Μεσολόγγι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 38:
Με την έκρηξη της επανάστασης του [[1770]] ([[Ορλωφικά]]) συγκροτήθηκε στο Μεσολόγγι προσωρινή επαναστατική κυβέρνηση υπό την αρχηγία του [[Παναγιώτης Παλαμάς|Παναγιώτη Παλαμά]]. Οι συνέπειες αυτής της ενέργειας ήταν δραματικές, αφού τον Απρίλιο του ιδίου έτους ο στόλος του Μεσολογγίου καταστράφηκε, η πόλη πυρπολήθηκε και οι Μεσολογγίτες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και να καταφύγουν στα [[Επτάνησα]]. Μετά την λήξη των εχθροπραξιών, οι κάτοικοι επέστρεψαν, ανοικοδόμησαν την πόλη τους και επανίδρυσαν τον στόλο τους, ο οποίος δοκιμάστηκε ακόμη μία φορά στα χρόνια του Αλή πασά. Το Μεσολόγγι επαναστάτησε ξανά στις 20 Μαΐου του 1821 και ήταν μία από τις κύριες Ελληνικές δυνάμεις στον απελευθερωτικό αγώνα. Οι κάτοικοι αντιστάθηκαν στις επιθέσεις της Οθωμανικής αυτοκρατορίας το [[1822]] ([[Πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου]])<ref>Η εξιστόρηση του τέλους της πολιορκίας στον Τρικούπη, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, Λονδίνο 1857 (Γιοβάνης 1978), τ. Β΄σ. 350-357.</ref> και το 1823 ([[Πολιορκία του Αιτωλικού|Δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγιού]]). Η τρίτη επίθεση ξεκίνησε στις 15 Απριλίου του 1825 από τον [[Κιουταχής|Κιουταχή]], του οποίου ο στρατός αριθμούσε 30.000 άντρες και αργότερα ενισχύθηκε με άλλους 10.000 οι οποίοι καθοδηγούνταν από τον [[Ιμπραήμ]]. Μεταξύ του οθωμανικού στρατού υπήρχαν και 3.000 Μιρδίτες, δηλαδή Καθολικοί από τη Βόρεια Αλβανία (αναφερόμενοι στα σχετικά δημοτικά ως "Λατίνοι") και 700 Ρώσοι Κοζάκοι του Ντον<ref>Τάκη Λάππα, ''Χριστιανοί κατά του Μεσολογγίου'', Στερεοελλαδική Εστία, 1960, τ. 2/3, σελ. 108-110</ref>.
Γεγονότα μετά την πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου: Η Μάχη της Κορομηλιάς (16 Ιανουαρίου 1823).
===Η Έξοδος του Μεσολογγίου===
Γραμμή 45:
[[Αρχείο:Missolonghi.jpg|220px|thumb|left|Η "Έξοδος του Μεσολογγίου", του [[Θεόδωρος Βρυζάκης|Θεόδωρου Βρυζάκη]]]]
Μετά την κυρίευση του [[Βασιλάδι Αιτωλοακαρνανίας|Βασιλάδι]], οι κάτοικοι του οποίου κατέφυγαν στο Μεσολόγγι επιτείνοντας με τη μετακίνησή τους το επισιτιστικό πρόβλημα της πόλης ο [[Ιμπραήμ]] επεδίωξε να εξαντλήσει τους πολιορκημένους με αποκοπή όλων των οδών επικοινωνίας και εφοδιασμού. Ο [[Ανδρέας Μιαούλης| Μιαούλης]] δεν κατάφερε παρά τις προσπάθειες του αυτή τη φορά να λύσει τον αποκλεισμό και να ανεφοδιάσει το Μεσολόγγι με τρόφιμα και όπλα. Ο [[Γεώργιος Καραϊσκάκης]], αν και ανέλαβε να επιτεθεί από τις πλαγιές του Ζυγού, ελπίζοντας να δημιουργήσει αντιπερισπασμό στους πολιορκητές, τελικά δεν κατόρθωσε να υλοποιήσει την υπόσχεσή του, αφού ο Ιμπραήμ είχε πληροφορηθεί τα σχέδια των πολιορκημένων από αυτόμολο ξένο. Έτσι, τη νύχτα της 10<sup>ης</sup> Απριλίου 1826 οργάνωσαν τις δυνάμεις σε τρία σώματα, υπό την αρχηγία του [[Νότης Μπότσαρης|
Η [[έξοδος του Μεσολογγίου]], αν εξαιρέσει κανείς τον αριθμό των θυμάτων της, επέδρασε θετικά στην εξέλιξη του ελληνικού απελευθερωτικού πολέμου. Στη Γαλλία, στην Ελβετία, στη Γερμανία, στην Αγγλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες σημειώθηκαν εκδηλώσεις συμπάθεια και φιλελληνισμού. Δεν έλειψε και η έκδοση ποιημάτων, θεατρικών έργων, άρθρων, λόγων, εράνων και λοιπών διπλωματικών ενεργειών.
Γραμμή 68:
== Εκπαίδευση ==
Στο Μεσολόγγι υπάρχει παράρτημα του [[ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας]], με τμήματα του πρώην [[ΤΕΙ Μεσολογγίου]], που ιδρύθηκε το 1983<ref>{{Cite web|url=https://diavgeia.gov.gr/doc/ΒΕΖ09-Θ02|title=Διαύγεια|last=|first=|date=|website=|publisher=|accessdate=}}</ref>. Στην πόλη επίσης εδρεύουν [[ΙΕΚ]]<ref>{{Cite web|url=http://iek-mesol.ait.sch.gr/|title=ΔΙΕΚ Μεσολογγίου|last=|first=|date=|website=|publisher=|accessdate=}}</ref> του υπουργείου παιδείας (Δ.ΙΕΚ Μεσολογγίου)
== Πολιτισμός ==
| |||