Αγχίαλος (Βουλγαρία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 63:
Ήδη πριν από το 1819 πολλοί εξέχοντες ντόπιοι εντάχθηκαν στην ελληνική πατριωτική οργάνωση [[Φιλική Εταιρεία]]. Με το ξέσπασμα της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Ελληνικής Επανάστασης του 1821]] ένα μέρος των εκπροσώπων της πόλης, ιερείς, καθώς και ο Ορθόδοξος επίσκοπος Ευγένιος εκτελέστηκαν από τις οθωμανικές αρχές. Κατά το [[Ρωσοτουρκικός Πόλεμος (1828-1829)|Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1828-1829]] η Αγχίαλος καταλήφθηκε από τις [[Ρωσία|Ρωσικές]] δυνάμεις στις 11 Ιουλίου 1829 και κρατήθηκε για ένα χρόνο. Εκείνη την εποχή κατοικούνταν κυρίως από Έλληνες, με μειονότητες Βουλγάρων και Τούρκων και είχε πληθυσμό 5.000-6.000, έξι ορθόδοξες εκκλησίες και ένα τζαμί. Μετά την αποχώρηση των ρωσικων δυνάμεων το σύνολο της σημερινής ανατολικής Βουλγαρίας σταδιακά ερήμωσε, με πολλούς ανθρώπους που προσπαθούν να διαφύγουν σε Χριστιανικές χώρες στα βόρεια. Το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου ιδρύθηκε το 1856. Η πόλη ήταν κέντρο καζά του [[σαντζάκι|σαντζακίου]] του [[Σλίβεν|Ισλίμιγε]] του [[βιλαέτι|βιλαετίου]] της [[Αδριανούπολη]]ς πριν από το 1878 ως «Aχιολού».
 
=== Απελευθερωμένη Βουλγαρία ===
Η Αγχίαλος απελευθερώθηκε από τους Οθωμανούς στις 27 Ιανουαρίου 1878 και αποτέλεσε τμήμα της [[Ανατολική Ρωμυλία|Ανατολικής Ρωμυλίας]], ως κέντρο καζά του σαντζακίου του [[Μπουργκάς]], ως τη Βουλγαρική Επανένωση το 1885. Στην αρχήτου 20ου αιώνα η Αγχίαλος ήταν κατά κύριο λόγο ελληνική πόλη περίπου 6.000 κατοίκων. Υπήρξε μια από τις κατοικούμενες κυρίως από Έλληνες πόλεις της Βουλγαρίας που επηρεάσθηκαν από ανθελληνικά [[πογκρόμ]] στις αρχές της δεκαετίας του 1900. Η τοπική ελληνική κοινότητα είχε ήδη στοχοποιηθεί από τις βουλγαρικές αρχές από τις αρχές του 1905. Η πόλη κάηκε τον Ιούλιο του 1906 και πάνω από 300 Έλληνες δολοφονήθηκαν. Οι δράστες ήταν Βούλγαροι πρόσφυγες από την περιοχή της [[Μακεδονία]]ς ως απάντηση στη σφαγή των Βουλγάρων κατοίκων του χωριού [[Σφαγή της Ζαγορίτσανης|Ζαγορίτσανη]] από Έλληνες ενόπλους. Εκτός από πολιτικούς λόγους υπήρχαν και οικονομικά κίνητρα. Οι βουλγαρικές αρχές κατηγορήθηκαν από τις περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις λόγω αυτής της τροπής των γεγονότων. Η καταστροφή της πόλης συγκρίθηκε από την ευρωπαϊκή διπλωματία της εποχής με τα αντιεβραϊκά πογκρόμ στη Ρωσία.
Η Αγχίαλος ελευθερώθηκε από τους Οθωμανούς στις [[27 Ιανουαρίου]] [[1878]] και αποτέλεσε τμήμα της [[Ανατολική Ρωμυλία|Ανατολικής Ρωμυλίας]] ως τη Βουλγαρική Επανένωση του [[1886]]. Κατά τη διάρκεια του 19ου και 20ού αιώνα, έχασε σταδιακά τη σπουδαιότητά της στη [[Βουλγαρική Ακτή της Μαύρης Θάλασσας]] προς όφελος του [[Μπουργκάς]], που αναπτυσσόταν ραγδαία. Η Αγχίαλος επικεντρώθηκε στα οινοποιία και τις αλυκές. Μετονομάστηκε σε ''Πομόριε'' το [[1934]], όνομα που διατηρεί την ελληνική ετυμολογία, καθώς σημαίνει «''παρά τη θάλασσα''» (''po''=κοντά, ''more''=θάλασσα). Μετά τον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]] ήρθαν στο Πομόριε Βούλγαροι πρόσφυγες από την [[Ανατολική Θράκη]], οι οποίοι αντικατέστησαν τους Έλληνες που είχαν φύγει την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα και είχαν ιδρύσει, από το [[1906]], τη [[Νέα Αγχίαλος|Νέα Αγχίαλο]] στην Ελλάδα.
 
Η πόλη φιλοξένησε πολλούς Βούλγαρους πρόσφυγες από την [[Ανατολική Θράκη]], κυρίως γύρω από τις [[Κιρκλαρελί|Σαράντα Εκκλησιές]] μετά τον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]], που αντικατέστησαν τους Έλληνες που είχαν φύγει την πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα και το 1906 ίδρυσαν τη [[Νέα Αγχίαλος|Νέα Αγχίαλο]] στην Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια του 19ου και 20ου αιώνα έχασε σταδιακά το μεγαλύτερο μέρος της σημασίας της στη νότια ακτή της βουλγαρικής Μαύρης Θάλασσας προς όφελος του ταχέως αναπτυσσόμενου Μπουργκάς. Καθιερώθηκε ως κέντρο παραγωγής κρασιού και αλατιού και μετονομάστηκε σε Πομόριε το 1934.
 
== Αξιοθέατα ==