Νταβίντ Μπεν Γκουριόν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

==Τα πρώτα χρόνια==

Γεννήθηκε στο Πλονσκ, στο τμήμα της [[Πολωνία]]ς που βρισκόταν υπό ρωσική κυριαρχία. Όπως και ο πατέρας του, ήταν ένθερμος και δραστήριος οπαδός του [[σιωνισμός|σιωνισμού]], του κινήματος που επιδίωκε την επιστροφή των [[εβραίοι|Εβραίων]] μεταναστών στην [[Παλαιστίνη]] και τη δημιουργία εβραϊκού κράτους. Το 1906, λόγω των διωγμών των Εβραίων από τις ρωσικές αρχές, Ο Μπεν-Γκουριόν μετανάστευσε στην Παλαιστίνη, τμήμα τότε της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Εκεί, εργάστηκε στις αγροτικές κοινότητες των Εβραίων εποίκων, οι οποίες είχαν δημιουργηθεί από τους πρώτους σιωνιστές.

Το 1912 ο Μπεν-Γκουριόν άρχισε να σπουδάζει νομικά στο Πανεπιστήμιο της [[Κωνσταντινούπολη]]ς, οι οποίες έμειναν στη μέση, όταν, μετά την έκρηξη του Α’ Παγκοσμίου πολέμου, οι τούρκικες αρχές τον απέλασαν και πήγε στη [[Νέα Υόρκη]].

==H Ομοσπονδία και το Μαπάι==

Για την προσωπικότητα του Μπεν-Γκουριόν ο συμπατριώτης του συγγραφέα [[Άμος Οζ]] έχει γράψει τα ακόλουθα:

«Κατά τα πλέον δραματικά χρόνια της ηγετικής του πορείας ο Μπεν-Γκουριόν κατάπινε φιλοσοφικά βιβλία, έγραφε σχόλια στη [[Βίβλος|Βίβλο]], ερωτοτροπούσε με τον βουδισμό, έμαθε ακόμη και αρχαία ελληνικά για να διαβάσει [[Πλάτων]]α στο πρωτότυπο. Είχε ακόρεστη περιέργεια για τις φυσικές επιστήμες (αλλά δεν συμπαθούσε τη λογοτεχνία ούτε τις τέχνες). Ανέφερε κάτι από τον [[Σπινόζα]] σαν να πετούσε πέτρες σε έναν αντίπαλο. Η λεκτική μάχη και όχι ο διάλογος ήταν ο συνήθης τρόπος του να επικοινωνεί. Περισσότερο από φιλόσοφος ήταν ένα περιφερόμενο θαυμαστικό, ένας σφιχτός, τραχύς άνθρωπος με έναν φωτοστέφανο από ασημένια μαλλιά και ένα σαγόνι που έδειχνε τρομερή δύναμη θέλησης και ηφαιστειώδη ιδιοσυγκρασία».

 

{{Authority control}}