Ηγεμονία του Βελμπάζντ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 17:
Η '''Ηγεμονία του Βελμπάζντ''' ([[βουλγαρική γλώσσα|βουλγαρικά]]: Велбъждско княжество), ήταν ένα κρατίδιο που προέκυψε από την κατάρρευση της [[Σερβική Αυτοκρατορία|Σερβικής Αυτοκρατορίας]] τον 14ο αιώνα. Είχε έδρα την πόλη [[Κιουστεντίλ|Βελμπάζντ]] (σημερινό Κιουστεντίλ της Βουλγαρίας) και κυβερνάτο αρχικώς από τον τοπικό φεουδάρχη άρχοντα [[Ντέγιαν ο δεσπότης|Ντέγιαν Ντεγιάνοβιτς]], και αργότερα από τους γιους του, [[Γιόβαν Ντράγκας|Ιωάννη]] και [[Κονσταντίν Ντράγκας Ντεγιάνοβιτς|Κωνσταντίνο]], οι οποίοι ήταν γνωστοί και ως Δραγάσηδες (Δραγάσης, σερβικά: Ντράγκας) από το επώνυμο της βυζαντινής καταγωγής μητέρας τους. Το 1395, η ηγεμονία ενσωματώθηκε πλήρως στην [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]] του σουλτάνου [[Βαγιαζήτ Α΄]], στην οποία ήταν φόρου υποτελής από το 1373.
Ο ιδρυτής της ηγεμονίας, σεβαστοκράτορας [[Ντέγιαν ο δεσπότης|Ντέγιαν Ντεγιάνοβιτς]], ήταν ανώτατος αξιωματούχος στην υπηρεσία του Σέρβου Αυτοκράτορα [[Στέφανος Δουσάν|Στέφανου Δουσάν]], καθώς και γαμπρός του από το γάμο του με την ετεροθαλή αδελφή του, [[Τεοντόρα Νεμάνια|Θεοδώρα Νεμάνια]]. Ο Ντέγιαν ήταν ζουπάνος του [[Κουμάνοβο]] και του [[Πρέσεβο]], και αργότερα πήρε τον τίτλο του ''Δεσπότη'' κατά τη βασιλεία του Σέρβου αυτοκράτορα Ούρεση Ε΄, γιου του Στέφανου Δουσάν, όταν και ανέλαβε τη διοίκηση της περιοχής του Άνω Στρυμόνα
Κατά τη [[Μάχη του Έβρου]] το 1371 και την πτώση της Σερβικής Αυτοκρατορίας, η ηγεμονία εκτεινόταν μεταξύ των ποταμών [[Στρυμόνας|Στρυμόνα]] και [[Αξιός|Αξιού]] και περιελάμβανε τμήματα των σημερινών κρατών της [[Βουλγαρία]]ς, [[Σερβία]]ς και [[Π.Γ.Δ.Μ.]]. Ο γιος του Ντέγιαν, Δεσπότης Ιωάννης, και ο αδελφός του, βοεβόδας Κωνσταντίνος, επέκτειναν στη συνέχεια σε μεγάλη έκταση την επαρχία τους. Όχι μόνο επανέφεραν την ηγεμονία του πατέρα τους στα παλαιά της σύνορα, αλλά διπλασίασαν την επικράτεια, προς κάθε κατεύθυνση, κυρίως όμως στο νότο. Τα αδέλφια διαφέντευαν την αριστερή όχθη του ποταμού Αξιού, από το [[Κουμάνοβο]] μέχρι τη [[Στρούμιτσα|Στρώμνιτσα]]. Το 1373, ο Οθωμανικός στρατός υποχρέωσε τον Ιωάννη (τον οποίο οι Οθωμανοί αποκαλούσαν ''Σαρουγιάρ'') στον Άνω Στρυμόνα, να αναγνωρίσει την επικυριαρχία των Τούρκων. Αν και υποτελείς πλέον, τα αδέλφια είχαν τη δική τους κυβέρνηση, κόβοντας νόμισμα και εκδίδοντας διατάγματα. Η μερική αυτή αυτονομία οφειλόταν στο γεγονός ότι οι Οθωμανοί [[γαζής|γαζήδες]] πολεμιστές κατέκτησαν πολύ μεγαλύτερο έδαφος από αυτό στο οποίο η Αυτοκρατορία μπορούσε να ασκήσει άμεσο έλεγχο.
| |||