Σχίσμα της ρωσικής ορθόδοξης εκκλησίας (17ος αιώνας): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 8:
[[Image:Boyaryna Morozova by V.Surikov (1884-1887, Tretyakov gallery).jpg|thumb|left|300px|Πίνακας του 19ου αιώνα με απεικόνιση σύλληψης [[Παλαιοί Πιστοί|Παλαιών Πιστών]] σε εξέγερση του 1671. Η γυναίκα που συλλαμβάνεται κρατά 2 δάχτυλα για τον σταυρό της, κατά τον παλιό ρωσικό τρόπο αντί για 3 δάχτυλα.]]
Με την μετέπειτα ιδιότητα του ως πατριάρχης, και λαμβάνοντας την υποστήριξη του τσάρου [[Αλέξιος της Ρωσίας|Αλέξιου]] για την προώθηση των θρησκευτικών μεταρρυθμίσεων, ο Νίκωνας ξεκίνησε την διαδικασία αλλαγών στα ρωσικά θρησκευτικά συγγράμματα ώστε αυτά να αντιστοιχούν στα ελληνικά ορθόδοξα συγγράμματα. Κατά την διαδικασία αυτή, άλλαξε και κάποια από τα εθιμοτυπικά, όπως αντί για 2 δάχτυλα για την τέλεση της χειρονομίας του σταυρού την χρήση 3 δαχτύλων, το [[αλληλούια]] να προφέρεται 3 φορές αντί για 2, και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις. Οι μεταρρυθμίσεις αυτές συνάντησαν αντίσταση τόσο από τον κλήρο όσο και από τους [[Λαϊκοί|λαϊκούς]], οι οποίοι αμφισβήτησαν την νομιμότητα και ορθότητα των αλλαγών αυτών υποστηρίζοντας πως θα έπρεπε να συνεχίσουν να ακολουθούνται οι καθιερωμένες παραδόσεις και κανόνες ([[Στογκλάβ]]). Ο Νίκων αγνόησε τις διαμαρτυρίες αυτές, και πέτυχε μέσω των ρωσικών εκκλησιαστικών συνόδων την περίοδο 1654–1655 να υιοθετηθούν οι αλλαγές, και παράλληλα είχε ήδη ξεκινήσει η αντικατάσταση των θρησκευτικών βιβλίων με τις διορθωμένες εκδοχές τους από το 1653 και συνεχίστηκε έως το 1656.<ref name=":0" />
Οι έντονες αντιδράσεις συνεχίστηκαν, και κατόπιν οι διαφωνούντες στράφηκαν προς τον ίδιο τον τσάρο Αλέξιο προσπαθώντας να τον πείσουν για την ορθότητα της τέλεσης του σταυρού με 2 δάχτυλα, καθώς και για την τέλεση υποκλίσεων κατά την διάρκεια της θείας λειτουργίας. Μετέπειτα, ισχυρίστηκαν πως ο εναρμονισμός των θρησκευτικών γραφών με τα αντίστοιχα ελληνικά, προσέβαλλε τους αγνούς στην πίστη καθώς η ''Ελληνική εκκλησία'' ([[Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως|Οικουμενικό πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης]]) ήταν που είχε αποκλίνει από την αρχαία ευλάβεια των κειμένων, καθώς εκτύπωνε τις ιερές γραφές και κείμενα που χρησιμοποιούσε σε εκτυπωτήρια τα οποία ανήκαν σε [[Καθολική Εκκλησία|καθολικούς]], καθώς και πως η ''Ελληνική εκκλησία'' είχε δεχθεί επιρροές από τους καθολικούς. Ανάμεσα στα άλλα αιτήματα τους ήταν η μη περαιτέρω ενδυνάμωση της εξουσίας του Ρώσου πατριάρχη και η ισχυροποίηση των δημοκρατικών διαδικασιών στην διαχείριση των εκκλησιαστικών υποθέσεων.<ref>{{Cite book|url=https://books.google.co.uk/books?id=EH6ECgAAQBAJ&pg=PA6&lpg=PA6&dq=russian+orthodox+schism+nikon&source=bl&ots=66ATzAN9Lu&sig=i6AynPkDuXKmXk2tYASMRbK5WrE&hl=en&sa=X&redir_esc=y#v=onepage&q=russian%20orthodox%20schism%20nikon&f=false|title=The Crisis of Religious Toleration in Imperial Russia: Bibikov's System for the Old Believers, 1841-1855|last=Marsden|first=Thomas|date=2015-09-24|publisher=OUP Oxford|isbn=9780191063374}}</ref>
| |||