Φίλιππος Γ΄ της Γαλλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 2:
{{πληροφορίες προσώπου}}
[[Αρχείο:MariaofBrabantMarriage.jpg|thumb|right|250px|Γάμος του Φιλίππου Γ' με την Μαρία της Βραβάντης - χειρόγραφο του 14ου αιώνα.]]
Ο '''Φίλιππος ο Γ΄ ο Τολμηρός''' (''Philippe III le Hardi'', <ref>Elizabeth M. Hallam, Capetian France: 987-1328, (Longman House, 1980), 275.</ref> Πουασί [[1 Μαΐου]] [[1245]] - [[5 Οκτωβρίου]] [[1285]]) ήταν βασιλιάς της [[Γαλλία]]ς ([[1270]] - [[1285]]), μέλος του βασιλικού οίκου των Καπετιδών, δεύτερος γιος και διάδοχος του βασιλιά της Γαλλίας [[Λουδοβίκος Θ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου Θ' του Αγίου]] <ref>Jim Bradbury, The Capetians: The History of a Dynasty, (Continuum, 2007), 237.</ref> και της [[Μαργαρίτα της Προβηγκίας|Μαργαρίτας της Προβηγκίας.]] Το προσωνύμιο Τολμηρός το πήρε μάλλον ειρωνικά αφού ο ίδιος ήταν στην πραγματικότητα δειλός, άτολμος και αναποφάσιστος σαν χαρακτήρας, επηρεαζόταν εύκολα από τις αποφάσεις των συγγενικών του προσώπων, ιδιαίτερα του θείου του [[Κάρολος ο Ανδεγαυός|Καρόλου του Ανζού]] και του συμβούλου του [[Πέτρος του Μπρος|Πέτρου του Μπρος]]. Ο πατέρας του βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος ο Άγιος πέθανε στην [[Η΄ Σταυροφορία]] από μεγάλη επιδημία που θέρισε τον στρατό του, ο ίδιος σαν πρωτότοκος γιος και διάδοχος στέφθηκε στην συνέχεια βασιλιάς στο [[Ρενς]] (1271). Ο Φίλιππος Γ' έκανε πολλές προσαρτήσεις κατά την διάρκεια της βασιλείας του η πιο σημαντική ήταν αυτή της κομητείας της Τουλούζης στο Γαλλικό στέμμα (1271). Κατά την διάρκεια του Σικελικού Εσπερινού (1282) οργάνωσε Σταυροφορια εναντίον του βασιλιά της Αραγωνίας [[Πέτρος Γ΄ της Αραγωνίας|Πέτρου Γ']] για να υποστηρίξει τον θείο του Κάρολο τον Ανδεγαυό, απέτυχε ο στρατός του θερίστηκε από επιδημία δυσεντερίας και ο ίδιος πέθανε από αυτήν, τον διαδέχθηκε ο γιος του [[Φίλιππος Δ΄ της Γαλλίας|Φίλιππος Δ' ο ισχυρός.]]
==Διάδοχος του Γαλλικού θρόνου==
Στην παιδική του ηλικία σαν δεύτερος γιος δεν ήταν προορισμένος για διάδοχος του θρόνου, έγινε σε ηλικία 15 ετών (1260) με τον πρόωρο θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του [[Λουδοβίκος της Γαλλίας (1244 - 1260)|Λουδοβίκου,]] ήταν από μικρός τόσο ανίκανος και ατονικός που η μητέρα του ορκίστηκε να τον έχει υπο την επίβλεψη του μέχρι τα 30 του χρόνια. Ο πατέρας του προσπάθησε να τον καλλιεργήσει και να τον εκπαιδεύσει κατάλληλα προσπαθώντας να πείσει τον πάπα [[Πάπας Ουρβανός Δ΄|Ουρβανό Δ']] στις 6 Ιουνίου/1263 να τον αλλάξει από τον συγκεκριμένο όρκο, ανέθεσε στον γνωστό δάσκαλο Πέτρο του Μπρος την εκπαίδευση του, προσπάθησε με κάθε μέσο να τον διδάξει τα καθήκοντα του ως βασιλιάς ιδιαίτερα στον τομέα της δικαιοσύνης.
==Συμμετοχή στην Η' Σταυροφορία==▼
▲==Συμμετοχή του Φιλίππου στην Η' Σταυροφορία==
Σύμφωνα με την Συνθήκη του Κορμπέγ (1258) ανάμεσα στον βασιλιά της Αραγωνίας [[Ιάκωβος Α΄ της Αραγωνίας|Ιάκωβο Α']] και τον πατέρα του συμφωνήθηκε να παντρευτεί ο Φίλιππος (1262) την Ισαβέλλα της Αραγωνίας στο Κλερμόν από τον επίσκοπο την Ρουέν Εύδη Ριγκώ, σαν κόμης της Ορλεάνης συνόδευσε τον πατέρα του στην [[Η΄ Σταυροφορία]] στην Τύνιδα (1270). Πριν η αποστολή φτάσει στον προορισμό της ο στρατός θερίστηκε από επιδημία δυσεντερίας, από αυτήν βρήκαν τον θάνατο ο αδελφός του [[Ιωάννης Τριστάν, κόμης του Βαλουά]] στις 3 Αυγούστου και στην συνέχεια στις 30 Αυγούστου ο ίδιος ο πατέρας του, <ref>The disease in question was either dysentery or typhus; Riley-Smith 2005, pp. 210–211</ref> ο Φίλιππος Γ' κλήθηκε να ορκιστεί νέος βασιλιάς της Γαλλίας στην [[Τύνιδα]] σε ηλικία 25 ετών.
Ο Φίλιππος Γ' αν και ανίκανος να διοικήσει το βασίλειο και τα στρατεύματα ήταν ευσεβής, καλός ιππέας και δυναμικός στο πεδίο της μάχης γι'αυτό πήρε το προσωνύμιο Τολμηρός. Ο θείος του Κάρολος ο Ανδεγαυός δεκαετή έκλεισε ειρήνη με τον Μωάμεθ Α' - αλ - Μουστανσίρ χαλίφη σουλτάνο της Τύνιδας η οποία επέτρεψε στον Φίλιππο να γυρίσει στην Αγγλία, ο ίδιος ο Φίλιππος πήρε απ τον σουλτάνο της Τύνιδας κάποιο ποσό σαν αντάλλαγμα για την αποχώρηση του από την Σταυροφορία. Η συνθήκη κλείστηκε στις 28 Οκτωβρίου/1270 ανάμεσα στους βασιλείς της Γαλλίας, της Σικελίας, της Ναβάρας από την μια πλευρά και τον σουλτάνο της Τύνιδας από την άλλη.
Στην συνέχεια ακολούθησαν και άλλοι θάνατοι στην οικογένεια του, τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου πέθανε πρόωρα στην [[Σικελία]] στον δρόμο της επιστροφής του από την Σταυροφορία ο γαμπρός του Φίλιππου Γ΄ [[Θεοβάλδος Β΄ της Ναβάρρας]] σύντομα πέθανε και η αδελφή του Φίλιππου σύζυγος του Θεοβάλδου [[Ισαβέλλα της Γαλλίας, βασίλισσα της Ναβάρρας|Ισαβέλλα]] ενώ και η σύζυγος του ίδιους του Φιλίππου Γ' [[Ισαβέλλα της Αραγωνίας]] ενώ ήταν έγκυος στο έκτο παιδί τους έπεσε από το άλογο της τραυματίστηκε θανάσιμα και πέθανε.
O Φίλιππος Γ' έφτασε στο [[Παρίσι]] στις 21 Μαΐου/1271, την επόμενη μέρα έγινε η κηδεία του πατέρα του και στην συνέχεια στέφθηκε βασιλιάς της Γαλλίας στο Ρένς στις 15 Αυγούστου/1271. Την ίδια χρονιά πέθανε και ο θείος του [[Αλφόνσος του Πουατιέ]] χωρίς διαδόχους κληρονομώντας τα εδάφη του τα οποία ένωσε με το Γαλλικό στέμμα εκτός από την περιοχή του Κομτάτ Βενεσίν γύρω από την πόλη της [[Αβινιόν]], η οποία δόθηκε στον [[Πάπας Γρηγόριος Ι΄|Πάπα Γρηγόριο τον Ι΄]] (1274), στην συνέχεια με την Συνθήκη της Αμιένης (1279) ο Άγγλος βασιλιάς [[Εδουάρδος Α΄ της Αγγλίας|Εδουάρδος Α']] επανέφερε αυτά τα εδάφη στο βασίλειο του.
==Σικελικός Εσπερινός==
Ο βασιλιάς Φίλιππος Γ' της Γαλλίας υποστήριξε τον θείο του [[Κάρολος ο Ανδεγαυός|Κάρολο τον Ανδεγαυό]] στην προσπάθεια του να διεκδικήσει το βασίλειο της Σικελίας, η εξέγερση του Σικελικού Εσπερινού οδήγησε στην στέψη του βασιλιά της Αραγωνίας Πέτρου Γ' ως βασιλιά της Σικελίας και την ίδρυση του Οίκου της Βαρκελώνης στην Σικελία. Ο [[Πέτρος Γ΄ της Αραγωνίας]] προκαλώντας τον [[Σικελικός Εσπερινός|Σικελικό Εσπερινό]] ξεσήκωσε τους κατοίκους της Σικελίας εναντίον του Καρόλου του Ανδεγαυού (
Ο δελφίνος της Γαλλίας Φίλιππος Δ' γιος και διάδοχος του Φιλίππου Γ' παντρεύτηκε σύμφωνα με την Συνθήκη της Ορλεάνης την [[Ιωάννα Α΄ της Ναβάρρας]] κόρη και διάδοχο του πρόωρα θανόντα βασιλιά [[Ερρίκος Α΄ της Ναβάρρας|Ερρίκου Α' της Ναβάρρας,]] η συνθήκη
▲Ο [[Πέτρος Γ΄ της Αραγωνίας]] προκαλώντας τον [[Σικελικός Εσπερινός|Σικελικό Εσπερινό]] ξεσήκωσε τους κατοίκους της Σικελίας εναντίον του Καρόλου του Ανδεγαυού ([[1282]]), η επιτυχία της εξέγερσης είχε σαν αποτέλεσμα την στέψη του Πέτρου Γ' της Αραγωνίας σαν βασιλιά της Σικελίας ιδρύοντας την δυναστεία του [[Οίκος της Βαρκελώνης|Οίκου της Βαρκελόνης στην Σικελία.]] Ο [[Πάπας Μαρτίνος Δ΄|πάπας Μαρτίνος Δ']] αφόρισε τον βασιλιά Πέτρο Γ' και κήρυξε το Αραγωνικό βασίλειο της Σικελίας άκυρο, ο πάπας παραχώρησε την [[Αραγωνία]] στον [[Κάρολος του Βαλουά|Κάρολο του Βαλουά]] μικρότερο γιο του Φιλίππου Γ'. <ref>Jim Bradbury, The Capetians: The History of a Dynasty, 239.</ref>
Το 1284 ο Πέτρος κόμης του Πέρς και του Αλανσόν πέθανε χωρίς απογόνους γι'αυτό ο μεγαλύτερος αδελφός του βασιλιάς της Γαλλίας Φίλιππος Γ' κληρονόμησε τα εδάφη του.
▲Ο δελφίνος της Γαλλίας Φίλιππος Δ' γιος και διάδοχος του Φιλίππου Γ' παντρεύτηκε σύμφωνα με την Συνθήκη της Ορλεάνης την [[Ιωάννα Α΄ της Ναβάρρας]] κόρη και διάδοχο του πρόωρα θανόντα βασιλιά [[Ερρίκος Α΄ της Ναβάρρας|Ερρίκου Α' της Ναβάρρας,]] η συνθήκη υπογράφη απο τον ίδιο τον Φίλιππο Γ' και την μητέρα της Ιωάννας Λευκή του Αρτουά.
==Εκστρατείες στο πλευρό του θείου του Καρόλου του Ανδεγαυού==
| |||