Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας Εσωτερικού: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
TasosTasos (συζήτηση | συνεισφορές)
TasosTasos (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 5:
|χρώμακώδικας = {{Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας Εσωτερικού/meta/color}}
|ηγέτης = [[Μπάμπης Δρακόπουλος]] (πρώτος)<br />[[Λεωνίδας Κύρκος]] (τελευταίος)
|chairperson =
|πρόεδρος =
|εκπρόσωπος =
|ίδρυση = {{start date|[[1968}}]]
|διάσπαση_από = [[Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας]]
|διαλύθηκε = {{end date|[[1987}}]]
|διάδοχος = [[Ελληνική Αριστερά]]<br />[[Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά]]
|νεολαία_πτέρυγα = [[ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος]]
Γραμμή 21 ⟶ 20 :
}}
 
Το '''Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας Εσωτερικού''' (ΚΚΕ εσωτ.) υπήρξε ελληνικό πολιτικό κόμμα της Αριστεράς, που προήλθε από τη διάσπαση του ενιαίου [[ΚΚΕ]] μετά το Φεβρουάριο του [[1968]]. Η ιδεολογική του ταυτότητα υπήρξε η ελληνική εκδοχή του [[Ευρωκομμουνισμός|Ευρωκομμουνισμού]], η ανανέωση της [[Αριστερά (πολιτική)|Αριστεράς]] και η επαγγελία ενός «σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο». Στη διάρκεια της δικτατορίας συμμετείχε ενεργά στον [[Αντιδικτατορικός αγώνας|αντιδικτατορικό αγώνα]] μέσα από το [[Πανελλήνιο Αντιδικτατορικό Μέτωπο]] - Π.Α.Μ. και την οργάνωση νεολαίας "[[Ρήγας Φεραίος (πολιτική)|Ρήγας Φεραίος]]". Με τη [[Μεταπολίτευση]] συμμετείχε στο πολιτικό σκηνικό άλλοτε συμμαχώντας με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς ([[Ενωμένη Αριστερά]], [[Συμμαχία Προοδευτικών και Αριστερών Δυνάμεων]]) και άλλοτε επιλέγοντας την αυτόνομη κάθοδο στις εκλογές. Στο 4ο Συνέδριό του, το Μάιο του [[1986]], αποφασίστηκε η ίδρυση ενός νέου φορέα της Αριστεράς και μερικούς μήνες μετά το κόμμα διασπάστηκε. Έτσι προέκυψαν η [[Ελληνική Αριστερά]] (Ε.ΑΡ.), που συγκέντρωσε την πλειοψηφία, και το [[Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά|ΚΚΕ εσωτερικού - Ανανεωτική Αριστερά]]. Στις βουλευτικές εκλογές του [[1989]] η Ε.ΑΡ. συμμετείχε στον [[Συνασπισμός της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας|Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου]].
 
Στη διάρκεια της δικτατορίας συμμετείχε ενεργά στον [[Αντιδικτατορικός αγώνας|αντιδικτατορικό αγώνα]] μέσα από το [[Πανελλήνιο Αντιδικτατορικό Μέτωπο]] - Π.Α.Μ. και την οργάνωση νεολαίας "[[Ρήγας Φεραίος (πολιτική)|Ρήγας Φεραίος]]".
==Η διάσπαση του ΚΚΕ==
Στις 5 - [[15 Φεβρουαρίου]] [[1968]] συνήλθε στη [[Βουδαπέστη]] η 12η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ για να εξετάσει την πολιτική κατάσταση της Ελλάδας με τη δικτατορία και εσωκομματικά ζητήματα. Τρία μέλη του Πολιτικού Γραφείου, οι [[Μήτσος Παρτσαλίδης]], [[Ζήσης Ζωγράφος]], [[Πάνος Δημητρίου]], και ακόμη οι Δημήτρης Βατουσιανός, Βασίλης Ζάχος, Σταύρος Καράς, Θανάσης Καρτσούνης, Λεωνίδας Τζεφρώνης, επτά αναπληρωματικά μέλη της ΚΕ και τα τρία μέλη της Κεντρικής Εξελεγκτικής Επιτροπής διαφώνησαν με την πλειοψηφία σε εσωκομματικά και κεντρικά πολιτικά ζητήματα, όπως η πολιτική των συμμαχιών και ο ρόλος της Σοβιετικής Ένωσης και αποχώρησαν. <br>Αυτά τα στελέχη εκπροσωπούσαν μία τάση που από καιρό διαμορφωνόταν, δυσφορούσε για την απόλυτη εξάρτηση του κόμματος από τις επιλογές της σοβιετικής ηγεσίας και έβλεπε με ενδιαφέρον τις εξελίξεις στην [[Τσεχοσλοβακία]] και την «[[Άνοιξη της Πράγας]]».<br> Με απόφαση της 12ης Ολομέλειας καθαιρέθηκαν τα τρία διαφωνούντα μέλη του Π.Γ. και περιθωριοποιήθηκαν οι υπόλοιποι. Στην ψηφοφορία που ακολούθησε ο μόνος που μειοψήφησε ήταν ο Πέτρος Ρούσος που όμως δε συντάχτηκε με τους αποχωρήσαντες και παρέμεινε στις γραμμές του ΚΚΕ που οδηγήθηκε φυσικά στη διάσπαση. <br> Μαζί με τους διαφωνούντες συμπαρατάχτηκαν άλλα στελέχη του '''"Γραφείου Εσωτερικού"''', δηλαδή του τμήματος της ηγεσίας που δρούσε στο εσωτερικό της χώρας σε συνθήκες παρανομίας, όπως οι [[Μπάμπης Δρακόπουλος]], [[Νίκος Καρράς]], [[Αντώνης Μπριλλάκης]], [[Τάκης Μπενάς]] κ.ά. Έτσι συγκροτήθηκε το ΚΚΕ-Εσωτερικού, τα στελέχη του οποίου απέδιδαν την ονομασία «ΚΚΕ-Εξωτερικού» στο τμήμα του κόμματος που ακολουθούσε την ηγεσία.
 
==Ιστορικό==
== Μεταπολίτευση==
===Η διάσπαση του ΚΚΕ===
Στις 5 - [[15 Φεβρουαρίου]] [[1968]] συνήλθε στη [[Βουδαπέστη]] η 12η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ για να εξετάσει την πολιτική κατάσταση της Ελλάδας με τη δικτατορία και εσωκομματικά ζητήματα. Τρία μέλη του Πολιτικού Γραφείου, οι [[Μήτσος Παρτσαλίδης]], [[Ζήσης Ζωγράφος]], [[Πάνος Δημητρίου]], και ακόμη οι Δημήτρης Βατουσιανός, Βασίλης Ζάχος, Σταύρος Καράς, Θανάσης Καρτσούνης, Λεωνίδας Τζεφρώνης, επτά αναπληρωματικά μέλη της ΚΕ και τα τρία μέλη της Κεντρικής Εξελεγκτικής Επιτροπής διαφώνησαν με την πλειοψηφία σε εσωκομματικά και κεντρικά πολιτικά ζητήματα, όπως η πολιτική των συμμαχιών και ο ρόλος της Σοβιετικής Ένωσης και αποχώρησαν.
 
Αυτά τα στελέχη εκπροσωπούσαν μία τάση που από καιρό διαμορφωνόταν, δυσφορούσε για την απόλυτη εξάρτηση του κόμματος από τις επιλογές της σοβιετικής ηγεσίας και έβλεπε με ενδιαφέρον τις εξελίξεις στην [[Τσεχοσλοβακία]] και την «[[Άνοιξη της Πράγας]]».
Στις πρώτες εκλογές μετά την Μεταπολίτευση το ΚΚΕ Εσωτερικού συνεργάστηκε με την ΕΔΑ και το ΚΚΕ στην δημιουργία του συνασπισμού της Ενωμένης Αριστεράς. Η Ενωμένη Αριστερά απέσπασε 464.787 ψήφους και εξέλεξε 8 βουλευτές. Η συνεργασία με το ΚΚΕ δεν συνεχίστηκε και στις επόμενες εκλογές το ΚΚΕ Εσωτερικού σύναψε την "Συμμαχία Προοδευτικών και Αριστερών Δυνάμεων", με την οποία και απέσπασε 139.356 ψήφους και εξέλεξε δύο βουλευτές, τον Ηλία Ηλιού και το Λεωνίδα Κύρκο, ο οποίος αργότερα δέχτηκε και σκληρή κριτική για τη συνεργασία αυτή. Στις επόμενες εκλογές, το 1981, το ΚΚΕ Εσωτερικού πήρε μέρος αυτόνομο και έλαβε 76.404 ψήφους με ποσοστό μόλις 1.34% και δεν κατάφερε να εκλέξει βουλευτή στο κοινοβούλιο. Στις Ευρωεκλογές του ίδιου χρόνου τα ποσοστά ήταν αρκετά υψηλότερα, γεγονός το οποίο αποδεικνύει την "αιμορραγία" της εκλογικής βάσης του κόμματος προς το ΠΑΣΟΚ καθώς και την επιτυχία του συνθήματος του Ανδρέα Παπανδρέου "όχι ψήφος στη Δεξιά".
 
Με απόφαση της 12ης Ολομέλειας καθαιρέθηκαν τα τρία διαφωνούντα μέλη του Π.Γ. και περιθωριοποιήθηκαν οι υπόλοιποι. Στην ψηφοφορία που ακολούθησε ο μόνος που μειοψήφησε ήταν ο Πέτρος Ρούσος που όμως δε συντάχτηκε με τους αποχωρήσαντες και παρέμεινε στις γραμμές του ΚΚΕ που οδηγήθηκε φυσικά στη διάσπαση.
== Το 4ο Συνέδριο ==
 
Μαζί με τους διαφωνούντες συμπαρατάχτηκαν άλλα στελέχη του '''"Γραφείου Εσωτερικού"''', δηλαδή του τμήματος της ηγεσίας που δρούσε στο εσωτερικό της χώρας σε συνθήκες παρανομίας, όπως οι [[Μπάμπης Δρακόπουλος]], [[Νίκος Καρράς]], [[Αντώνης Μπριλλάκης]], [[Τάκης Μπενάς]] κ.ά. Έτσι συγκροτήθηκε το ΚΚΕ-Εσωτερικού, τα στελέχη του οποίου απέδιδαν την ονομασία «ΚΚΕ-Εξωτερικού» στο τμήμα του κόμματος που ακολουθούσε την ηγεσία.
 
== =Μεταπολίτευση===
Στις πρώτες εκλογές μετά την Μεταπολίτευση το ΚΚΕ Εσωτερικού συνεργάστηκε με την [[ΕΔΑ]] και το [[ΚΚΕ]] στην δημιουργία του συνασπισμού της [[Ενωμένη Αριστερά|Ενωμένης Αριστεράς]]. Η [[Ενωμένη Αριστερά]] απέσπασε 464.787 ψήφους και εξέλεξε 8 βουλευτές. Η συνεργασία με το [[ΚΚΕ]] δεν συνεχίστηκε και στις επόμενες εκλογές το ΚΚΕ Εσωτερικού σύναψε την "[[Συμμαχία Προοδευτικών και Αριστερών Δυνάμεων]]", με την οποία και απέσπασε 139.356 ψήφους και εξέλεξε δύο βουλευτές, τον [[Ηλίας Ηλιού|Ηλία Ηλιού]] και το [[Λεωνίδας Κύρκος|Λεωνίδα Κύρκο]], ο οποίος αργότερα δέχτηκε και σκληρή κριτική για τη συνεργασία αυτή. Στις επόμενες εκλογές, το 1981, το ΚΚΕ Εσωτερικού πήρε μέρος αυτόνομο και έλαβε 76.404 ψήφους με ποσοστό μόλις 1.34% και δεν κατάφερε να εκλέξει βουλευτή στο κοινοβούλιο. Στις Ευρωεκλογές του ίδιου χρόνου τα ποσοστά ήταν αρκετά υψηλότερα, γεγονός το οποίο αποδεικνύει την "αιμορραγία" της εκλογικής βάσης του κόμματος προς το ΠΑΣΟΚ καθώς και την επιτυχία του συνθήματος του Ανδρέα Παπανδρέου "όχι ψήφος στη Δεξιά".
 
Στις επόμενες εκλογές, το [[1981]], το ΚΚΕ Εσωτερικού πήρε μέρος αυτόνομο και έλαβε 76.404 ψήφους με ποσοστό μόλις 1.34% και δεν κατάφερε να εκλέξει βουλευτή στο κοινοβούλιο. Στις Ευρωεκλογές του ίδιου χρόνου τα ποσοστά ήταν αρκετά υψηλότερα, γεγονός το οποίο αποδεικνύει την "αιμορραγία" της εκλογικής βάσης του κόμματος προς το ΠΑΣΟΚ καθώς και την επιτυχία του συνθήματος του Ανδρέα Παπανδρέου "όχι ψήφος στη Δεξιά".
 
== =Το 4ο Συνέδριο ===
Στον εσωκομματικό διάλογο που προηγήθηκε του 4ου συνεδρίου διατυπώθηκαν τέσσερις προτάσεις σχετικά με το μέλλον του κόμματος. Η πρώτη άποψη, με ηγετική φυσιογνωμία το [[Λεωνίδας Κύρκος|Λεωνίδα Κύρκο]], ζητούσε τη "μετεξέλιξη" του κόμματος σε ένα νέο, μη κομμουνιστικό, κόμμα της Αριστεράς, που θα ήταν ανοιχτό σε ευρύτερες συμμαχίες. Η δεύτερη άποψη, που υποστηρίχτηκε από το γραμματέα του κόμματος [[Γιάννης Μπανιάς|Γιάννη Μπανιά]] και τον πρώην γραμματέα Μπάμπη Δρακόπουλο, επεδίωκε την "αναβάθμιση" του κόμματος, τη διατήρηση του κομμουνιστικού χαρακτήρα του και παράλληλα τη ριζοσπαστικοποίησή του. Η λεγόμενη "τρίτη άποψη" ήταν και αυτή υπέρ ενός νέου φορέα της Αριστεράς, έκανε όμως κριτική στην παλαιότερη πορεία του κόμματος από τα αριστερά, και τόνιζε την ανάγκη της σύνδεσής του με τα νέα κοινωνικά κινήματα. Τέλος, η λεγόμενη "τέταρτη άποψη" θεωρούσε ότι οι συνθήκες δεν ήταν ακόμη ώριμες για ριζικές αλλαγές στη φυσιογνωμία του κόμματος.
 
Στο συνέδριο (Μάιος [[1986]]) υπερίσχυσαν οι προτάσεις για τη δημιουργία ενός νέου, μη κομμουνιστικού φορέα. Τον Ιανουάριο του [[1987]], 29 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής από την τάση της "αναβάθμισης", δήλωσαν ότι δεν πρόκειται να συμμετάσχουν στις διεργασίες για την ίδρυση του νέου φορέα και συγκρότησαν το [[ΚΚΕ Εσωτερικού - Ανανεωτική Αριστερά]], κίνηση στην οποία συμμετείχε και η πλειοψηφία της [[ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος]]. Τον Απρίλιο του [[1987]] έγινε το ιδρυτικό συνέδριο του νέου κόμματος που ονομάστηκε [[Ελληνική Αριστερά]] (Ε.ΑΡ.) με γραμματέα το [[Λεωνίδας Κύρκος|Λεωνίδα Κύρκο]].
 
== Αποτελέσματα εκλογών ==
==Εκλογικά αποτελέσματα==
=== [[Βουλή των Ελλήνων]] ===
 
{| class="wikitable sortable" style="text-align:center;"
|- style="background-color:#C9C9C9"
! colspan="9"|'''Αποτελέσματα 1977-1985<br/><small></small>'''
|-
! style="width: 20px10%;"| Έτος
! Αρχηγός κόμματος
! style="width:140px"|Τύπος Εκλογών
! Αριθμός ψήφων
! style="width: 60px"|Ψήφοι
! Ποσοστό ψήφων
! style="width: 20px"|%
! style="width: 20px"|Έδρες
! Θέση
|-
! [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1974|1974]]
! 1977
| Μπάμπης Δρακόπουλος
| Βουλευτικές
| 464.787<br /><small>([[Ενωμένη Αριστερά]])<small/>
| 139.356
| 9,47%<br /><small>([[Ενωμένη Αριστερά]])<small/>
| 2,72%
| {{Infobox political party/seats|2|300|hex={{Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας Εσωτερικού/meta/color}}}}
| 4ο κόμμα
|-
! [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1977|1977]]
! 1981
| Μπάμπης Δρακόπουλος
| Ευρωεκλογές
| 139.356<br /><small>([[Συμμαχία Προοδευτικών και Αριστερών Δυνάμεων|Συμμαχία Προοδευτικών<br /> και Αριστερών Δυνάμεων]])<small/>
| 275.731
| 2,72%<br /><small>([[Συμμαχία Προοδευτικών και Αριστερών Δυνάμεων|Συμμαχία Προοδευτικών<br /> και Αριστερών Δυνάμεων]])<small/>
| 5,15%
| {{Infobox political party/seats|1|24300|hex={{Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας Εσωτερικού/meta/color}}}}
| 6ο κόμμα
|-
! [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1981|1981]]
! 1981
| [[Λεωνίδας Κύρκος]]
| Βουλευτικές
| 76.404
| 1,3435%
| {{Infobox political party/seats|0|300|hex={{Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας Εσωτερικού/meta/color}}}}
| 5ο κόμμα<br />Εκτός Βουλής
|-
! [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1985|1985]]
! 1984
| [[Λεωνίδας Κύρκος]]
| Ευρωεκλογές
| 203117.813050
| 3,42%
| {{Infobox political party/seats|1|23|hex={{Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας Εσωτερικού/meta/color}}}}
|-
! 1985
| Βουλευτικές
| 117.135
| 1,84%
| <center>{{Infobox political party/seats|1|300|hex={{Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας Εσωτερικού/meta/color}}}}<center/>
| 4ο κόμμα
|-
|}
 
=== [[Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο]] ===
 
{| class="wikitable sortable" style="text-align:center;"
|-
! style="width: 60px10%;"|Ψήφοι Έτος
! Αρχηγός κόμματος
! Αριθμός ψήφων
! Ποσοστό ψήφων
! Έδρες
! Ομάδα
|-
! [[Ελληνικές ευρωεκλογές 1981|1981]]
| [[Λεωνίδας Κύρκος]]
| 300.841
| 25,7230%
| {{Infobox political party/seats|1|2324|hex={{Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας Εσωτερικού/meta/color}}}}
|
|-
! [[Ελληνικές ευρωεκλογές 1984|1984]]
| [[Λεωνίδας Κύρκος]]
| 203.813
| 53,1542%
| {{Infobox political party/seats|1|24|hex={{Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας Εσωτερικού/meta/color}}}}
|
|}