Γουίνιπεγκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
CHE (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 30:
Πριν από την άφιξη των [[Ευρώπη|Ευρωπαίων]], η περιοχή της Γουίνιπεγκ κατοικούνταν από αυτόχθονες [[Ινδιάνοι|Ινδιάνους]]. Το σημείο όπου ενώνονται οι ποταμοί Κόκκινος και Ασσινιμπουάν αποτελούσε σημαντικό κέντρο εμπορικών ανταλλαγών για τους αυτόχθονες.
 
Τον 17ο αι., η περιοχή πέρασε στα χέρια της [[Ηνωμένο Βασίλειο|βρετανικής]] Εταιρείας του Κόλπου Χάντσον (Hudson's Bay Company), που είχε τα αποκλειστικά δικαιώματα εμπορίου γούνας. Το [[1738]], [[Γαλλία|γάλλοι]] έποικοι έκτισαν στην περιοχή το Κόκκινο Οχυρό ([[γαλλική γλώσσα|γαλλ.]], Fort Rouge), για να το χρησιμοποιήσουν ως σταθμό για το εμπόριο γούνας, αλλά αργότερα το εγκατέλειψαν. Το [[1809]], η [[Μόντρεαλ|μοντρεαλίτικη]] εταιρεία North West Company έχτισε στην περιοχή τον εμπορικό σταθμό Οχυρό Γιβραλτάρ ([[αγγλική γλώσσα|αγγλ.]], Fort Gibraltar). Το [[1816]], [[Σκωτία|σκωτσέζοιΣκωτσέζοι]] έποικοι που δρούσαν για λογαριασμό της ανταγωνίστριας εταιρείας Hudson's Bay Company κατέλαβαν το Οχυρό Γιβραλτάρ και το κατέστρεψαν. Το οχυρό ξανακτίστηκε το [[1822]], μετά την υποχρεωτική συνένωση των εταιρειών North West Company και Hudson's Bay Company ([[1821]]), αλλά αυτή την φορά τού δόθηκε το όνομα Οχυρό Γκάρρυ ([[αγγλική γλώσσα|αγγλ.]], Fort Garry). Το Οχυρό Γκάρρυ καταστράφηκε από πλημμύρα το [[1826]], αλλά ξανακτίστηκε και διατηρήθηκε για πολλές δεκαετίες μετά το τέλος του εμπορίου γούνας.
 
Το [[1869]], οι Μετί (μιγάδες από [[Γαλλία|γάλλους]] εποίκους και αυτόχθονες), με ηγέτη τον Λουί Ριέλ, επαναστάτησαν στην Γουίνιπεγκ κατά της κεντρικής κυβέρνησης του [[Καναδάς|Καναδά]]. Το αποτέλεσμα ήταν το [[1870]] να δημιουργηθεί η επαρχία της [[Μανιτόμπα|Μανιτόμπας]]. Ο δήμος της Γουίνιπεγκ συστάθηκε επισήμως το [[1873]].
Γραμμή 46:
Η κατάσταση βελτιώθηκε μόνον με την έναρξη του [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]], οπότε χιλιάδες άνεργοι δημότες της Γουίνιπεγκ κατατάχθηκαν στον [[Καναδάς|Καναδικό]] Στρατό. Μετά το τέλος του πολέμου, η πόλη γνώρισε μία σύντομη περίοδο οικοδομικής άνθησης, η οποία όμως διακόπηκε από πλημμύρα που συνέβη στις [[8 Μαΐου]] του [[1950]]. Μετά την πλημμύρα, γύρω από την πόλη κτίστηκε εκτεταμένο και πολύ δαπανηρό δίκτυο από φράγματα και κανάλια, έτσι ώστε να αποφευχθεί μία παρόμοια φυσική καταστροφή. Το αντιπλημμυρικό δίκτυο ολοκληρώθηκε το [[1968]] και έμεινε γνωστό ως «η τάφρος του Νταφ» ([[αγγλική γλώσσα|αγγλ.]], Duff's Ditch), από το μικρό όνομα του πρωθυπουργού της επαρχίας, Νταφ Ρόμπλιν (Duff Roblin), που ξεκίνησε το έργο αυτό.
 
Το [[1971]], ο δήμος της Γουίνιπεγκ συνενώθηκε με άλλους προαστιακούς δήμους και έτσι η πόλη μεγάλωσε σημαντικά. Μεταξύ αυτών των δήμων που απορροφήθηκαν από τον δήμο της Γουίνιπεγκ, συμπεριλαμβάνεται και ο δήμος του Σαιντ Μπονιφάς ([[γαλλική γλώσσα|γαλλ.]], Saint-Boniface), όπου κατοικούν κυρίως [[γαλλική γλώσσα|γαλλόφωνοι]].
 
== Η σημερινή πόλη ==