Μπαλιάν του Ιμπελέν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Μπάλιαν ήταν ο νεότερος γιος του Μπάρισαν του Ιμπελέν και αδελφός του HughΟύγου και του Βαλδουίνου. Ο πατέρας του, ο οποίος ήταν ιππότης στο νομό της Γιάφα, είχε ανταμειφθεί ως άρχοντας του ΙμπλείνΙμπελίν, μετά την εξέγερση του HughΟύγου Β'Β΄ του Le Puiset. Ο Μπάρισαν παντρεύτηκε την Helvis της Ramla, που ήταν κληρονόμος του πλούσιου άρχοντα της Ramla. Ο Μπάλιαν λεγόταν και Μπάρισαν, αλλά φαίνεται ότι το όνομά του έχει προσαρμοστεί με το παλιόπαλαιό γαλλικό Μπάλιαν. Επίσης αναφέρεται ως ''Μπάλιαν ο νεώτερος'' ή Μπάλιαν Β’ όταν αναφέρεται ως Μπάλιαν και ο πατέρας του. Η ακριβής χρονολογία γέννησης παραμένει άγνωστη, αλλά είναι γνωστό ότι όταν πρωτοεμφανίστηκε στους χάρτες το 1158 ήταν ενήλικας (συνήθως η ενήλικη ηλικία ήταν από 15 ετών και πάνω), και είχε χαρακτηριστεί ως ανήλικος ("infra annos") το 1155. Μετά το θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του Ούγου, το κάστρο του Ιμπελίν πέρασε στα χέρια του επόμενου αδελφού, του Βαλδουίνου. Ο Βαλδουίνος όμως προτίμησε να παραμείνει άρχοντας του της Ramla, και έτσι παραχώρησε το παραχώρησεκάστρο στον Μπάλιαν. Αυτός πήγε στο Ιμπελίν ως υποτελής του αδελφού του και έμμεσα ως υποτελής του βασιλιά.

Ο αδελφός του Βαλδουίνος υποστήριζε τον ΡεϊνάλδοΡεϋνάλδο Γ’ της Τρίπολης περισσότερο από τον Miles του Plancy ως αντιβασιλιά του βασιλιά [[Βαλδουίνος Δ΄ της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνου Δ’Δ΄]] το 1174, και το 1177 τα αδέλφια ήταν παρόντα στην μάχη του Montgisard, οδηγώντας στην νίκη έναντι του ισχυρότερου σημείου της μουσουλμανικής παράταξης. Τον ίδιο χρόνο ο Μπάλιαν παντρεύεται την Μαρία την Κομνηνή, χήρα του βασιλιά Amalric[[Αμωρί Α’,Α΄ της Ιερουσαλήμ|Αμαλρίκ Α΄]] και έγινε πατριός της κόρης τους ΠριΓκυπισσαςπριγκίπισσας [Ισαβέλλα Α΄ της Ιερουσαλήμ|Ισαβέλλας Ανζού]]. Ο ίδιος έγινε άρχοντας του ΝάμπλουςΝαμπλούς, το οποίο ήταν προίκα της Μαρίας από το γάμο της με τον AmalricΑμαλρίκ. Το 1179, όπου ο Βαλδουίνος συνελήφθεισυνελήφθη από τον [[Σαλαντίν|Σαλανδίνο]], μετά από την μάχη από το ''Πέρασμα του Ιακώβ'', ο ίδιος βοήθησε να βρεθούν τα λύτρα για την απελευθέρωσή του. Τελικά, τον επόμενο χρόνο τα λύτρα αυτά πληρώθηκαν από τον [[Μανουήλ Α’Α΄ τονΚομνηνός|Μανουήλ Α’ Κομνηνό]] Αυτοκράτορα των Ρωμαίων, ο οποίος ήταν θείος της Μαρίας.

Το 1183 ο Μπάλιαν και ο Βαλδουίνος υποστήριξαν τον Ρέϊμοντ εναντίον του Γκυ του Λουζινιάν, δεύτερο σύζυγο της [[Σιβύλλα της Ιερουσαλήμ|Σιβύλλα Ανζού]] και μέχρι τότε αντιβασιλιά του Βαλδουίνου Δ’Δ΄, ο οποίος έπασχε από λέπρα. Ο βασιλιάς έστεψε τον πεντάχρονο ανιψιό του, (γιο της Σιβύλλας από τον πρώτο της σύζυγο) τον [[Βαλδουίνος Ε΄ της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνο τον Μομφερρατικό,]] συνβασιλιάσυμβασιλιά στη διάρκεια της ζωής του, προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να εμποδίσει τον Γκυ να γίνει βασιλιάς. Λίγο πριν τον θάνατό του την άνοιξη του 1185, ο Βαλδουίνος Δ’ διέταξε να φορεθεί από τον ΒαλφδουίνοΒαλδουίνο Ε’ ητο επίσημηεπίσημο κορώναστέμμα απόπου τηνφυλασσόταν στην Εκκλησία του Πανάγιου Τάφου. Ήταν ο ίδιος ο Μπάλιαν, ένας σχετικά ψηλός άνδρας, ο οποίος κουβάλησε τον νεαρό Βαλδουίνο Ε’ στους ώμους του στην τελετή, το οποίο σηματοδοτεί την υποστήριξη της οικογένειας της Ισαβέλλας προς τον ανιψιό της. Λίγο αργότερα το οκτάχρονο αγόρι θα γίνει μοναδικός βασιλιάς. Όταν πέθανε και αυτός το 1186 ο Μπάλιαν και η Μαρία Κομνηνή, με την υποστήριξη του Ρέϊμοντ έβαλαν μπροστάπροέβαλαν την κόρη της Μαρίας Ισαβέλλα Ανζού, που τότε ήταν περίπου δεκατεσσάρων ετών, ως διάδοχο του θρόνου. Παρόλα αυτά ο άνδρας της, HumphreyΧάμφρεϋ Δ’ του Τορόν αρνήθηκε το στέμμα και ορκίστηκε υποτέλεια στον Γκυ. Ο Μπάλιαν αναγκάστηκε να ορκιστεί και αυτός στον Γκυ, ενώ ο αδελφός του αρνήθηκε να πράξει αναλόγως και εξορίστηκε στην Αντιόχεια. Ο Βαλδουίνος τοποθέτησε τον Μπάλιαν υπεύθυνο για την ανατροφή του γιου του, το μέλλοντα άρχοντα της Ramla, ο οποίος δεν ακολούθησε τον πατέρα του στην Αντιόχεια.

Ο Μπάλιαν παρέμεινε στο Βασίλειο ως σύμβουλος του Γκυ. Στα τέλη του 1186, ο Σαλανδίνος, ο σουλτάνος της Αιγύπτου και της Δαμασκού, απείλησε τα σύνορα του Βασιλείου έπειτα από επίθεση του Γκυ, συμμάχου του Ρεϋνάδου του ΤσάτιλονΣατιγιόν άρχοντα του Oultrejordain, σε ένα μουσουλμανικό καραβάνι. Ο Σαλανδίνος ήταν σύμμαχος με τη φρουρά της Τιβεριάδας στη βόρεια πλευρά του Βασιλείου, μια περιοχή που βρισκόταν στα χέρια του Ρέϊμοντ Γ’. Ο Γκυ μάζεψε τον στρατό του στη Ναζαρέτ, με σκοπό να πολιορκήσει την Τιβεριάδα, αλλά ο Μπάλιαν διαφώνησε με αυτό, και αντί αυτού πρότεινε στον Γκυ να στείλει απεσταλμένους στον Ρέϊμοντ στην Τρίπολη, με την ελπίδα ότι οι δύο τους θα μπορούσαν να συμβιβαστούν προτού ο Γκυ κάνει καμία ανόητη επίθεση στον μεγάλο στρατό του Σαλανδίνου. Η πρώτη πρεσβεία απέτυχε και έτσι η κατάσταση παρέμεινε αμετάβλητη καθ’όλη τη διάρκεια των πρώτων μηνών του 1187. Μετά το Πάσχα του ίδιου έτους, ο Μπάλιαν, ο Gerard του Ridefort (Μέγας Μάγιστρος των Ναϊτών Ιπποτών του Ναού), ο Roger des Moulins ( ΜέγαΜέγας Μάγιστρο των Ιωαννιτών Ιπποτών), ο Reginald τουτης SidonΣιδώνος και ο Joscius, Αρχιεπίσκοποςαρχιεπίσκοπος της Τύρου στάλθηκαν σε μια νέα πρεσβεία στην Τρίπολη. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού σταμάτησαν στο φέουδο του Μπάλιαν της Ναμπλούς, και ο Μπάλιαν σχεδίαζε να μείνει λίγο πιο πίσω από τους άλλους ενώ οι άλλοι προχώρησαν. ΣτηΤην 11η ΜαϊουΜαΐου οι Ιππότες του ΝαούΝαΐτες και οι Ιωαννίτες νικήθηκαν από τον γιο του ΣαλανδίνουΣαλαδίνου, al-Afdal, στη μάχη του Cresson. Ο Μπάλιαν ήταν ακόμα μια μέρα πίσω και επίσης είχε σταματήσει στην Sebastea προκειμένου να γιορτάσει μια ημέρα γιορτής. Αφού έφθασε στο κάστρο του La Fève, όπου οι Ιππότες του Ναού και οι Ιωαννίτες είχαν στρατοπεδεύσει, παρατήρησε ότι το μέρος ήταν ερημωμένο, και σύντομα πληροφορήθηκε για την καταστροφική μάχη που είχε συμβεί από τους λιγοστούς επιζήσαντες. Ο Ρεϊμόντ έμαθε και αυτός με την σειρά του για την μάχη και αφού συνάντησε την πρεσβεία στην Τιβεριάδα, συμφώνησε να τους συνοδέψει πίσω στην Ιερουσαλήμ. Από τότε που επιτράπηκε στον στρατό του Αλ-Αφδάλ να εισέρχεται στο βασίλειο μέσω της συμφωνίας τους με τον Ρεϊμόντ, ο κόμης τώρα μετάνιωσε για τις πράξεις του και συμφιλιώθηκε με τον Γκυ. Ο Γκυ προχώρησε βόρεια και στρατοπέδευσε στην Sephoria και στη συνέχεια διέσχισε με τον στρατό του την ξερή και άγονη πεδιάδα για να ανακουφίσει την Τιβεριάδα. Οι στρατιώτες δεν είχαν νερό και δέχονταν αιφνιδιαστικές επιθέσεις από τους άνδρες του ΣαλαντίνΣαλαδίνου, ενώ τελικά περικυκλώθηκαν στα «Κέρατα του Χαττίν» (ο λόφος στους πρόποδες του οποίου βρίσκεται η πόλη Χαττίν) στις αρχές του Ιουλίου. Στη μάχη που ακολούθησε στις 4 Ιουλίου, παρόλο που ο Μπάλιαν και ο Joscelin III της Εδέσσης διηύθυναν την οπισθοφυλακή, ο στρατός ηττήθηκε από τους Μουσουλμάνους.

H ήττα αυτή είχε καταστροφικές συνέπειες για το Βασίλειο της Ιερουσαλήμ. Ο βασιλιάς Γκυ πιάστηκε αιχμάλωτος και σχεδόν όλες οι πόλεις και τα κάστρα έπεσαν σύντομα στα χέρια του Σαλαντίν. Ο Μπάλιαν και ο Ρεϊμόντ ήταν από τους λίγους ευγενείς που πρόλαβαν να καταφύγουν στη στην Τύρο. Ο Ρεϊμόντ σύντομα έφυγε για να υπερασπιστεί τις περιοχές του και έτσι η Τύρος έμεινε υπό την ηγεσία του ConradΚορράδου του of MontferratΜονφερά, θείου του Βαλδουίνου του πέμπτου (ο οποίος ήταν ανιψιός και διάδοχος του τετάρτου)Ε΄. Ο Μπάλιαν έγινε ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς συμμάχους του. Ο Μπάλιαν ζήτησε άδεια από τον Σαλαντίν να επιστρέψει μέσα από τις γραμμές στην Ιερουσαλήμ για να συνοδεύσει τη σύζυγό του και τα παιδιά τους στην Τρίπολη. Ο Σαλαντίν το επέτρεψε αυτό υπό τον όρο να εγκαταλείψει εκείνος οριστικά την πόλη και να ορκιστεί να μην ξανασηκώσει ποτέ όπλο εναντίον του.

Όταν ο Μπάλιαν και η μικρή ομάδα των ιπποτών του έφτασαν στην πόλη, οι κάτοικοι τους παρακάλεσαν να μείνουν. Ο ίδιος είχε απαλλαχτεί από τον όρκο του στον Σαλαντίν σύμφωνα με τον Πατριάρχη Ηράκλειο ο οποίος υποστήριζε ότι η μεγαλύτερη ανάγκη της Χριστιανοσύνης ήταν πιο ισχυρή από τον όρκο του σε έναν άνδρα ο οποίος δεν είναι καν χριστιανός. Ο Μπάλιαν είχε προσληφθεί για να ηγηθεί της άμυνας της πόλης, όμως παρατήρησε ότι υπήρχαν δεκατέσσερις αν όχι και λιγότεροι ιππότες, έτσι αυτός έχρισε εξήντα νέους ιππότες από την τάξη των Αστώναστών και των εκπαιδευόμενων ιπποτών. Η βασίλισσα Σιβύλλα φαίνεται ότι δεν έπαιξε σημαντικό ρόλο στην υπεράσπιση της πόλης. Ο Μπάλιαν μαζί με τον Ηράκλειο, προετοιμάστηκαν για την αναπόφευκτη πολιορκία που επρόκειτο να ακολουθήσει, αποθηκεύοντας τρόφιμα και χρήματα. Και όντως ο Σαλαντίν έφθασε στην πόλη για να την πολιορκήσει τον Σεπτέμβριο, αφού είχε κατακτήσει σχεδόν όλο το υπόλοιπο βασίλειο συμπεριλαμβανουμένουσυμπεριλαμβανουμένων τοτου Ιμπελίν, τοτου ΝάμπλουςΝαμπλούς, τητης ΡάμπλαΡάμλα και τηντης ΑσκαλόνΑσκαλώνος. Ο σουλτάνος δεν ένιωσε καθόλου κακή διάθεση απέναντι στον Μπάλιαν, ο οποίος είχε παραβιάσει τον όρκο του και ως ένδειξη αυτού κανόνισε να συνοδευτούν η Μαρία και τα παιδιά τους στην Τρίπολη με ασφάλεια. Δεδομένου ότι ο ανώτερος άρχοντας παρέμεινε στην Ιερουσαλήμ, οι μουσουλμάνοι πίστευαν λίγο πολύ ότι κατείχε έναν τίτλο ισότιμο με εκείνον του βασιλιά.

Ο Σαλαντίν ήταν ικανός να γκρεμίσειγκρέμισε τμήματα των τειχών, αλλά δεν μπόρεσε να εισέλθει στην πόλη. Ο Μπάλιαν τότε οδηγήθηκεπήγε έξω για να συναντήσει τον σουλτάνο, για νακαι τον ενημερώσειενημέρωσε ότι οι υπερασπιστές της πόλης θα προτιμούσαν να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο και να καταστρέψουν την πόλη, από το να την δουν να καταλύεται με την βία. Έπειτα από διαπραγματεύσεις , αποφασίστηκε ότι η πόλη θα παραδοθεί ειρηνικά και ότι ο Σαλανδίνος θα ελευθέρωνε εφτάεπτά χιλιάδες άνδρες με χρηματικό αντίτιμο, δύο γυναίκες ή δέκα παιδιά θα μπορούσαν να πάρουν την θέση κάθε άνδρα για την ίδια τιμή. Ο Μπάλιαν παρέδωσε τα κλειδιά του Πύργου του Δαβίδ στις 2 Οκτωβρίου. Κάπου εκεί υπήρξε μια περίοδος πενήντα ημερών για την πληρωμή των λύτρων. Αυτοί που δεν μπορούσαν να πληρώσουν για την ελευθερία τους γίνοντανγινόταν σκλάβοι. Παρόλα αυτά ο ΣαλανδίνοςΣαλαδίνος ελευθέρωσε μερικούς απ’από αυτούς και έδωσε την δυνατότητα για μια ομαλή και γαλήνια πορεία μακρυά από την Ιερουσαλήμ, εμποδίζοντας αυτού του είδους την σφαγή που είχε συμβεί όταν οι Σταυροφόροι κατέλαβαν την πόλη το 1099. Ο Μπάλιαν και ο Πατριάρχης Ηράκλειος πρόσφεραν τους εαυτούς τους σαν όμηρους για την απολύτρωση των υπόλοιπων Φράγκων πολιτών, αλλά ο Σαλανδίνος αρνήθηκε. Οι κάτοικοι πρόλαβαν να απολυτρωθούν σε τρεις κολώνεςομάδες. Ο Μπάλιαν και ο Πατριάρχης οδήγησαν τη τρίτη, που ήταν οι τελευταίοι που έφευγαν από την πόλη, πιθανώς γύρω στις 20 Νοεμβρίου. Ο Μπάλιαν γύρισε στην σύζυγο και τα παιδιά του στην Τρίπολη.

Η πτώση της Ιερουσαλήμ, και ο θάνατος της ΣιβύλλαΣιβύλλας κατά την πολιορκία της Άκρας το 1190, οδήγησε σε διαμάχη για τον θρόνο του βασιλείου. Η θετή κόρη του Μπάλιαν, η Ισαβέλλα ήταν πλέον η νόμιμη βασίλισσα, όμως ο Γκυ αρνήθηκε κατηγορηματικά να της δώσει τον τίτλο του, και ο άντραςάνδρας της Ισαβέλλας ο – ο οποίος την είχε παρατήσει το 1186- παρέμενε πιστή σε αυτόν. Αν η ΙζαμπέλλαΙσαβέλλα ήθελε να πετύχειεπιτύχει, τότε αναμφισβήτητα χρειαζόταν έναν σύζυγο, πολιτικά αποδεκτό αλλά και να είχε τις κατάλληλες στρατιωτικές αρμοδιότητες. Ο προφανής υποψήφιος είναιήταν ο ΚονράντΚορράδος του ΜομφερατικόΜονφερά, ο οποίος είχε κάποια αξίωση ως θείος του ΒαλντουίνΒαλδουίνου Ε’. Ο Μπάλιαν και η Μαρία την Ιζαμπέλλα και της μίλησαν με σκοπό να την πείσουν να συμφωνήσει ώστε να βγει το διαζύγιο. Υπήρχαν προηγούμενα : η ακύρωση του γάμου τηςτου ΑμάρλικΑμαλρίκ με τοντην Agnes of Courtenay, και οι ανεπιτυχείς προσπάθειες ώστε να αναγκαστεί η Σιβύλλα να χωρίσει τον Γκυ. Ο γάμος της Ιζαμπέλλα ακυρώθηκε από τον Αλμπέρτο Λανφράντς, αρχιεπίσκοπο της Πίζας, ο οποίος ήταν παπικός απεσταλμένος και τον Φίλιππο του Dreux, επίσκοπο της Μποβέ. Ο επίσκοπος της Μποβέ στη συνέχεια παντρεύτηκεπάντρεψε τηντον ΚόνραντΚόρράδο (αμφιλεγόμενα βέβαια, διότι ο αδερφός του είχε παντρευτεί την αδερφή της και δεν ήταν σίγουρο αν είχε πάρει τελικά διαζύγιο από την Βυζαντινή σύζυγό του.) Η διαδοχή της θέσης παρατάθηκε από την άφιξη του [[Ριχάρδος Α΄ |Ριχάρδου Α’ της Αγγλίας]] και οτου [[Φίλιππος Β’ της Γαλλίας|Φιλίππου Β΄ της Γαλλίας]], στην Γ’ Σταυροφορία: Ο ΡίχάρδοςΡιχάρδος Α΄ υποστήριξε τον Γκυ, ενώ ο Φίλιππος Β΄ υποστήριξε τον ΚόνραντΚορράδο, τον ξάδερφο του πατέρα του.

Ο Μπάλιαν και ο ρόλος της Μαρίας Κομνηνής στο διαζύγιο της ΙζαμπέλλαΙσαβέλλας και την υποστήριξη τους για τον Κόναρντ Κορράδο ως βασιλιά , τους απέφερε το πικρό μίσος που είχε ο ΡίτσαρντΡιχάρδος Α΄ και οι υποστηρικτές του. Ο Άμπραϊζ, ο οποίος έγραψε ένα ποίημα χάρηνχάριν της Σταυροφορίας, που ονομάστηκεονόμασε τον Μπάλιαν « πιο λάθος και από δαίμονα» και είπε χαρακτηριστικά ότι «θα έπρεπε να κυνηγάει με σκυλιά». Ο ανώνυμος συγγραφέας της Itinerarium Peregrinorum et Gesta Regis Ricardi έγραψε ότι ο Μπάλιαν ήταν μέλος του «Συμβουλίου της άψογης ανομίας» σχετικά με τον ΚόνραντΚορράδο, τον κατηγορούσε ότι δωροδοκούσε τον Κόνραντ,Κορράδο και είπεέγραψς για στηντη Μαρία και τον Μπάλιαν σαν ζευγάρι : «Εκείνη είχε ένα σύζηγοσύζυγο αντάξιο των ηθών της: Ήτανήταν σκληρός και αυτή άθεη. Ήταν ασταθής και αυτή υποχωρητική. Ήταν άπιστος και αυτή δόλια.».

Στις 28 Απριλίου 1192, μόλις λίγες μέρες αφότου η στέψη του επιβεβαιώθηκε από εκλογές, Οο ΚόνραντΚορράδος δολοφωνήθηκεδολοφονήθηκε στην ΤυρόΤύρο. Λέγεται ότι ο ένας εκ των δύο δολοφόνων, είχε εισέλθει στο σπίτι του Μπάλιαν, προσποιούμενος ότι ήταν υπηρέτης, με σκοπό να κατασκοπεύσει το θύμα του. Ο άλλος μπορεί παρόμοια να εισήλθε στον σπίτι του Ρεϋνάλδου ή του ΚόνραντΚορράδου. Ο Ριχάρδος Α΄ ήταν ύποπτος για συμμετοχή στη δολοφονία. Η ΙσαμπέλλαΙσαβέλλα, που περίμενε το πρώτο της παιδί (τη Μαρία του ΜοντεφράτΜονφερά), παντρεύτηκε το Ερρίκο τον 2οΒ΄ της ΣαμπανίαςΚαμπανίας μιαμία βδομάδαεβδομάδα αργότερα. Ο Μπάλιαν έγινε ένας από τους συμβουλάτορες του Ερρίκου, Β΄ και αργότερα τον ίδιο χρόνο ( μαζί με τον Γουίλιαμ της ΤιβερίαςΤιβεριάδος), πρόσταξε την οπισθοφυλακή του στρατού του Ριχάρδου Α΄ στην μάχη της ΤζαφάΓιάφφας. Αργότερα βοήθησε τηστη διαπραγμάτευση της συνθήκης της ΡαμλάΡάμλα, μεταξύ του Ριχάρδου Α΄ και του Σαλαντίν, τελειώνοντας την Γ΄ Σταυροφορία. Υπό αυτή τη συνθήκη, το Ιμπελίν παρέμεινε υπό τον έλεγχο του Σαλαντίν, αλλά πολλές άλλες τοποθεσίες κοντά στις ακτές, οι οποίο ανακαταλήφθηκαν κατά τη σταυροφορία,Γ΄ τουςΣταυροφορία, επιτράπηκε να παραμείνουν σε Χριστιανικά χέρια. Μετά την αποχώρηση του Ριχάρδου Α΄, ο Σαλαντίν παρέδωσε στον Μπάλιαν το κάστρο της Κλεϋμόντ και άλλες πέντε κοντινές τοποθεσίες, όλες έξω από την Άκρα.