Φιστικιά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 37:
Στα τέλη το 19ου αι. βοτανολόγοι όπως οι De Caudole, Boissier, Engler αφού επισκέφθηκαν τη Νοτιοδυτική Ασία και αποφάνθηκαν πως πατρίδα της φιστικιάς ήταν η Συρία, η Τουρκία και η Μεσοποτομία. Στα 1929-1930 Ρώσοι βοτανολόγοι Popov, Morozoff επισκεπτόμενοι τηνΚεντρική Ασία ανακάλυψαν άγρια αυτοφυή φυστικιά. Οι περιοχές ήταν Βορειοανατολικό Ιράν, Βόρειο Αφγανιστάν,Ανατολικό Ουζμπεκιστάν Νότιο Τουρκμενιστάν και Ανατολικό Κιρκιστάν Στην Κεντρική Ασια έγινε και η εξημέρωση της άγριας φιστικιάς.<ref>Άννα Μανουηλίδου Χιτζανίδου, «Η πορεία της φιστικιάς από την Ασία στην Αίγινα», Αρχαιολογική Εφημερίς, τομ.152 (2013), σελ.47</ref>
Ωστόσο παλιοβοτανικές έρευνες έχουν δείξει ότι η Νότια Ευρώπη και η Νοτιοδυτική Ασία δεν είναι πατρίδα της φιστικιάς. Εξαίρεση είναι καρπός φιστικιάς που βρέθηκε στο Σέσκλο της Νεότερης Νεολιθικής εποχής και απανθρακωμένοι καρπόι φιστικιάς στο Περιβόλι Μαγούλας των περιόδων Ραχμάνι (Χαλκολιθικής) και Πρώιμης Μεσοελλαδικής. Η προέλευσή τους αμφισητείται και αποδίδεται σε μεταγενέστερες διεισδύσεις.<ref>Άννα Μανουηλίδου Χιτζανίδου, «Η πορεία της φιστικιάς από την Ασία στην Αίγινα», Αρχαιολογική Εφημερίς, τομ.152 (2013), σελ.48</ref>
Πριν τον 4ο αι. δεν αναφέρεται στην αρχαία ελληνική γραμματεία ενώ ο πρώτος που την αναφέρει περιγράφοντας την αλλά όχι κατονομάζοντάς την είναι ο Θεόφραστος στο ''Περί φυτών ιστορία IV 4, 7''.Ε πειδη μιλάει για πολλά φυτά που δεν έχει δει και οι πληροφορίες του είναι από δεύτερο χέρι, πιθανώς για τη φιστικιά έχει πληροφορίες από επιστήμονες που ακολούθησαν τον Μέγα Αλέξανδρο στην εκτρατεία του.<ref>Άννα Μανουηλίδου Χιτζανίδου, «Η πορεία της φιστικιάς από την Ασία στην Αίγινα», Αρχαιολογική Εφημερίς, τομ.152 (2013), σελ.48-49</ref>
==Παραπομπές==
| |||