Λουδοβίκος Β΄, κόμης της Φλάνδρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Νέα σελίδα: Ο Λουδοβίκος Β΄ της Φλάνδρας (25 Οκτωμβρίου/1330 - 30 Ιανουαρίου/1384) ή Λουδοβίκος του Μάλ ήτ...
 
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Λουδοβίκος Β΄ της Φλάνδρας''' ([[25 ΟκτωμβρίουΟκτωβρίου]]/[[1330]] - [[30 Ιανουαρίου]]/[[1384]]) ή '''Λουδοβίκος του Μάλ''' ήταν μέλος του Οίκου της Νταμπιέρ, κόμης της Φλάνδρας, του [[Νεβέρ]] και του Ρεθέλ ([[1346]] - [[1384]]), κόμης του Αρτουά και της Βουργουνδίας ([[1382]] - [[1384]]) γιος και διάδοχος του [[Λουδοβίκος Α΄, κόμης της Φλάνδρας|Λουδουβίκου Α΄, κόμητος της Φλάνδρας]] <ref>(FR)Michelle Bubenicek, Quand les femmes gouvernent: droit et politique au XIVe siecle:Yolande de Flandre, Droit et politique au XIV siecle, (Ecole des Chartes, 2002), 54.</ref> και της Μαργαρίτας Α΄ της Βουργουνδίας κόρης του βασιλιά της Γαλλίας [[Φίλιππος Ε΄ της Γαλλίας|Φιλίππου Ε,]] βαπτίστηκε από τον επίσκοπο του Αρράς Πέτρο Ρογκέρ τον μετέπειτα πάπα Κλήμεντα ΣΤ΄.
 
==Γάμος του Λουδοβίκου με την Μαργαρίτα της Βραβάντης==
Γραμμή 10 ⟶ 11 :
 
Αρνήθηκε να δώσει όρκο υποτέλειας στον νέο Γάλλο βασιλιά [[Ιωάννης Β΄ της Γαλλίας|Ιωάννη Β΄]] γιο του Φιλίππου ΣΤ΄ κάτι που έφερε ενθουσιασμό στους υπηκόους του (1350), όταν ο πεθερός του Ιωάννης Γ΄ της Βραβάντης πέθανε χωρίς να αποκτήσει γιους (1355) διεκδίκησε το δουκάτο για λογαριασμό της συζύγου του Μαργαρίτας αλλά βρήκε σκληρή αντίδραση από την κουνιάδα του Ιωάννα που διεκδικούσε το δουκάτο για τον εαυτό της. Ο Λουδοβίκος Β κατάφερε να νικήσει τις δυνάμεις της Βραβάντης στην μάχη του Σέτ κοντά στο Άντερλεχτ (17 Αυγούστου/1356) και να καταλάβει πολλές πόλεις όπως την [[Μέχελεν]], τις [[Βρυξέλλες]], την [[Αμβέρσα]], την [[Λέουβεν]] αλλά στάθηκε ανίκανος να ανατρέψει την Ιωάννα η οποία υποστηριζόταν από τον σύζυγο της δούκα του Λουξεμβούργου Βενέσλαο Α΄ και τον πανίσχυρο αδελφό του Γερμανό αυτοκράτορα [[Κάρολος Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Κάρολο Δ΄,]] με την συνθήκη του Άθ όμως (1357) κέρδισε την Μέχελεν και την Αμβέρσα.
Ο Λουδοβίκος Β΄ προσπάθησε στην συνέχεια να διατηρήσει πολιτική ουδετερότητας κατά την διάρκεια του Εκατονταετούς Πολέμου απέναντι στους Άγγλους και στους Γάλλους, το ενδιαφέρον του στράφηκε μονάχα στο εσωτερικό της Φλάνδρας για να προστατέψει τον εαυτό του από τις επαναστάσεις και τους συνασπισμούς εναντίον του.
 
==Γάμος της κόρης του Μαργαρίτας με τον Φίλιππο τον Ισχυρό==
Γραμμή 18 ⟶ 19 :
==Επαναστάσεις τα τελευταία χρόνια==
 
Η πολυτελής ζωή του Λουδοβίκου Β΄ έφερε πολλές εξεγέρσεις εναντίον του τα τελευταία χρόνια της ζωής του ιδιαίτερα από τους κατοίκους της Γάνδης αλλά πολλές φορές τους αντιμετώπισε με την βοήθεια των κατοίκων της [[Μπρυζ]], αλλά και του γαμπρού του [[Φίλιππος Β΄ της Βουργουνδίας|Φιλίππου Β΄ της Βουργουνδίας.]] Μεγάλη Φλαμανδική εξέγερση υπό τον Φίλιππο βαν Άρτεβελδ έστειλε στην εξορία τον Λουδοβίκο (1282), κατάφερε να επανέλθει με την βοήθεια του γαμπρού του Φιλίππου του ισχυρού που τους νίκησε στην μάχη του Ρούζεμπεκ, οι επαναστάσεις συνεχίστηκαν σκληρά μέχρι τον θάνατο του. Η μητέρα του είχε πεθάνει δυο χρόνια νωρίτερα και του είχε κληροδοτήσει της κομητείες του Αρτουά και της Βουργουνδίας, διάδοχοι του Λουδοβίκου Β΄ στην κομητεία της Φλάνδρας ήταν η κόρη του Μαργαρίτα και ο γαμπρός του Φίλιππος ο Ισχυρός.
 
==Κληρονόμοι==