Ταπητουργία στη Σπάρτη (Σπάρταλα) Μικράς Ασίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 12:
==Οργάνωση παραγωγής==
Η οργάνωση της παραγωγής στη Σπάρτη είναι ενδεικτική για την εκβιομηχάνιση της ταπητουργίας στη Μικρά Ασία. Ο Πρόδρομος Γρηγοριάδης και ο Ιορδάνης Στύλογλου προσπάθησαν αρχικά να παρακάμψουν τους εμπορικούς οίκους της Σμύρνης, είδαν όμως σύντομα ότι κάτι τέτοιο δεν ήταν εφικτό. Τελικά συνήψαν συμφωνία με την Oriental Carpets Manufacturers, η οποία αγόραζε μονοπωλιακά τα παραγόμενα χαλιά, ενώ παρείχε συχνά και πρώτες ύλες (π.χ. έτοιμα βαμμένα νήματα) ή και τεχνικούς για τη βελτιστοποίηση των προϊόντων και των διαδικασιών. Η παραγωγή ήταν κατά βάση οικοτεχνική και το κύριο εργατικό δυναμικό αποτελούνταν από γυναίκες ή ακόμη και κορίτσια από την ηλικία των 8 ετών. Η αμοιβή, γενικά χαμηλή, οριζόταν ανά ποσότητα "κόμβων" που παραδίνονταν (σε αντίθεση με τα κεντρικά εργοστάσια της Oriental Carpets, όπου υπήρχε και αμοιβή βάσει οκταώρου κατά τα πρότυπα των μεγάλων εργοστασίων της δύσης). Το βεβαιο είναι ότι οι αμοιβές των υφαντριών στη Σπάρτη ήταν πολύ χαμηλότερες, περίπου κατά το ήμισυ, από αυτές σε άλλα παραδοσιακά ταπητουργικά κέντρα, όπως στο Ουσάκ, όπως προκύπτει άλλωστε από τα αρχεία της ίδιας της εταιρίας Oriental Carpets Manufacturers.
Ο αριθμός των αργαλειών στη Σπάρτη είναι αμφιλεγόμενος, αφού άλλες πηγές μιλούν για 600 αργαλειούς κι άλλες για 4.000.<ref>Quataert, D., "Ottoman manufacturing in the 19th century", in Quataert, D.,Manufacturing in the Ottoman Empire and Turkey, 1500-1950, σελ. 109. O Quataert υποστηρίζει ότι στο γύρισμα του αιώνα οι αργαλιοό της Σπάρτης ήταν 800</ref> Ο τελευταίος αριθμός είναι μάλλον υπερβολικός. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η ταπητουργία είχε ραγδαία εξέλιξη και αύξηση, αν σκεφτεί κανείς ότι ξεκίνησε μόλις στις αρχές της δεκαετίας του 1890 και διήρκεσε, στην οργανωμένη τουλάχιστον μορφή της, ως το 1922, όταν εκδιώχθηκαν οι Ελληνορθόδοξοι.
| |||