Μουράτ Β΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι στρατιωτικές επιτυχίες των Τούρκων προκάλεσαν ανησυχία στη Δυτική Ευρώπη,<ref name="Treadgold ο.π"/> ενώ στην Κωνσταντινούπολη ο Ιωάννης προχώρησε σε επισκευές των τοιχών της Πόλης.<ref>Βασίλιεφ σελ. 354</ref> Αναγνωρίζοντας ότι μόνος του δεν μπορούσε ν' αντιμετωπίσει τους Οθωμανούς μόνος του, ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου ζήτησε βοήθεια από τη δύση με αντάλλαγμα την ένωση των δυο εκκλησιών, αν και ο πατέρας του Μανουήλ πίστευε ότι τέτοια ένωση δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί.<ref>Καστελλάν σελ. 107</ref> Έτσι, το 1430 ο Ιωάννης συμφωνεί με τον [[Πάπα]] [[Πάπας Μαρτίνος Ε΄|Μαρτίνο Ε΄]] στη διοργάνωση [[Οικουμενικές σύνοδοι|Οικουμενικής Συνόδου]], η οποία, όμως, δεν πραγματοποιείται λόγω θανάτου του Μαρτίνου.<ref name="Treadgold ο.π"/> Εφτά χρόνια αργότερα όμως, ξεπερνώντας τις αντιδράσεις στο εσωτερικό της [[Καθολική Εκκλησία|Καθολικής Εκκλησίας]], ο [[Πάπας Ευγένιος Δ'Δ΄]] προσκαλεί τον Ιωάννη σε συμβούλιο στην [[Φερράρα]]. Η [[Σύνοδος Φλωρεντίας|σύνοδος]] πραγματοποιείται με τη συμμετοχή 700 αντιπροσώπων του Βυζαντίου. Μετά από πολύμηνες διαπραγματεύσεις στις [[6 Ιουλίου]] του [[1439]] στη [[Φλωρεντία]] ανακοινώνεται η Ένωση των δύο Εκκλησιών.<ref name="Καστελλάν ο.π"/> Η Ένωση συνάντησε πολλές αντιδράσεις στην Κωνσταντινούπολη με αποκορύφωμα την αποτυχημένη πολιορκία της Πόλης από τουρκικά στρατεύματα υπό την ηγεσία του [[Δημήτριος Β΄ Παλαιολόγος|Δημήτριου]], αδελφού του αυτοκράτορα Ιωάννη το [[1442]].<ref>Treadgold σελ.795</ref>