Βρετανική Αυτοκρατορία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 179:
Η [[Βρετανική Εντολή της Παλαιστίνης]], όπου η αραβική πλειοψηφία ζούσε μαζί με την εβραϊκή μειονότητα, ήταν για τους Βρετανούς ένα παρόμοιο πρόβλημα με αυτό της Ινδίας.<ref>[[#refLloyd1996|Lloyd]], σ. 327.</ref> Το θέμα περιπλεκόταν από τον μεγάλο αριθμό Εβραίων προσφύγων που επιθυμούσαν να γίνουν δεκτοί στην Παλαιστίνη μετά τη [[ναζισμός|ναζιστική]] καταπίεση και γενοκτονία στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αντί να ασχοληθεί με το θέμα, η Βρετανία ανακοίνωσε το 1947 ότι θα αποσυρόταν το επόμενο έτος και θα άφηνε το θέμα να επιλυθεί από τα [[Ηνωμένα Έθνη]],<ref>[[#refLloyd1996|Lloyd]], σ. 328.</ref> πράγμα που έπραξε ψηφίζοντας για τη [[διχοτόμηση της Παλαιστίνης]] σε ένα εβραϊκό και αραβικό κράτος.
Μετά την ήττα της Ιαπωνίας στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τα αντιιαπωνικά κινήματα αντίστασης στη Μαλαισία έστρεψαν την προσοχή τους προς τους Βρετανούς, που είχαν κινηθεί γρήγορα για να ξαναπάρουν τον έλεγχο της αποικίας, εκτιμώντας την ως πηγή καουτσούκ και κασσίτερου.<ref name="ReferenceA">[[#refLloyd1996|Lloyd]], σ. 335.</ref> Το γεγονός ότι οι αντάρτες ήταν κυρίως κινεζικής καταγωγής Μαλαίσιοι κομμουνιστές σήμαινε ότι η βρετανική προσπάθεια καταστολής της εξέγερσης υποστηρίχθηκε από τη μουσουλμανική μαλαισιανή πλειοψηφία, εξυπακουομένου βέβαια ότι μετά την καταστολή της εξέγερσης θα χορηγούνταν ανεξαρτησία.<ref name="ReferenceA"/> Η
=== Το Σουέζ και τα επακόλουθά του ===
|