Ελένη (μυθολογία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο μύθος εξελίσσεται την εποχή που οι Διόσκουροι (ή Τυνδαρίδες) έχοντας ήδη ανδρωθεί, εξελισσόμενοι σε λαμπροί εθνικοί ήρωες των Λακώνων, είχαν εισβάλει στη [[Μεσσηνία]] όπου βασίλευε ο θείος τους [[Λεύκιππος]] για ν΄ απαγάγουν τις δύο θυγατέρες του, ουσιαστικά τις εξαδέλφες τους, τις ξακουστές [[Λευκιππίδες]], που έφεραν τα ονόματα [[Φοίβη (μυθολογία)|Φοίβη]] και [[Ιλάειρα]], (η [[αρπαγή των Λευκιππίδων]]), προκειμένου στη συνέχεια να τις νυμφευθούν . Τότε εξεστράτευσε ο μυθικός βασιλέας, ηλιακός αλλά και με ευδιάκριτα χθόνια χαρακτηριστικά ήρωας της Αττικής - Αθηνών Θησέας κατά της Σπάρτης. Φθάνοντας εκεί και προφανώς καταλαμβάνοντας κάποια περιοχή, έμεινε έκθαμβος ο ίδιος και ο φίλος του [[Πειρίθους]], (βασιλιάς των [[Λαπίθες|Λαπιθών]] που είχε συστρατευθεί μαζί του), βλέποντας σε ναό της Αρτέμιδας την πανέμορφη Ελένη, ηλικίας μόλις 7 ετών (κατά [[Ελλάνικος|Ελλάνικο]]<ref>Ελλάνικος 4F134.</ref>), ή ορθότερα 17 ετών (κατά [[Διόδωρος Σικελιώτης|Διόδωρο τον Σικελιώτη]] και [[Στησίχορος|Στησίχορο]]<ref>Διόδωρος 4.63.1-3.</ref>), να χορεύει με εκπληκτική χάρη. Έτσι επιστρέφοντας αποφάσισε να την απαγάγουν, ρίχνοντας προηγουμένως κλήρο με τον οποίο περιήλθε στον Θησέα, όπως τούτο υποστήριζαν οι Λάκωνες, ο οποίος και την έφερε στην Αττική για να την νυμφευθεί, όπως ομοίως είχε προηγουμένως απαγάγει την [[Αριάδνη]], (που είχε εγκαταλείψει, ή υποχρεώθηκε να ελευθερώσει - εγκαταλείψει στην [[Νάξος|Νάξο]]), ή νυμφευθεί την Αμαζόνα [[Αντιόπη (Αμαζόνα)|Αντιόπη]] και αργότερα την [[Φαίδρα]]. Επιστρέφοντας ο [[Θησέας]] στην Αττική, συνοδευόμενος από τον Πειρίθου, παρέδωσε την Ελένη στην μητέρα του [[Αίθρα (μυθολογία)|Αίθρα]], που διέμενε στις [[Αφίδνες]] για να την αναθρέψει και να τη συντροφεύει. Στο σημείο αυτό ο Στησίχορος υποστηρίζει ότι ο Θησέας τελικά την νυμφεύθηκε και καρπός τους ήταν η [[Ιφιγένεια]]<ref>Στησίχορος, fr. 191 PMG</ref>.<br>

Στο άκουσμα της απαγωγής αυτής και σε ελάχιστο χρόνο αργότερα οι Διόσκουροι, έχοντας συγκροτήσει ικανό αξιόμαχο στρατό εκστράτευσαν κατά του Θησέα, προκειμένου ν΄ απελευθερώσουν και να φέρουν πίσω την αδελφή τους. Η εκστρατεία αυτή συνέβη καθ΄ ον χρόνο ο Θησέας, έχοντας προηγουμένως υποσχεθεί βοήθεια στον Πειρίθουν, είχαν μεταβεί και οι δύο στην Ήπειρο, στον βασιλέα των Μολοσσών Αϊδωνέα προκειμένου να αποτολμήσουν να απαγάγουν την θυγατέρα του καλούμενη Κόρη ή κατ΄ άλλο μύθο στον κάτω κόσμο για να απαγάγουν την Περσεφόνη, για λογαριασμό του δεύτερου που πολύ ποθούσε<ref>Η σύζυγος του βασιλέα Αϊδωνέα καλούταν Περσεφόνη, η θυγατέρα του Κόρη και ο σκύλος του Κέρβερος. Τα ονόματα αυτά προκάλεσαν σύγχυση με την Περσεφόνη της Δήμητρας στον Άδη.</ref>. Κατά τον έτερο μύθο ο Θησέας και ο Πειρίθους μετέβησαν στο Ταίναρο και από εκεί κατέβηκαν στο βασίλειο του Άδη. Και στους δύο επιμέρους μύθους υπήρξε τραγική κατάληξη για τον Πειρίθου, ενώ ο Θησέας κατάφερε να διασωθεί μετά τη μεσολάβηση του Ηρακλή. Η χρονική αυτή σύμπτωση πράγματι αποτελεί ένα θαυμάσιο εύρημα της αρχαίας μυθοπλαστικής αττικής αγχίνοιας (ευφυΐας).<br>

Έτσι φθάνοντας σι [[Διόσκουροι]] με τον στρατό τους στην Αττική απαίτησαν από τους Αθηναίους την άμεση παράδοση της αδελφής τους, προχωρώντας σε σχετικές αναζητήσεις, χωρίς όμως να προβούν σε λεηλασίες και καταστροφές, (γεγονός εκ του οποίου αργότερα θα τιμώνται ως θεότητες και από τους Αθηναίους). Τελικά ανακάλυψαν το κρησφύγετο που κρύπτονταν η αδελφή τους, κατόπιν υπόδειξης των κατοίκων της [[Δεκέλεια Αττικής|Δεκέλειας]], οι οποίοι από της εποχής εκείνης, όπως εξιστορεί ο [[Ηρόδοτος]], απέκτησαν ιδιαίτερα προνόμια όπως της ατέλειας και της προεδρίας στην [[αρχαία Σπάρτη]] που διατήρησαν μέχρι και τους κλασικούς χρόνους. Στη συνέχεια οι Διόσκουροι απελευθερώνοντας την αδελφή τους και συλλαμβάνοντας αιχμάλωτοαιχμάλωτη την μητέρα του Θησέα επέστρεψαν στη Σπάρτη<ref>Ηρόδοτος Θ΄, 7</ref> <ref>Πλούταρχος "Βίος Θησέα" 31-34</ref> <ref>Απολλόδωρος Γ΄,10.8</ref> <ref>Παυσανίας Ε΄, 19.3</ref>