Πιπίνος ο Βραχύς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Όταν πέθανε ο πατέρας του, Κάρολος Μαρτέλος ([[741]]), μοίρασε το βασίλειο του στους δύο γιους του από τον πρώτο του γάμο: στον μεγαλύτερο [[Καρλομάν ο μαγιοδρόμος|Καρλομάνο]], [[μαγιορδόμος|μαγιορδόμο]] και δούκα των Φράγκων, έδωσε την ηγεμονία της [[Αυστρασία]]ς και στον μικρότερο, Πιπίνο, την ηγεμονία της [[Νευστρία]]ς. Ο ετεροθαλής αδελφός τους, [[Γκρίφο]], από τον δεύτερο γάμο του πατέρα τους ζήτησε επίσης μερίδιο από την πατρική κληρονομιά, αλλά αιχμαλωτίστηκε από τα δύο αδέλφια σε μοναστήρι. Ο Καρλομάνος προσπάθησε να εγγυηθεί την ενότητα του Φραγκικού βασιλείου με τον [[Μεροβίγγειοι|Μεροβίγγειο]] βασιλιά Χιλδέριχο ([[743]]), αλλά κλείστηκε σε μοναστήρι ([[747]]) δίνοντας όλα τα μερίδια του στην Αυστρασία στον μικρότερο αδελφό του Πιπίνο με τον τίτλο του ''κυρίου των ανακτόρων'' ([[μαγιορδόμος]]). Ο Γκρίφο δραπέτευσε από το μοναστήρι καταφεύγοντας στον [[Οντίλο της Βαυαρίας]] που είχε παντρευτεί την αδελφή του Πιπίνου Ιλτρούδη, αλλά ο Πιπίνος κατάφερε να καταστείλει την εξέγερση εναντίον του.

 

Ο Πιπίνος υποτάχθηκε στις επιθυμίες του Χιλδέριχου, που είχε μόνο τον βασιλικό τίτλο των Φράγκων αλλά καθόλου δύναμη, γιατί θεωρείτο αστείος από τον λαό. Ο Πιπίνος έστειλε στην συνέχεια γράμμα στον [[Πάπας Ζαχαρίας|πάπα Ζαχαρία]] θεωρώντας απαράδεκτη την κατάσταση με την βασιλική εξουσία, προτιμώντας να μείνει ο θρόνος κενός παρά να έχει έναν βασιλιά εξασθενημένο. Τελικά ύστερα από το αίτημα ο θρόνος έμεινε κενός. Ο Πιπίνος στην συνέχεια εξελέγη βασιλιάς των Φράγκων σύμφωνα με παλιό Φραγκικό έθιμο όχι από τον πάπα αλλά από τον στρατό, χρίστηκε στο [[Σουασόν]] από τον [[Άγιος Βονιφάτιος|Βονιφάτιο]], αρχιεπίσκοπο της [[Μαγεντία]]ς.