Προεστοί: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Πριν από το [[1765]] οι ελληνικές κοινότητες λειτουργούσαν άτυπα, χωρίς νομική θεσμοθέτηση, με βάση τις τοπικές συνήθειες και με την έγκριση των τοπικών οθωμανικών αρχών. Οι προεστοί συνήθως προέρχονταν από εύπορες οικογένειες, γαιοκτημόνων ή εμπόρων (προύχοντες), και ταυτόχρονα συνδύαζαν ικανότητα, τιμιότητα, ώριμη ηλικία και διασυνδέσεις με τους οθωμανούς της περιοχής. Δεν υπήρχε ομοιόμορφη νομοθεσία ή πρακτική. Αλλού αναφέρεται ότι εκλέγονταν απ΄ ευθείας από την τοπική κοινωνία, όχι με ψηφοφορία αλλά δια βοής σε υπαίθριο χώρο, μεταξύ της 1ης Μαρτίου και της 23 Απριλίου (Αγ. Γεωργίου) μετά από πρόσκληση των απερχομένων προεστών.<ref>[https://www.scribd.com/document/44983413/%CE%97-%CE%9B%CE%91%CE%A1%CE%99%CE%A3%CE%91-%CE%9A%CE%91%CE%99-%CE%97-%CE%98%CE%95%CE%A3%CE%A3%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%9A%CE%97-%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%9F%CE%A1%CE%99%CE%91-%CE%A4%CE%95%CE%A4%CE%91%CE%A1%CE%A4%CE%9F%CE%A3-%CE%94-%CE%A4%CE%9F%CE%9C%CE%9F%CE%A3-%CE%A4%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%9A%CE%9F%CE%9A%CE%A1%CE%91%CE%A4%CE%99%CE%91-%CE%91%CE%A0%CE%95%CE%9B%CE%95%CE%A5%CE%98%CE%95%CE%A1%CE%A9%CE%A3%CE%97-%CE%A4%CE%9F%CE%A5-%CE%9A%CE%A9%CE%9D%CE%A3TANTINOY-%CE%91%CE%98-%CE%9F%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%9D%CE%9F%CE%9C%CE%9F%CE%A5-1423-1881-36119519 Κων. Α. Οικονόμου, "Η Λάρισα και η θεσσαλική ιστορία", Λάρισα, 2009, τ. Δ', σ. 31.] </ref> Η θητεία τους ήταν για ένα χρόνο ή και περισσότερο εφόσον έχαιραν της κοινής εμπιστοσύνης και δεν εκδηλωνόταν κάποια αντίδραση, ενώ αλλού αναφέρεται εκλογή από τους [[δημογέροντας|δημογέροντες]] των χωριών (της περιφέρειας) που εκπροσωπούσαν<ref name="Elefth"/> ως δεύτερη βαθμίδα της αυτοδιοίκησης (με πρώτη τους δημογέροντες).<ref name="Argyro31-32">Δημοτική Διοίκησις εν Ελλάδι, τόμος Α΄, Π. Αργυρόπουλος, εν Αθήναις, εκ της Φιλολάου Τυπογραφίας, 1843, σελ. 31-32</ref> Η δε εκλογή τους επικυρωνόταν στη συνέχεια από τον Οθωμανό διοικητή της περιοχής [[Πασάς|Πασά]], ή [[Βαλής|Βαλή]], αναγνωρίζοντας το αξίωμά τους έχοντας προηγουμένως προκαταβάλει όλο τον ετήσιο αναλογούντα φόρο των κοινοτήτων τους, τον οποίο στη συνέχεια εισέπρατταν από τους κατοίκους.

Ενδεικτικά στο δε Πασαλίκι των Ιωαννίνων σε πολλές των περιπτώσεων οι πρόκριτοι ή προεστοί ορίζονταν απ΄ ευθείας από τον [[Αλή πασάς|Αλή Πασά]]. Στο μπεηλίκι της Μάνης και στην Κρήτη οι προεστοί αποκαλούνταν συνηθέστερα ''καπετάνιοι'', ή ''καπεταναίοι'', εκλέγονταν συνηθέστερα με κριτήριο την αντρειοσύνη και το μέγεθος της φαμίλιας, ειδικά σε αρρενογονία, που έχαιραν της εμπιστοσύνης του εκάστοτε Μπέη, πλην όμως η καταβολή φόρων ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Στα νησιά του Αιγαίου πρόκριτοι ήταν συνηθέστερα καραβοκύρηδες, ή έμποροι. Στην Κύπρο, από το [[1754]] ο τίτλος του κοτσάμπαση δινόταν στους αρχιερείς. Σ'αυτό ίσως συνέβαλε το ότι στην Κύπρο οι αρχιερείς εκλέγονταν από το λαό. Έτσι, εκεί οι αρχιερείς εκτός από τα ιερατικά είχαν και πολιτικά καθήκοντα.<ref>[https://lekythos.library.ucy.ac.cy/bitstream/handle/10797/5845/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%AE%CE%BB%20%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%82%20%CE%9D.%20PhD.pdf?sequence=4 Μιχαήλ Ν. Μιχάλης, Η διαδικασία συγκρότησης ενός θεσμού εξουσίας. Εκκλησία της Κύπρου 1754 – 1910, Διδακτορική Διατριβή, Τμήμα Τουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου, 2004, σ. 58, 59]</ref>