Ιωάννης Μακρυγιάννης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 55:
===Καποδιστριακή περίοδος===
Τον Απρίλιο του 1828 ο πεντακοσίαρχος Μακρυγιάννης διορίστηκε από τη διοίκηση του [[Ιωάννης Καποδίστριας|Καποδίστρια]] ''Γενικός Αρχηγός της Εκτελεστικής δύναμης της Πελοποννήσου και της Σπάρτης''. Εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στο [[Άργος]]<ref>Νίκος Θεοτοκάς, Ο βίος του στρατηγού Μακρυγιάννη. Απομνημόνευμα και Ιστορία, Βιβλιόραμα, Αθήνα 2012, σελ.278</ref>. Εκεί έμεινε από το 1829 έως το 1832, όταν λόγω του εμφυλίου μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια μετακόμισε στο [[Ναύπλιο]].<ref>Χρίστος Πιτερός, «Το σπίτι του Μακρυγιάννη στο Άργος», Αργειακή Γη,τχ.5 (Μάρτιος 2012),σελ.70</ref> Ο διορισμός του δυσαρεστεί τους Πελοποννησίους, διότι ήταν γνωστός ως "κυβερνητικός" κατά τον εμφύλιο πόλεμο και εχθρός του Κολοκοτρώνη και των άλλων Πελοποννήσιων ανταρτών. <ref>Απόστολος Βακαλόπουλος, Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, τομ.Η, Η μεγάλη Ελληνική Επανάσταση (1821-1829) Ιωάννης Καποδίστριας ή Η επώδυνη γένεση του νεοελληνικού κράτους (1828-1831), εκδ Αντ. Σταμούλη, Θεσσαλονίκη,2007,σελ.101</ref>Αιτείται οικονομικής βοήθειας λόγω της δεινής οικονομικής του κατάστασης στην οποία είχε περιέλθει αφού τα οικονομικά του αποθέματα είχαν ελαττωθεί λόγω των μισθών που είχε καταβάλει στο στράτευμά του και λόγω των αγορών γης σε Αθήνα και Πειραιά μεταξύ 1828-1829. Επίσης ζητά παραχωρητήρια εθνικών γαιών στην Αττική έναντι όσων του όφειλαν οι Εθνικές Διοικήσεις από την περίοδο της Επανάστασης.<ref>Νίκος Θεοτοκάς, Ο βίος του στρατηγού Μακρυγιάννη. Απομνημόνευμα και Ιστορία, Βιβλιόραμα, Αθήνα 2012, σελ.279, 285</ref>Στα 1829 ξεκινά τη συγγραφή των ''Απομνημονευμάτων'' του<ref>Νίκος Θεοτοκάς, Ο βίος του στρατηγού Μακρυγιάννη. Απομνημόνευμα και Ιστορία, Βιβλιόραμα, Αθήνα 2012, σελ.281</ref>
Ο Μακρυγιάννης επηρεασμένος από την όλη αντιπολιτευτική φημολογία - πως δηλαδή ο Κυβερνήτης είχε συμβιβαστεί με την προοπτική περιορισμού του νέου κράτους στην Πελοπόννησο - φημολογία που αποσκοπούσε στο να ανακτήσουν οι ρουμελιώτεςΡουμελιώτες στρατιωτικοί την εξουσία στους απελευθερωμένους τόπους διαφωνώντας με τον Κυβερνήτη, έκαναν τον Μακρυγιάννη να έλθει σταδιακά σε ρήξη με τον Καποδίστρια.<ref>Νίκος Θεοτοκάς, Ο βίος του στρατηγού Μακρυγιάννη. Απομνημόνευμα και Ιστορία, Βιβλιόραμα, Αθήνα 2012, σελ.286</ref> Τον Μάιο του 1830 αντικαθίσταται από τον Νικηταρά στη θέση του αρχηγού της εκτελεστικής δύναμης. Του προτείνεται να αναλάβει αστυνομικά καθήκοντα στα νησιά του Αιγαίου αλλά αρνήθηκε μη θέλοντας να υφαρπάξει την δουλειάεργασία των εκεί αγωνιστών. Τελικά του απονεμήθηκε ο βαθμός του χιλίαρχου και ορίστηκε μέλος του στρατιωτικού δικαστηρίου στο [[Άργος]]<ref>Νίκος Θεοτοκάς, Ο βίος του στρατηγού Μακρυγιάννη. Απομνημόνευμα και Ιστορία, Βιβλιόραμα, Αθήνα 2012, σελ.292-293</ref>
Τον Αύγουστο του 1831 αποκαλύπτεται η δράση της μυστικής αντικαποδιστριακής οργάνωσης ''ΔύναμηςΔύναμις'' ή ''του Ηρακλέους'' και καλούνται όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι να ορκιστούν δημοσίως ό,τιότι δεν ανήκουν σε καμία τέτοια οργάνωση: ο Μακρυγιάννης αρνήθηκε να δώσει τον όρκο που ήθελε η κυβέρνηση αντιπροτείνοντας δικό του τύπο όρκου, τον οποίο όμως η Γραμματεία Στρατιωτικών αρνήθηκε και του ανακοινώθηκε πως θεωρείτο εκτός υπηρεσίας.<ref>Χρήστος Λούκος, Η αντιπολίτευση κατά του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια 1828-1831,εκδ.Θεμέλιο, Αθήνα,1988, σελ.341,υποσ.78</ref>
Μέσα στα αντικυβερνητικά σχέδια του Μακρυγιάννη ήταν και η κατάληψη του Παλαμαδίου[[Παλαμήδι|Παλαμηδίου]] με σκοπό τον εξαναγκασμό του Καποδίστρια γιαστη σύγκληση Συνέλευσης. Όμως ναυάγησε το σχέδιο ναυάγησε επειδή οι αντιπολιτευόμενοι στην [[Ύδρα]] δεν έδωσαν το αναγκαίο χρηματικό ποσό επειδήκαθώς δεν συμφωνούσαν μετομε το σχέδιο του στρατηγού.<ref>Χρήστος Λούκος, Η αντιπολίτευση κατά του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια 1828-1831,εκδ.Θεμέλιο, Αθήνα,1988, σελ.341,υποσ.354</ref>
Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια, πήγε στην [[Κόρινθο]] μαζί με τους [[Ιωάννης Κωλέττης|Κωλέττη]], Κουντουριώτη, [[Ανδρέα Ζαΐμης|Ζαΐμη]], και διατάχθηκε να περάσει με τους άνδρες του στην [[Περαχώρα]], όπου είχαν εγκατασταθεί οι συνταγματικοί πληρεξούσιοι με τη νέα κυβέρνηση, και μετάκατόπιν κινήθηκε δυτικά προς την [[Ιτέα]] με σκοπό την ενίσχυση του Στάθη Κατζικογιάννη.<ref>Νίκος Θεοτοκάς, Ο βίος του στρατηγού Μακρυγιάννη. Απομνημόνευμα και Ιστορία, Βιβλιόραμα, Αθήνα 2012, σελ.296</ref>
 
===Περίοδος Αντιβασιλείας===