Γιάννης Ιωαννίδης (στέλεχος ΚΚΕ): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

==Κατοχή - Αντίσταση==

Με εντολή του Ιωαννίδη<ref>Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α΄τόμος (2012), σελ.380</ref> ο [[Ανδρέας Τσίπας]], που είχε αποφυλακιστεί τον Ιούνιο του 1941 από τις φυλακές της [[Ακροναυπλία]]ς σαν σλαβομακεδόνας<ref>Ιστορία της Αντίστασης 1940-45 (1979), σελ.202 & Μανούσακας (1978), σελ. 196-197</ref>, θα γίνει γραμματέας της Νέας Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, τον Ιούλιο του 1941, όταν αυτή ανασυστάθηκε και στελεχώθηκε από τους πρώτους κομμουνιστές που απέδρασαν από τους τόπους κράτησής τους. Η επιλογή του Ανδρέα Τσίπα ήταν αποτυχημένη και λίγο αργότερα θα απομακρυνθεί από την ηγεσία του κόμματος. Τον Δεκέμβρη του 1941 γραμματέας της ΚΕ θα αναλάβει ο [[Γιώργης Σιάντος]].<ref>Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α΄τόμος (2012), σελ.399</ref>

 

Το 1942 ο Ιωαννίδης μαζί με 17 άλλους φυματικούς από την Ακροναυπλία μεταφέρθηκε στο σανατόριο της Πέτρας στον Όλυμπο για νοσηλεία.<ref>Μανούσακας (1978), σελ. 211-212</ref> Ο Ιωαννίδης φεύγοντας από την Ακροναυπλία θα χρίσει στην ηγεσία της εκεί καθοδήγησης τον [[Βασίλης Μπαρτζιώτας|Βασίλη Μπαρτζιώτα]]. Στην Πέτρα Πιερίας τον Ιούλιο του 1942, στην περίοδο της γερμανικής κατοχής, ο Ιωαννίδης θα αποδράσει από το σανατόριο με τη βοήθεια της οργάνωσης του [[ΕΑΜ]] Κατερίνης. Μετά την απόδραση θα κατέβει στην Αθήνα, θα μπει στη Νέα Κεντρική Επιτροπή και στο Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ και θα αποτελέσει μαζί με τον [[Γιώργης Σιάντος|Γιώργη Σιάντο]] το ηγετικό δίδυμο του κόμματος. Ο Ιωαννίδης θα συγκεντρώσει στα χέρια του μεγάλες εξουσίες και θα γίνει ο πανίσχυρος οργανωτικός Γραμματέας του ΚΚΕ. Σύμφωνα με τον [[Θανάσης Χατζής|Θανάση Χατζή]] "Ο πολύ στενός κύκλος γύρω από τον Ιωαννίδη κυριαρχεί στο κόμμα από τα μέσα του 1943".<ref name="Χατζής 1983, σελ. 190">Χατζής (1983), σελ. 190</ref>