Ενορία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Επί Όθωνος τη διοίκηση της κάθε ενορίας είχαν οι δήμοι. Με τον 3596/9-3-1910 ''Περί ενοριακών ναών και της περιουσίας αυτών,περί προσόντων εφημεριών και μισθοδοσίας αυτών'' , που οφειλόταν στον [[Αθανάσιος Ευταξίας|Αθανάσιο Ευταξία]]<ref>Ιωάννης Κωνσταντινίδης, «Ευταξίας Αθανάσιος», Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλόπαίδεια, τομ.5(1964), στ.1104</ref> αποδίδονταν κανονικά δικαιώματα στο λαϊκό στοιχείο προς εκλογή εφημεριών, καθορίζονταν προσόντα για όσους επιθυμούσαν να ενταχθούν στον κλήρο, εξασφαλιζόταν η τακτική μισθοδοσία των εφημεριών από το ταμείο του Ναού. Σχετική επεξεργασία του νομου έγινε με το από 17/18 Ν.Δ. του 1923 ''περί ενοριών, ναών και εφημεριών'' το οποίο με τα άρθρα 3 και 4 του 3615/10-7-1928 επεκτάθηκε και στις νέες χώρες πλην της Κρήτης,η οποία διέπεται από δικό της καταστατικό. Μια από τις πιο βασικές τροποιήσεις του νόμου ήταν με τον Α.Ν.2200 /1940 ''Περί ιερών ναών και εφημεριών''. Τέλος με βάση το άρθρο 36 παρ.6 του Ν.970/1977 ''Περί καταστατικού χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος'' εκδόθηκε ο υπ'αριθμ.9/1979 κανονισμός της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος ''περί ιερών ναών και ενοριών'' που καθορίζει τα τρόπου διοικήσεως των ιερών ναών και ενοριών<ref>Δημήτριος Βακάρος, «Η Ενορία», Γρηγόριος ο Παλαμάς, έτος 72, τχ.726 (Ιανουάριος Φεβρουάριος 1989),σελ31-32</ref>