943 ο Τίτο ανακήρυξε τη δημιουργία της [[Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας|Λαϊκής Ομοσπονδίας της Γιουγκοσλαβίας]] (demokratska federativna Jugoslavija). Οι Σύμμαχοι σταδιακά αναγνώρισαν τις δυνάμεις του Τίτο ως τις ισχυρότερες δυνάμεις αντίστασης στη Γερμανική κατοχή. Άρχισαν να στέλνουν τις περισσότερες από τις ενισχύσεις τους προς τους Παρτιζάνους του Τίτο, παρά προς τους βασιλικούς [[Τσέτνικ]]ς. Στις 16 Ιουνίου του 1944 υπεγράφη η συμφωνία Τίτο-Σουμπάσιτς, που συνένωνε την [[de facto]] και [[de jure]] κυβέρνηση της Γιουγκοσλαβίας.
| |||