Citroën 2CV: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 129:
* Σε όλα τα 2CV, από το [[1948]] έως και τη λήξη της παραγωγής το [[1990]], τα μπροστινά παράθυρα είναι flap-up, δηλαδή το κάτω μέρος τους ανοίγει προς τα πάνω με σπρώξιμο και, από το [[1955]], στερέωση στην ανώτερη θέση (για απεικόνιση του μηχανισμού, κάντε κλικ [http://www.citroenet.org.uk/passenger-cars/michelin/2cv/cutaway/fenetre01.jpg εδώ]). Αυτό συνέβη, διότι τα παράθυρα με τον περιστρεφόμενο μοχλό θεωρήθηκαν ως πολύ βαριά και ακριβά για τα δεδομένα της [[Δεκαετία 1930|δεκαετίας του 1930]], όταν και εξελίχθηκε, ενώ ο σχεδιασμός του σασί και ιδίως το πολύ λεπτό περίβλημα από [[Χάλυβας|χάλυβα]], δεν επέτρεπαν μετά καμία αλλαγή του μηχανισμού. Μάλιστα τα πίσω παράθυρα δεν άνοιγαν σε κανένα 2CV.
* Το αρχικό 2CV του [[1948]] είχε μόλις ένα πίσω φως φρένων και, όπως συνέβη και με το αποκλειστικά μαύρο [[Ford Model T]] κατά τα έτη παραγωγής [[1914]] έως [[1926]], το 2CV στα πρώτα 10 χρόνια παραγωγής του ήταν διαθέσιμο μόνο σε ένα χρώμα, γκρι. Αρχικά ήταν γκρι μεταλλικό, Gris Métallisé, που το [[1952]] αντικαταστάθηκε από το γκρι σκούρο Gris Foncé και το [[1954]] από το Gris Claire. Από το [[1959]] προσφερόταν και σε μπλε Bleu Glacier και από το [[1960]] και σε κίτρινο Jaune Panama, ενώ το [[1960]] προστέθηκε το πράσινο Vert Embrun, το οποίο αντικατέστησε το Gris Claire, και το [[1961]] προστέθηκε το κόκκινο Rouge Pavot. Μεταγενέστερα εμφανίστηκαν πολλά ακόμα χρώματα και συνδυασμοί χρωμάτων.
* Στα πρώτα 14 χρόνια δεν υπήρχε πλήρες [[Ταμπλό αυτοκινήτου|ταμπλό]] και πίνακας οργάνων. Για την ακρίβεια, τα μοναδικά όργανα ήταν το [[αμπερόμετρο]], πίσω από το τιμόνι, και το ταχύμετρο (με χιλιομετρητή), που είχε τοποθετηθεί στην [http://www.conceptcarz.com/view/photo/939728,7530/1956-Citroen-2CV_photo.aspx κάτω αριστερή γωνία του παρμπρίζ] και, αντίστοιχα, στα [[Πλευρά οδήγησης|δεξιοτίμονα 2CV]] στην κάτω δεξιά γωνία του [[παρμπρίζ]], και αρχικά μάλιστα δεν είχε καν φωτισμό για το βράδυ - ο φωτισμός προστέθηκε το [[1954]], για την σεζόν του [[1955]]. Από το [[1962]], για την σεζόν του [[1963]], καθιερώθηκε πίνακας οργάνων, στην συνήθη κλασική θέση πίσω από το τιμόνι, όπου και τοποθετήθηκαν μαζί το ταχύμετρο, ο χιλιομετρητής, ο δείκτης καυσίμου και το αμπερόμετρο, για την κατάσταση φόρτισης της μπαταρίας. Από την σεζόν του [[1967]], το 2CV απέκτησε τον πίνακα οργάνων του [[Citroën Ami|Citroën Ami 6]], ο οποίος ήταν εμφανώς μεγαλύτερος και πιο ευανάγνωστος.
* Ως αποτέλεσμα της αρχικής ανυπαρξίας ενός δείκτη βενζίνης, στα πρώτα 14 χρόνια η στάθμη της στο ντεπόζιτο δεν μπορούσε να γίνει αντιληπτή κατά την οδήγηση. Η σχετική μέτρηση γινόταν με μια αφαιρούμενη ράβδο, με τοποθέτησή της μέσα στο σωλήνα πλήρωσης της δεξαμενής καυσίμου.
* Στα πρώτα 14 χρόνια, επίσης, οι υαλοκαθαριστήρες έπαιρναν ενέργεια από ένα καθαρά μηχανικό σύστημα: ένα καλώδιο συνδεδεμένο με το σύστημα μετάδοσης. Το ίδιο καλώδιο τροφοδοτούσε και το ταχύμετρο. Επομένως, η ταχύτητα των υαλοκαθαριστήρων εξαρτιόταν από την [[ταχύτητα]] του αυτοκινήτου. Όταν το όχημα σταματούσε, όπως σε σταυροδρόμι ή σε φανάρι, οι υαλοκαθαριστήρες έμεναν ακίνητοι και γι' αυτό υπήρχε ένας μοχλός κάτω από το ταχύμετρο για να μπορούν να λειτουργήσουν και με το χέρι. Παρά το γεγονός ότι το σύστημα αυτό ήταν κάθε άλλο παρά τέλειο, ήταν καλύτερο από μερικά οικονομικά μοντέλα της βρετανικής [[Ford Motor Company|Ford]] στη [[Δεκαετία 1950|δεκαετία του 1950]], με υαλοκαθαριστήρες που κινούνταν με τη βοήθεια κενού αέρος (υποπίεσης) και ενώ είχαν πλήρη ταχύτητα με τον κινητήρα στο ρελαντί, επιβραδύνονταν επικίνδυνα όταν το όχημα έτρεχε στον ανοιχτό δρόμο και σταματούσαν όταν ο κινητήρας απέδιδε το μέγιστο της ισχος, όπως σε ανηφόρα. Από το [[1962]], για την σεζόν του [[1963]], οι υαλοκαθαριστήρες του 2CV άρχισαν να τροφοδοτούνται από έναν ανεξάρτητο ηλεκτροκινητήρα, αν και μίας μόνο ταχύτητας.
Γραμμή 160:
[[Αρχείο:Bijou 2cv.jpg|right|thumb|300px|Citroën Bijou.]]
Ειδικότερα στο εργοστάσιο της Citroën στο Σλάου, [[Ηνωμένο Βασίλειο]], παρήχθη από το [[1959]] έως το [[1964]] και μια 2-πορτη εκδοχή coupé, που βασιζόταν στο 2CV, αλλά με ριζικά διαφορετική εξωτερική εμφάνιση, το [[Citroën Bijou]]. Το Bijou δημιουργήθηκε μόνο για την συγκεκριμένη αγορά, και κατά συνέπεια αποκλειστικά ως [[Πλευρά οδήγησης|δεξιοτίμονο]], καθώς θεωρήθηκε ότι το ντιζάιν του θα γινόταν πιο αποδεκτό από το συντηρητικό Βρετανικό αγοραστικό κοινό. Τα εξωτερικά μέρη του σασί αποτελούντο από [[Υαλοβάμβακας|υαλοβάμβακα]] και ο κινητήρας του ήταν ο ίδιος δικύλινδρος 425 cm³, ισχύος 12 hp, με αυτόν του 2CV. Μόλις 207 αντίτυπα κατασκευάστηκαν, συν 2 πρωτότυπα.
Υπήρξαν και σπάνιες μετατροπές σε Cabriolet ([[καμπριολέ]]), συνήθως 2-θέσια, από ορισμένους βελτιωτικούς οίκους, με γνωστότερα παραδείγματα αυτές του γαλλικού Azele και του γερμανικού Hoffmann.
| |||