Μπαλιάν του Ιμπελέν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πηγές|13|05|2012}}
{{μορφοποίηση}}
 
Ο Μπάλιαν ήταν ο νεότερος γιος του Μπάρισαν του Ιμπελέν και αδελφός του Ούγου και του Βαλδουίνου. Ο πατέρας του, ο οποίος ήταν ιππότης στο νομό της Γιάφα, είχε ανταμειφθεί ως άρχοντας του Ιμπελίν, μετά την εξέγερση του Ούγου Β΄ του Le Puiset. Ο Μπάρισαν παντρεύτηκε την Helvis της Ramla, που ήταν κληρονόμος του πλούσιου άρχοντα της Ramla. Ο Μπάλιαν λεγόταν και Μπάρισαν, αλλά φαίνεται ότι το όνομά του έχει προσαρμοστεί με το παλαιό γαλλικό Μπάλιαν. Επίσης αναφέρεται ως ''Μπάλιαν ο νεώτερος'' ή Μπάλιαν Β’ όταν αναφέρεται ως Μπάλιαν και ο πατέρας του. Η ακριβής χρονολογία γέννησης παραμένει άγνωστη, αλλά είναι γνωστό ότι όταν πρωτοεμφανίστηκε στους χάρτες το 1158 ήταν ενήλικας (συνήθως η ενήλικη ηλικία ήταν από 15 ετών και πάνω), και είχε χαρακτηριστεί ως ανήλικος ("infra annos") το 1155. Μετά το θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του Ούγου, το κάστρο του Ιμπελίν πέρασε στα χέρια του επόμενου αδελφού, του Βαλδουίνου. Ο Βαλδουίνος όμως προτίμησε να παραμείνει άρχοντας της Ramla και έτσι παραχώρησε το κάστρο στον Μπάλιαν. Αυτός πήγε στο Ιμπελίν ως υποτελής του αδελφού του και έμμεσα ως υποτελής του βασιλιά.
Γραμμή 17 ⟶ 16 :
Ο Σαλαντίν γκρέμισε τμήματα των τειχών, αλλά δεν μπόρεσε να εισέλθει στην πόλη. Ο Μπάλιαν τότε πήγε έξω για να συναντήσει τον σουλτάνο και τον ενημέρωσε ότι οι υπερασπιστές της πόλης θα προτιμούσαν να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο και να καταστρέψουν την πόλη, από το να την δουν να καταλύεται με την βία. Έπειτα από διαπραγματεύσεις, αποφασίστηκε ότι η πόλη θα παραδοθεί ειρηνικά και ότι ο Σαλανδίνος θα ελευθέρωνε επτά χιλιάδες άνδρες με χρηματικό αντίτιμο, όπου δύο γυναίκες ή δέκα παιδιά θα μπορούσαν να πάρουν την θέση κάθε άνδρα για την ίδια τιμή. Ο Μπάλιαν παρέδωσε τα κλειδιά του Πύργου του Δαβίδ στις 2 Οκτωβρίου. Κάπου εκεί υπήρξε μια περίοδος πενήντα ημερών για την πληρωμή των λύτρων. Αυτοί που δεν μπορούσαν να πληρώσουν για την ελευθερία τους γινόταν σκλάβοι. Παρόλα αυτά ο Σαλαδίνος ελευθέρωσε μερικούς από αυτούς και έδωσε την δυνατότητα για μια ομαλή και γαλήνια πορεία μακρυά από την Ιερουσαλήμ, εμποδίζοντας αυτού του είδους την σφαγή που είχε συμβεί όταν οι Σταυροφόροι κατέλαβαν την πόλη το 1099. Ο Μπάλιαν και ο Πατριάρχης Ηράκλειος πρόσφεραν τους εαυτούς τους σαν όμηρους για την απολύτρωση των υπόλοιπων Φράγκων πολιτών, αλλά ο Σαλανδίνος αρνήθηκε. Οι κάτοικοι πρόλαβαν να φύγουν σε τρεις ομάδες. Ο Μπάλιαν και ο Πατριάρχης οδήγησαν τη τρίτη και ήταν οι τελευταίοι που έφευγαν από την πόλη, πιθανώς γύρω στις 20 Νοεμβρίου. Ο Μπάλιαν γύρισε στην σύζυγο και τα παιδιά του στην Τρίπολη.
== Ο Μπάλιαν ως δημιουργός βασιλέων και η Τρίτη Σταυροφορία ==
Η πτώση της Ιερουσαλήμ και ο θάνατος της Σιβύλλας κατά την πολιορκία της Άκρας το 1190, οδήγησε σε διαμάχη για τον θρόνο του βασιλείου. Η προγονή του Μπάλιαν, η Ισαβέλλα ήταν πλέον η νόμιμη βασίλισσα, όμως ο Γκυ αρνήθηκε κατηγορηματικά να της δώσει τον τίτλο του και ο άνδρας της Ισαβέλλας ο Χάμφρεϋ –ο οποίος την είχε παρατήσει το 1186- παρέμενε πιστός σε αυτόν. Αν η Ισαβέλλα ήθελε να επιτύχει, τότε αναμφισβήτητα χρειαζόταν έναν νέο σύζυγο, πολιτικά αποδεκτό αλλά και να είχε τις κατάλληλες στρατιωτικές ικανότητες. Ο προφανής υποψήφιος ήταν ο Κορράδος του Μονφερά, ο οποίος είχε κάποια αξίωση ως θείος του Βαλδουίνου Ε’. Ο Μπάλιαν και η Μαρία έπιασαν την Ισαβέλλα και της μίλησαν με σκοπό να την πείσουν να συμφωνήσει, ώστε να βγει το διαζύγιο. Υπήρχαν προηγούμενα: η ακύρωση του πρώτου γάμου του Αμαλρίκ Α΄ με την Αγνή του Κουρτεναί και οι (ανεπιτυχείς) προσπάθειες ώστε να αναγκαστεί η Σιβύλλα να χωρίσει τον Γκυ. Ο γάμος της Ισαβέλλας ακυρώθηκε από τον Αλμπέρτο Λανφράντς, αρχιεπίσκοπο της Πίζας, ο οποίος ήταν παπικός απεσταλμένος και τον Φίλιππο του Ντρε, επίσκοπο της Μποβέ. Ο επίσκοπος της Μποβέ στη συνέχεια πάντρεψε τον Κορράδο (αμφιλεγόμενα βέβαια, διότι ο αδελφός του είχε παντρευτεί την αδελφή της και ο ίδιος δεν ήταν σίγουρο αν είχε πάρει τελικά διαζύγιο από την Βυζαντινή σύζυγό του.<ref>η σύζυγος του Κορράδου, η Θεοδώρα Αγγελίνα, ήταν αδελφή του [[Ισαάκιος Β΄ Άγγελος|
Ισαακίου Β' Αγγέλου]] Αυτοκράτορα των Ρωμαίων</ref>). Η διαδοχή της θέσης παρατάθηκε από την άφιξη του [[Ριχάρδος Α΄ ο Λεοντόκαρδος|Ριχάρδου Α’ της Αγγλίας]] και του [[Φίλιππος Β΄ της Γαλλίας|Φιλίππου Β΄ της Γαλλίας]], ηγετών της Γ’ Σταυροφορίας: ο Ριχάρδος Α΄ υποστήριξε τον Γκυ, ενώ ο Φίλιππος Β΄ υποστήριξε τον Κορράδο, ως ξάδελφο της γιαγιάς του<ref>Ο πατέρας του Φιλίππου Β΄, ο Λουδοβίκος Ζ΄ ήταν γιος της Αδελαΐδας της Σαβοΐας, κόρης της Γκιζέλας της Ιβρέας. Η τελευταία ήταν αδελφή του Γουλιέλμου Ε΄ του Μονφερά, πατέρα του Κορράδου. </ref>.
 
Ο Μπάλιαν και ο ρόλος της Μαρίας Κομνηνής στο διαζύγιο της Ισαβέλλας και την υποστήριξή τους για τον Κορράδο ως βασιλιά, τους απέφερε το πικρό μίσος που είχε ο Ριχάρδος Α΄ και οι υποστηρικτές του. Ο Άμπραϊζ, ο οποίος έγραψε ένα ποίημα χάριν της Σταυροφορίας, ονόμασε τον Μπάλιαν «πιο λάθος και από δαίμονα» και είπε χαρακτηριστικά ότι «θα έπρεπε να κυνηγάει με σκυλιά». Ο ανώνυμος συγγραφέας της Itinerarium Peregrinorum et Gesta Regis Ricardi έγραψε ότι ο Μπάλιαν ήταν μέλος του «Συμβουλίου της άψογης ανομίας» σχετικά με τον Κορράδο, τον κατηγορούσε ότι δωροδοκούσε τον Κορράδο και έγραψε για τη Μαρία και τον Μπάλιαν σαν ζευγάρι ότι «εκείνη είχε ένα σύζυγο αντάξιο των ηθών της: ήταν σκληρός και αυτή άθεη. Ήταν ασταθής και αυτή υποχωρητική. Ήταν άπιστος και αυτή δόλια».