Γιώργος Ζογγολόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Γιώργος Ζογγολόπουλος''' (Αθήνα, [[1 Μαρτίου]] [[1903]] - [[11 Μαΐου]] [[2004]]) ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] καλλιτέχνης και εκπρόσωπος της γενιάς του ’30, με σημαντικό και αναγνωρισμένο έργο.<ref name=":14">Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Εκδοτική Αθηνών, τόμος 4, Αθήνα 1999, σελ. 20 - 21.</ref> Το έργο του εκτείνεται σε μια περίοδο περίπου οκτώ δεκαετιών παρουσιάζοντας μεγάλη ποικιλία, ευρεία θεματογραφία και τάση για συνεχή ανανέωση, γεγονός που τού έδωσε το προσωνύμιο «''ο αιώνιος έφηβος''».<ref>{{Cite web|url = http://www.zoumboulakis.gr/m/zoggolopoulos-1903-2004-33391.htm?path=-638139430|title = Γιώργος Ζογγολόπουλος (1903 - 2004)|date = |accessdate = |website = Zoumboulakis Galleries|publisher = |last = |first = }}</ref>

Ινστιτούτο Αθηνών. Την ίδια χρονιά εκλέχτηκε πρόεδρος του Συνεταιρισμού Ελλήνων Γλυπτών και αντιπρόεδρος του [[Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος|Καλλιτεχνικού Επαγγελματικού Επιμελητηρίου]].<ref name=":2" /> Το 1947 κέρδισε το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό για την ανέγερση μνημείου πεσόντων στο Κερατσίνι (συμμετείχε στο διαγωνισμό με μια μαρμάρινη προτομή της Αριάδνης Ξενάκη).<ref>{{Cite web|url=http://www.kathimerini.gr/841885/article/politismos/eikastika/h-agnwsth-ariadnh-twn-zwgrafwn|title=Η άγνωστη Αριάδνη των ζωγράφων|last=Πουρνάρα|first=Μαργαρίτα|date=12/12/2015|website=kathimerini.gr|publisher=Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ|accessdate=25/10/2016}}</ref> Την επόμενη χρονιά πραγματοποίησε την παρθενική ατομική του έκθεση στην αίθουσα «Ζαχαρίου» στην Αθήνα παρουσιάζοντας γλυπτά, ελαιογραφίες και υδατογραφίες του και συμμετείχε στην πρώτη μεταπολεμική πανελλήνια καλλιτεχνική έκθεση στο Ζάππειο όπου με το γύψινο έργο του «Αριάδνη» απέσπασε ένα από τα βραβεία του διαγωνισμού αλλά και τα θετικά σχόλια του [[Μανόλης Χατζηδάκης|Μανόλη Χατζηδάκη]].<ref name=":2" /><ref>{{Cite journal|url=http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin_ftr.asp?c=64&pageid=4549&id=-1&s=0&STEMTYPE=0&STEM_WORD_PHONETIC_IDS=ARiASXASLASLASXASTASkASYASXASdASTASXASa&CropPDF=0|title=Η Πανελλήνιος έκθεσις|last=Χατζηδάκης|first=Μανόλης|date=7/11/1948|journal=Ελευθερία|accessdate=25/10/2016|doi=|page=3}}</ref><ref>{{Cite journal|url=http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin_ftr.asp?c=64&pageid=5084&id=-1&s=0&STEMTYPE=0&STEM_WORD_PHONETIC_IDS=ARiASXASLASLASXASTASkASYASXASdASTASXASa&CropPDF=0|title=Υπομνήσεις...Αισιόδοξη προοπτική για την πορεία της ελληνικής τέχνης|last=Χατζηδάκης|first=Μανόλης|date=20/1/1949|journal=Ελευθερία|accessdate=25/10/2016|doi=|page=4}}</ref><ref name=":5">Παυλόπουλος 2007, σ. 48.</ref><ref name=":5" /> (πρώτο βραβείο δεν δόθηκε, κατά τη συνήθη τακτική της εποχής).

Στις αρχές της δεκαετίας του '70 ο Ζογγολόπουλος ήταν ένας από τους πρώτους Έλληνες καλλιτέχνες που ασχολήθηκε με την kinetic art ( η «κινητική τέχνη» παρουσιάστηκε το 1955 στη γκαλερί ''Denise René'' στο [[Παρίσι]], ωστόσο άργησε να κάνει την εμφάνισή του στην Ελλάδα) θέλοντας να συνδυάσει την τέχνη με την τεχνολογία. Δημιουργεί εκείνη την εποχή τα πρώτα του κινητικά γλυπτά, τα οποία παρουσιάζει σε ατομική έκθεση στην

Ελληνοαμερικανική Ένωση. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί το νερό στα έργα του, που στην πλειονότητά τους τα δομεί σε ανοξείδωτο χάλυβα, ενώ πέραν της κίνησης περνά και στην αξιοποίηση του φωτός στις νέες δημιουργίες του.<ref name=":14" />