Κοίμηση της Θεοτόκου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 22:
==Εικονογραφία==
Στη διαμορφωση του θέματος της Κοίμησης σημαντική επίδραση άσκησαν τα απόκρυφα (''Περί της Κοιμήσεως της Μαρίας'' του Ιωάννου του Θεολόγου, ''Trasitus beatae Mariae Virginis''), οι Πατέρες και βυζαντινοί συγγραφείς, οι υμνογάφοι και η εκκλησιαστική παράδοση.<ref>Κωνσταντίνος Δ. Καλοκύρης, Η Θεοτόκος εις την εικονογραφίαν Ανατολής και Δύσεως. Θεσσαλονίκη: Πατριαρχικόν Ίδρυμα Πατερικών Μελετών, 1972, σελ.129-130</ref> Το θέμα της Κοιμήσεως ανάγεται στον 6ο αι. αν συσχετιστεί με Ομιλία του Ιωάννου Θεσσαλονίκης και τον 7ο αι.οπότε χρονολογείται ο Ναός της Κοιμήσεως στη Νίκαια.<ref>Κωνσταντίνος Δ. Καλοκύρης, Η Θεοτόκος εις την εικονογραφίαν Ανατολής και Δύσεως. Θεσσαλονίκη: Πατριαρχικόν Ίδρυμα Πατερικών Μελετών, 1972, σελ.127-128</ref> Στο εικονογραφικό θέμα της Κοιμήσεως η Παναγία παρουσιάζεται ξαπλωμένη σε φέρετρο στρωμένο με πολυτελές σεντόνι, κοιμάται γαλήνια και τα χέρια σταυρωμένα εμπρός στο στήθος. Γύρω από το νεκρικό κρεβάτι βρίσκονται οι απόστολοι, με τον Πέτρο να στέκεται κοντά στο κεφάλι της και τον Πάυλο κοντά στα πόδια της. Άλλες φορές εικονίζονται οι απόστολοι σε υπερυψωμένη θέση ερχόμενοι πάνω σε νέφη.<ref>Κωνσταντίνος Δ. Καλοκύρης, Η Θεοτόκος εις την εικονογραφίαν Ανατολής και Δύσεως. Θεσσαλονίκη: Πατριαρχικόν Ίδρυμα Πατερικών Μελετών, 1972, σελ.126</ref>
Η ψυχή της Θεοτοκου απεικονιζεται ως σπαργανωμένο βρέφος, την οποια κρατάει ο Ιησούς, ζωγραφιζόμενος πάνω από το φέρετρο και στο μέσο της σύνθεσης.<ref>Ανδρέας Ξυγγόπουλος, «Η πτερωτή ψυχή της Θεοτόκου (πίν. 1-2)», Δελτίον XAE 6 (1970-1972), Περίοδος Δ'. Στη μνήμη του Παναγιώτη Μιχελή (1903-1969), σελ.1</ref> Σε άλλες παραστάσεις περιβάλλεται το ξαπλωμένο σώμα της από γυναίκες οι οποίες καθώς προβάλουν από αρχιτεκτονήματα θρηνούν το θανάτό της, όπως και άγγελοι. Άγγελος, απεικονίζεται απότον 11οαι. και μετά να παραλαμβάνει την ψυχή της Παναγίας με σκοπό να την οδηγήσει στον Παράδεισο. Στον ουρανό ζωγραφίζεται πύλη η οποία ανοίγει για να δεχθεί τη Θεοτόκο ένδοξη.<ref>Μαρία Σιγάλα, «Εικόνα της Κοίμησης της Θεοτόκου των όψιμων παλαιολόγειων χρόνων στην Αστυπάλαια»,Δελτίον XAE 27 (2006), Περίοδος Δ'. Στη μνήμη του Νικολάου Β. Δρανδάκη (1925-2004), σελ.262</ref> Έτσι σε παραστάσεις της Κοιμησεως απεικονίζεται τρεις φορές η Θεοτόκος: μία κοιμωμένη κάτω, ως ψυχή στα χέρια του Ιησού και ανεβαίνοντας στους ουρανούς. Σε κάποιες περιπτώσεις η απεικόνιση της Ανάληψης της Παναγίας συνοδεύερται με την απεικόνιση της ταυτόχρονης ρίψης της ζώνης της στον [[Απόστολος Θωμάς|απόστολο Θωμά]] ο οποίος δεν πρόφτασε την κηδεία της. Τον 12ο αι. κ.εξ εμφανίζεται το επεισόδιο του εβραίου Ιεφωνίου, κατά το οποίο ο άγγελος αποκόβει τα χέρια του επειδή επιχείρησε να σπάσει το φέρετρο της Παναγίας.<ref>ίσως απειχεί το επεισόδιο στο Βιβλίο των Βασιλειών κατά το οποίο ο Οζά όταν έβαλε το χέρι του πάνω στην [[Κιβωτός της Διαθήκης|Κιβωτό της Διαθήκης]] πέθανε.Κωνσταντίνος Δ. Καλοκύρης, Η Θεοτόκος εις την εικονογραφίαν Ανατολής και Δύσεως. Θεσσαλονίκη: Πατριαρχικόν Ίδρυμα Πατερικών Μελετών, 1972, σελ.130</ref> Η Κοίμηση ιστορείται στον δυτικό τοίχο πάνω από την είσοδο του κυρίως ναού.<ref>Κωνσταντίνος Δ. Καλοκύρης, Η Θεοτόκος εις την εικονογραφίαν Ανατολής και Δύσεως. Θεσσαλονίκη: Πατριαρχικόν Ίδρυμα Πατερικών Μελετών, 1972, σελ.127</ref>
== Παραπομπές ==
| |||