Κλέων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο χαρακτήρας του Κλέωνα αναπαριστάται από τον [[Αριστοφάνης|Αριστοφάνη]]<ref>Πρβλ. Αριστοφάνης, κυρίως, ''[[Ιππής]]'' (864-867: "Είσαι όπως οι ψαράδες χελιών. Σε ήρεμα νερά δεν πιάνουν τίποτα, αλλά αν ανακατέψουν τη γλίτσα, η ψαριά τους είναι καλή. Με τον ίδιο τρόπο μόνο σε ταραγμένους καιρούς γεμίζεις τις τσέπες σου", κ.τ.λ.), ''[[Σφήκες (κωμωδία}|Σφήκες]]'' (ειδ. 664-712), και οι περισσότερες αναφορές του στον Κλέων σε άλλα έργα</ref> και τον [[Θουκυδίδης|Θουκυδίδη]]<ref>Πρβλ. Θουκυδίδης, ''[[Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου]]'', βιβλίο III (36: "ο πιο βίαιος άντρας στην Αθήνα", και 37-40 για την υπόθεση της Μυτιλήνης ), IV (21: "δημοφιλής ηγέτης του καιρού και πολύ ισχυρός με το πλήθος", 22, 27-29 για την υπόθεση της Πύλου), και V (16: "Ο Κλέων και ο Βρασίδας, που ήταν οι κύριοι αντίπαλοι της ειρήνης στις δύο πλευρές—το δεύτερος λόγω της επιτυχίας και της τιμής που του προσέφερε ο πόλεμος, ο πρώτος επειδή πίστευε ότι αν υποκαθιστούταν η ηρεμία, τα εγκλήματά του θα ήταν πιο εύκολο να ανακαλυφθούν, και οι συκοφαντίες του θα είχαν λιγότερη πέραση.")</ref> με πολύ αρνητικό τρόπο. Η απεικόνιση αυτή μπορεί να είναι δικαιολογημένη δεδομένου ότι ενστάλαξε αισθήματα καχυποψίας στην Αθήνα μέσω ενός είδους Αθηναϊκού "[[Μακαρθισμός|Μακαρθισμού]]", που προκάλεσε ο μεγάλος αριθμός πληροφοριοδοτών που απασχολούσε, προκειμένου να ελέγχει την πόλη. Όμως, και για τους δύο υπάρχει η υποψία ότι ήταν προκατειλημμένοι. Το έργο του Αριστοφάνη περιλαμβάνει κακία εναντίον του Κλέωνα, ο οποίος μπορεί να κατηγόρησε το συγγραφέα του μπροστά στη Συνέλευση ότι γελοιοποίησε (στο χαμένο του έργο ''Βαβυλώνιοι'') την πολιτική και τους θεσμούς της πόλης παρουσία ξένων, και σε καιρό μεγάλου εθνικού κινδύνου. Ο Θουκυδίδης, γνωρίζοντας καλά τα μειονεκτήματα της Δημοκρατικής διακυβέρνησης <ref>A.H.M. Jones, ‘The Athenian democracy and its critics’, ''Cambridge Historical Journey''. 11.1 (1953), 1-26.</ref>, είχε επίσης διωχθεί δικαστικά (καθώς τα πλοία του έφτασαν δύο μέρες μετά την κατάληψη μιας πόλης από τους Σπαρτιάτες) για στρατιωτική ανικανότητα και είχε εξοριστεί με διάταγμα που πρότεινε ο Κλέων. Όντως, από όλα τα πρόσωπα που εμφανίζονται στην Ιστορία του Θουκυδίδη, ο Κλέων αντιμετωπίζεται με τη λιγότερη αντικειμενικότητα<ref>Zagorin, Perez. ''Thucydides.'' (Princeton University Press, 2015), p.80</ref>. Είναι λοιπόν πιθανό ο Κλέων να αδικήθηκε σε αυτές τις απεικονίσεις που παραδόθηκαν σε μας από αυτούς τους δύο συγγραφείς<ref>"Cleon", ''Encyclopædia Britannica Eleventh Edition'', vol. IV, p. 495;</ref>.