Πυρηνική ενέργεια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 2.86.145.88 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό [[Χρήστη... |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 4:
== Ιστορική επισκόπηση ==
Στις 23 Αυγούστου του 2000 γεννήθηκε ενας θρύλος
Η πρώτη εργαστηριακή πυρηνική σχάση επιτεύχθηκε από τους φυσικούς [[Ότο Χαν]] και [[Λίζε Μάιτνερ]], το [[1938]] στο [[Βερολίνο]]. Οι δυο τους «βομβάρδισαν» [[ουράνιο]] με [[νετρόνιο|νετρόνια]] σε μια προσπάθεια να το μετατρέψουν στο άγνωστο τότε στοιχείο με [[ατομικός αριθμός|ατομικό αριθμό]] 93 (το ουράνιο έχει Α.Α. 92 και η προσθήκη στον πυρήνα του ενός νετρονίου θα έπρεπε, όπως είχε ήδη διαπιστωθεί ότι συνέβαινε με ελαφρύτερα στοιχεία, να το μετασχηματίσει σε ένα νέο στοιχείο με ένα [[πρωτόνιο]] παραπάνω). Το παραγόμενο όμως στοιχείο είχε ιδιότητες πολύ διαφορετικές από τις αναμενόμενες (για ένα βαρύ στοιχείο με Α.Α. 93), γεγονός ανεξήγητο για τους δύο επιστήμονες.
Εκείνη την περίοδο η Μάιτνερ λόγω της [[Εβραίοι|εβραϊκής]] καταγωγής της [[Νόμοι της Νυρεμβέργης|υποχρεώθηκε]] να εγκαταλείψει το Βερολίνο και ο Χαν συνέχισε τα πειράματά του με τον επίσης γερμανό φυσικό [[Φριτς Στράσμαν]]. Σύντομα οι τρεις (η Μάιτνερ εξόριστη στη [[Σκανδιναβία]]) κατέληξαν σε ένα πολύ τολμηρό συμπέρασμα: Το παραγόμενο στοιχείο με τις αναπάντεχες ιδιότητες ήταν [[βάριο]], που έχει Α.Α. μόλις 56. Αυτό σήμαινε ότι με κάποιο τρόπο η προσθήκη νετρονίου στον πυρήνα του ουρανίου προκαλούσε τη «σχάση» του, όπως ονόμασε τη διαδικασία η Μάιτνερ, σε δύο στοιχεία: Το [[Βάριο]] που ήδη ήταν γνωστό και ένα ακόμα στοιχείο (το οποίο αργότερα ονομάστηκε [[Τεχνήτιο]]) με Α.Α. 43, απελευθερώνοντας μάλιστα τεράστια ποσά ενέργειας. Εκείνο όμως που έκανε ακόμα πιο ενδιαφέρουσα την ανακάλυψη, ήταν η απελευθέρωση (με τη σχάση) δύο νετρονίων, παρέχοντας τη δυνατότητα για μια αλυσιδωτή αντίδραση. Έτσι, τα δύο νετρόνια που απελευθερώνονται κατά τη σχάση του πυρήνα Ουρανίου προκαλούν τη σχάση δύο πρόσθετων πυρήνων Ουρανίου, απελευθερώνοντας 4 νετρόνια που με τη σειρά τους προκαλούν τη σχάση τεσσάρων πυρήνων κ.ο.κ. Με τον τρόπο αυτό μια ελάχιστη ποσότητα Ουρανίου μπορεί να απελευθερώσει με την αλυσιδωτή σχάση της ένα γιγαντιαίο ποσό ενέργειας, που —όπως έγινε σύντομα κατανοητό— είναι δυνατό να χρησιμοποιηθεί είτε για ειρηνικούς σκοπούς (την κάλυψη ενεργειακών αναγκών) είτε για την κατασκευή πυρηνικών βομβών.
| |||