Νεοελληνικός Διαφωτισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Πρώιμος Διαφωτισμός: Έτσι λέει η πηγή; |
→Παράγοντες της διαφωτιστικής προσπάθειας: Στροφή προς το Βυζάντιο |
||
Γραμμή 50:
Στον Νεοελληνικό Διαφωτισμό πρωτοστάτησαν ιερωμένοι, από το βαθμό του επισκόπου μέχρι του απλού μοναχού. Τα περισσότερα βιβλία και οι εκδόσεις προέρχονται από το χώρο του κλήρου. Ο καθηγητής Γ. Μπαμπινιώτης συνδέει το Νεοελληνικό Διαφωτισμό με την καλλιέργεια των κλασσικών γραμμάτων σε μια πορεία που αρχίζει από τους Πατέρες της Εκκλησίας και φτάνει μέχρι την τουρκοκρατία.<ref>Γεωργίου Μπαμπινιώτη, Ευχαριστήριος Αντιφώνησις, περιοδικό ΕΚΚΛΗΣΙΑ, Ιουνίου 2006, σελ 146-150. Αναφέρεται στο Κων. Χολέβας, Ανακοίνωση στο Δ΄ Επιστημονικό Συνέδριο της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος για την Τουρκοκρατία και το 1821, Ιερά Μονή Πεντέλης, 23 Οκτωβρίου 2015 [http://www.antibaro.gr/article/16189].</ref>
Για την απαλλαγή από το παραδοσιακό θρησκευτικό πνεύμα της εκπαίδευσης και της στροφής σε πιο εκκοσμικευμένα προγράμματα διδασκαλίας με την εισαγωγή της αρχαίας ελληνικής παιδείας έγιναν προσπάθειες και από τον χώρο της [[Εκκλησία]]ς. Ο πατριάρχης [[Κύριλλος Λούκαρης]] (στις αρχές του 17ου αιώνα οργάνωσε την εκπαίδευση σε νέες βάσεις. Η ανασυγκρότηση της Πατριαρχικής Σχολής της Κωνσταντινούπολης, με την εισαγωγή της [[ελληνική φιλοσοφία|αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας]] στα προγράμματα σπουδών, η ίδρυση τυπογραφείου, η μετάφραση της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]] σε απλούστερη γλώσσα για να γίνεται κατανοητή απ' όλους και οι συνεχείς εγκύκλιοί του ήταν ορισμένες από τις εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες του.{{fn|13}} Αντίθετα με την κοινή αντίληψη ότι η Εκκλησία αντιπροσώπευε τη συντήρηση και επέβαλε μια θρησκευτική παιδεία όπως στο Βυζάντιο, ο καθηγητής Βασ. Κατσαρός σημειώνει ότι η εκπαίδευση στο Βυζάντιο ήταν θεσμός της Πολιτείας και έδινε έμφαση στους αρχαίους συγγραφείς. Κατά τον συγγραφέα, το ενδιαφέρον για τους Έλληνες κλασσικούς ήταν ένας από τους τομείς στους οποίους κατά τον Νεοελληνικό Διαφωτισμό παρατηρείται μια στροφή προς το Βυζάντιο.<ref>[http://hephaestus.nup.ac.cy/bitstream/handle/11728/7762/POLITISMOS-KAI-XWROS.pdf?sequence=5&isAllowed=y Βασίλης Κατσαρός, Η επιβίωση των ιδεών του Βυζαντίου στην πνευματική ζωή του 18ου αιώνα. Διεθνές Συμπόσιο "Πολιτισμός και Χώρος στα Βαλκάνια. 17ος-20ος αιώνας", εκδόσεις Παν/μίου Θεσσαλονίκης, 2015, σ. 437, 438]</ref>
Αποτέλεσμα της ως άνω ενεργοποίησης ήταν η ποσοτική και ποιοτική αύξηση των ελληνικών σχολείων. Πολλοί δάσκαλοι εισήγαγαν νέες μεθόδους διδασκαλίας και δίδαξαν τις νέες ανακαλύψεις της επιστήμης, ενώ άλλοι μετέφρασαν βιβλία στην Ελληνική με παρόμοιο περιεχόμενο. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του [[Κωνσταντίνος Κούμας|Κωνσταντίνου Κούμα]], ο οποίος μετέφρασε γαλλικά βιβλία [[Μαθηματικά|μαθηματικών]] και [[φυσική]]ς. Την περίοδο 1809 - 1812 δίδαξε στο φημισμένο στην εποχή του [[Φιλολογικό γυμνάσιο Σμύρνης]], όπου παρέδιδε δημόσια μαθήματα φυσικής και [[χημεία]]ς με πειράματα σε πλήθος κόσμου.
| |||