Γιώργος Ζογγολόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

1938 συμμετείχε στην Α’ Πανελλήνια Καλλιτεχνική Έκθεση στο [[Ζάππειον Μέγαρο|Ζάππειο]] (Μάρτιος-Απρίλιος 1938) με δύο γύψινα έργα, την «Κεφαλή κόρης» και το «Κορίτσι», εγκαινιάζοντας μια συνεχήμακρά συμμετοχή στις Πανελλήνιες Καλλιτεχνικές Εκθέσεις.<ref>Ο ηΓιώργος Ζογγολόπουλος πήρε μέρος σε έξι [[Πανελλήνιες εκθέσεις|Πανελλήνιες Καλλιτεχνικές Εκθέσεις]]. Συμμετείχε στις Πανελλήνιες των ετών 1938 (Πρώτη), 1939 (Δεύτερη), 1940 (Τρίτη), 1948 (εκτός αρίθμησης), 1965 (Όγδοη), καθώς και στην Πανελλήνια Καλλιτεχνική Έκθεση του 1987, με την οποία διακόπηκεεπιχειρήθηκε μόνοη επαναλειτουργία του θεσμού μετά από δώδεκα χρόνια διακοπής. Απείχε από το διαγωνισμό καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ’50 και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’60 και κατά τη διάρκεια της [[Χούντα των Συνταγματαρχών|Δικτατορίας της 21ης Απριλίου]].</ref name=":2" />

Ινστιτούτο Αθηνών. Την ίδια χρονιά εκλέχτηκε πρόεδρος του Συνεταιρισμού Ελλήνων Γλυπτών και αντιπρόεδρος του [[Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος|Καλλιτεχνικού Επαγγελματικού Επιμελητηρίου]].<ref name=":2" /> Το 1947 κέρδισε το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό για την ανέγερση μνημείου πεσόντων στο Κερατσίνι (συμμετείχε στο διαγωνισμό με μια μαρμάρινη προτομή της Αριάδνης Ξενάκη).<ref>{{Cite web|url=http://www.kathimerini.gr/841885/article/politismos/eikastika/h-agnwsth-ariadnh-twn-zwgrafwn|title=Η άγνωστη Αριάδνη των ζωγράφων|last=Πουρνάρα|first=Μαργαρίτα|date=12/12/2015|website=kathimerini.gr|publisher=Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ|accessdate=25/10/2016}}</ref> Την επόμενη χρονιά πραγματοποίησε την παρθενική ατομική του έκθεση στην αίθουσα «Ζαχαρίου» στην Αθήνα και συμμετείχε στην πρώτη μεταπολεμική πανελλήνια καλλιτεχνική έκθεση στο Ζάππειο όπου με το γύψινο έργο του «Αριάδνη» απέσπασε ένα από τα βραβεία του διαγωνισμού αλλά και τα θετικά σχόλια του [[Μανόλης Χατζηδάκης|Μανόλη Χατζηδάκη]].<ref name=":2" /><ref>{{Cite journal|url=http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin_ftr.asp?c=64&pageid=4549&id=-1&s=0&STEMTYPE=0&STEM_WORD_PHONETIC_IDS=ARiASXASLASLASXASTASkASYASXASdASTASXASa&CropPDF=0|title=Η Πανελλήνιος έκθεσις|last=Χατζηδάκης|first=Μανόλης|date=7/11/1948|journal=Ελευθερία|accessdate=25/10/2016|doi=|page=3}}</ref><ref>{{Cite journal|url=http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin_ftr.asp?c=64&pageid=5084&id=-1&s=0&STEMTYPE=0&STEM_WORD_PHONETIC_IDS=ARiASXASLASLASXASTASkASYASXASdASTASXASa&CropPDF=0|title=Υπομνήσεις...Αισιόδοξη προοπτική για την πορεία της ελληνικής τέχνης|last=Χατζηδάκης|first=Μανόλης|date=20/1/1949|journal=Ελευθερία|accessdate=25/10/2016|doi=|page=4}}</ref><ref name=":5">Παυλόπουλος 2007, σ. 48.</ref><ref name=":5" /> (πρώτο βραβείο δεν δόθηκε, κατά τη συνήθη τακτική της εποχής).

Το 1964 ενόψει της συμμετοχής του στη Μπιενάλε της Βενετίας δημιούργησε μια σειρά αφαιρετικών και γεωμετρικών ορειχάλκινων γλυπτών ένα από τα οποία, οι «Δελφοί», τοποθετήθηκε το 1989 στη συμβολή των οδών [[Λεωφόρος Βασιλίσσης Σοφίας|Βασιλίσσης Σοφίας]] και [[Λεωφόρος Βασιλέως Κωνσταντίνου|Βασιλέως Κωνσταντίνου]] κοντά στο κτίριο της [[Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου|Εθνικής Πινακοθήκης]] στο κέντρο της [[Αθήνα|Αθήνας]].<ref name=":1" /><ref name=":2" /> Την επόμενη χρονιά πραγματοποίησε την πρώτη του παρουσία στην έκθεση του Salon de la Jeune Sculpture του Παρισιού (τα επόμενα χρόνια συμμετείχε στην έκθεση ανελλιπώς μέχρι το 1975) και συμμετείχε στην Όγδοη Πανελλήνια Έκθεση όπου απέσπασε θετικές κριτικές.<ref name=":6">Ε. Βακαλό, «''Η’ Πανελλήνιος Έκθεση, 3''», εφ. Τα Νέα, 30 Απριλίου 1965. Αναδημοσιεύεται στο Βακαλό 1996, τόμ. Α΄, σ. 348. Έ. Φερεντίνου, «''Η γλυπτική στην 8^η Πανελλήνιο''», περ. Ζυγός, Β’ περίοδος, Μάιος 1965 (IV-65), σ. 26.</ref> Συγκεκριμένα ο Ζογγολόπουλος
εξέθεσε πέντε αφηρημένα έργα: «Το κάστρο» (1965, χαλκός), «Καλάβρυτα» (1963,
χαλκός), «Μυκήναι» (1963, χαλκός), «Λευκή φιγούρα» (1964, αλουμίνιο) και
«Δελφοί» (1964, χαλκός). Στο μεγάλο διάστημα
που μεσολάβησε από την τελευταία συμμετοχή του σε Πανελλήνια Έκθεση, έχει
συντελεστεί η μετατόπισή του από την παραστατική στην αφηρημένη γλυπτική.<ref name=":6" />

Το 1966 κέρδισε το πρώτο βραβείο της [[Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης|Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης]] για το έργο του «[[Γλυπτό ΔΕΘ|Cor-ten]]», ένα γλυπτό ύψους 17 μέτρων, φτιαγμένο από κράμα μετάλλου Cor-ten που αναπαριστά αφαιρετικά τη [[Νίκη της Σαμοθράκης]] και τοποθετήθηκε στη βόρεια πύλη της ΔΕΘ.<ref>{{Cite web|url=http://www.kathimerini.gr/864504/article/politismos/eikastika/to-tolmhro-alma-toy-zoggolopoyloy-ston-dhmosio-xwro|title=Το τολμηρό άλμα του Ζογγολόπουλου στον δημόσιο χώρο|last=Πουρνάρα|first=Μαργαρίτα|date=22/6/2016|website=kathimerini.gr|publisher=Η Καθημερινή|accessdate=31/10/2016}}</ref><ref>{{Cite journal|url=http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin_ftr.asp?c=64&pageid=38581&id=-1&s=0&STEMTYPE=0&STEM_WORD_PHONETIC_IDS=ARiASXASLASLASXASTASkASYASXASdASTASXASa&CropPDF=0|title=Γιγαντιαίο γλυπτό στην Θεσσαλονίκη|last=Αλεξανδρόπουλος|first=Α|date=20/4/1966|journal=Ελευθερία|accessdate=31/10/2016|doi=|page=2}}</ref> Το ίδιο έτος τιμήθηκε για την προσφορά του στην ελληνική Τέχνη από τον τότε βασιλιά [[Κωνσταντίνος Β΄ των Ελλήνων|Κωνσταντίνο Β΄]] με τον [[Τάγμα του Γεωργίου Α΄|Χρυσό Σταυρό του Βασιλικού Τάγματος του Γεωργίου Α΄]], απέφυγε όμως να παραβρεθεί στη δεξίωση που πραγματοποιήθηκε και να παραλάβει το παράσημο.<ref name=":1" /> Από τα μέσα της δεκαετίας αρχίζει η μετατόπισή του από την παραστατική στην αφηρημένη γλυπτική. Άλλες δημιουργίες του εκείνης της δεκαετίας είναι οι δύο αφαιρετικές συνθέσεις<ref>{{Cite web|url=http://www.searchculture.gr/aggregator/edm/ZoggopoulosF/000041-64081/view;jsessionid=108247EE53700248859F8DA25E8FE503|title=Κυκλώπειο|last=|first=|date=|website=searchculture.gr|publisher=Ενιαία Αναζήτηση Ψηφιακού Περιεχομένου|accessdate=29/11/2016}}</ref> με την ονομασία «Κυκλώπειο» του 1966 (ένα ύψους 4,5 μέτρων φτιαγμένο από υλικό cor-ten και ένα ορειχάλκινο διαστάσεων 46 x 57 εκ),<ref name=":1" /> η «Ελιά» (1966), ο «Αλέξανδρος» (1968), το «Plexiglas και φως» (1969) κλπ. Επιπλέον συνεχίστηκε η παρουσία του καλλιτέχνη σε ομαδικές εκθέσεις του εξωτερικού.<ref name=":1" />