Πρίγκιπας Μάρκο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 44:
Ο '''Μάρκος Μρνιάβτσεβιτς''' ([[σερβικά]]: ''Marko Mrnjavčević''/Марко Мрњавчевић {{audio|Sr-markomrnjavcevic.ogg| |link=yes}}, π. 1335 - 17 Μαΐου 1395) ήταν ο [[de jure|ντε γιούρε]] Σέρβος βασιλιάς από το 1371 μέχρι το 1395, ενώ ήταν ο [[de facto|ντε φάκτο]] ηγέτης της περιοχής στη δυτική [[Μακεδονία]] με έδρα το [[Πρίλεπ]]. Είναι γνωστός ως πρίγκιπας Μάρκος (Kraljević Marko/Краљевић Марко, Κράλιεβιτς Μάρκο, στα ελληνικά αναφέρεται και ως Μάρκος Κράλης) και βασιλιάς Μάρκος στη νότια σλαβική προφορική παράδοση, στην οποία αποτελούσε κύριο χαρακτήρα κατά τη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας στα [[Βαλκάνια]]. Ο πατέρας του Μάρκου, βασιλιάς Βουκάσιν, ήταν συγκυβερνήτης με τον Σέρβο Τσάρο [[Στέφανος Ουρέσης Ε΄|Στέφανο Ούρεση Ε΄]], του οποίου η βασιλεία χαρακτηρίστηκε από αποδυνάμωση της κεντρικής εξουσίας και τον σταδιακό κατακερματισμό της [[Σερβική Αυτοκρατορία|Σερβικής Αυτοκρατορίας]]. Τα εδάφη που διατήρησε ο Βουκάσιν περιελάμβαναν τη δυτική Μακεδονία και το [[Κόσοβο|Κοσσυφοπέδιο]]. Το 1370 ή 1371, έστεψε τον Μάρκο «νέο βασιλιά»: αυτός ο τίτλος περιελάμβανε την πιθανότητα ο Μάρκος να μπορούσε να διαδεχθεί τον άτεκνο Ούρεση στο σερβικό θρόνο.
 
Τις 26 Σεπτεμβρίου 1371 ο Βουκάσιν σκοτώθηκε και οι δυνάμεις του ηττήθηκαν στη [[μάχη του Έβρου]]. Λίγο αργότερα, ο Τσάρος Ούρεσης πέθανε. Αυτό καθιστούσε επίσημα τον Μάρκο βασιλιά της Σερβίας, όμως οι Σέρβοι ευγενείς, οι οποίοι είχαν επί της ουσίας ανεξαρτητοποιηθεί από την κεντρική εξουσία, δεν εξέτασαν το ενδεχόμενο να τον αναγνωρίσουν ως υπέρτατο ηγέτη. Κάποια στιγμή μετά το 1371, έγινε υποτελής των [[Οθωμανοί|Οθωμανών]] και μέχρι το 1377, σημαντικά τμήματα της έκτασης που κληρονόμησε από τον Βουκάσιν κατελήφθησαν από άλλους ευγενείς. Ο βασιλιάς Μάρκος στην πραγματικότητα ήταν πλέον ένας τοπικός άρχοντας ο οποίος διοικούσε μια σχετικά μικρή έκταση στη δυτική Μακεδονία, τοτη λεγόμενολεγόμενη [[ΠριγκιπάτοΗγεμονία του Πρίλεπ]]. Χρηματοδότησε την κατασκευή του μοναστηριού του Αγίου Δημητρίου κοντά στα Σκόπια (περισσότερο γνωστό ως το Μοναστήρι του Μάρκου), το οποίο ολοκληρώθηκε το 1376. Ο Μάρκος πέθανε τις 17 Μαΐου 1395, πολεμώντας για τους Οθωμανούς τους [[Βλάχοι|Βλάχους]] στη [[μάχη του Ρόβινε]].
 
Αν και ως ηγέτης ήταν μικρής ιστορικής σημασίας, ο Μάρκος έγινε σημαντική μορφή στην προφορική παράδοση των νότιων Σλάβων. Θεωρείται ως εθνικός ήρωας από Σέρβους, [[Σλαβομακεδόνες]] και Βουλγάρους, και στη λαϊκή παράδοση των Βαλκανίων απεικονίζεται ως ατρόμητος και ισχυρός προστάτης των αδυνάτων, ο οποίος πολέμησε ενάντια στην αδικία και αντιμετώπισε τους Τούρκους κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας.