Δήμος Μούτσης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 35:
Το 1979 κυκλοφορεί το «Δρομολόγιο». Άλλη μια πολύ σημαντική δουλειά του Δήμου Μούτση πάνω σε στίχους του [[Νίκος Γκάτσος|Νίκου Γκάτσου]] και με την ερμηνεία του Μανώλη Μητσιά. Στο «Δρομολόγιο» θα ακούσουμε κομμάτια όπως «Σαν τον Τσε Γκεβάρα», «Μακρυνή της αγάπης ώρα», «Ελλάδα Ελλάδα», «Στ΄ Αγιον Όρος» κλπ.
Το 1981 κυκλοφόρησε το «Φράγμα» σε στίχους [[Κώστας Τριπολίτης|Κώστα Τριπολίτη]]. Με τραγούδια όπως: «Δε λες κουβέντα», «Delenda est (Ερηνούλα μου) », «Γράμμα από τη λεγεώνα των ξένων», «Νταλίκα» κλπ. Άλλο ένα έργο σταθμός για την ιστορία του ελληνικού τραγουδιού και του ίδιου του συνθέτη. Τα λαϊκά τραγούδια του δίσκου τραγουδήθηκαν από την μεγάλη ρεμπέτισσα [[Σωτηρία Μπέλου|Σωτηρία Μπέλου]] με τον Δήμο Μούτση να τραγουδάει μόνο το ρεφρέν από το πασίγνωστο «Δε λες κουβέντα». Οι ηλεκτρικές μπαλάντες του δίσκου τραγουδήθηκαν από τον ίδιο τον συνθέτη, ανοίγοντας έτσι στον εαυτό του το δρόμο για την μετέπειτα μοναχική του πορεία. Στην ίδια δουλειά επίσης ο Δήμος Μούτσης τραγούδησε μαζί με τον [[Λουκιανός Κηλαηδόνης|Λουκιανό Κηλαηδόνη]] και την Άλκηστις Πρωτοψάλτη το «Κουβεντούλες με τον Φρόιντ».
Το 1983 με το «Ενέχυρο» εγκαινιάζει την μοναχική πορεία. Είναι δηλαδή η περίοδος που αποφάσισε να γράφει ο ίδιος τους στίχους και να ερμηνεύει ο ίδιος όλα τα τραγούδια του. Στο «Ενέχυρο» θα ακούσουμε τραγούδια όπως το «Απολογία», και το «Γουώκμαν». Το 1987 ακολουθεί το «Να!» που περιέχει και το πολύ γνωστό του τραγούδι «Το όνειρο» όπως και το «Μια φυσαρμόνικα που κλαίει». Το 1990 «Ταξιδιώτης του παντός» με τη [[Νανά Μούσχουρη]], ο οποίος ήταν και ο τελευταίος δίσκος που έγραψε για άλλο τραγουδιστή πλην του ιδίου. Το 1994 επέστρεψε με το «Για Πούλημα Λοιπόν!» πάλι με στίχους και ερμηνεία δική του.
| |||