Κλασική Φυσική: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Murtasa (συζήτηση | συνεισφορές)
+ de +
Diderot~elwiki (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
Η '''Κλασσική Φυσική''' είναι ένας θεμελιώδης κλάδος της επιστήμης της Φυσικής. Χαρακτηρίζει ιστορικά τη φυσική που αναπτύχθηκε από τα μέσα του [[17ος αιώνας|17ου]] έως τα τέλη του [[19ος αιώνας|19ου αιώνα]] περίπου. Η Σχετικιστική Φυσική, που αναπτύχθηκε στις αρχές του [[20ος αιώνας|20ου αιώνα]], μερικές φορές κατατάσσεται επίσης στην Κλασσική Φυσική, με την έννοια ότι δεν συμπεριλαμβάνει την [[αρχή της αβεβαιότητας]] που διαχωρίζει την κλασική από την κβαντική φυσική.
Η '''Κλασσική Φυσική'''(Classical Physics)είναι ο βασικότερος κλάδος της επιστήμης της Φυσικής.
Χρησιμοποιεί τα απλούστερα μαθηματικά σε σχέση με τους άλλους κλάδους που είναι η Σχετικιστική Φυσική και η Κβαντική Φυσική.
 
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Μερικοί επιστήμονες θεωρούν πως η Σχετικιστική Φυσική υπάγεται στην Κλασσική Φυσική.
 
 
Η Κλασσική Φυσική ασχολείται κυρίως με τα Φυσικά Φαινόμενα (όπως Κίνηση) στα οποία εμπλέκονται τα υλικά σώματα (συνήθως του Μακρόκοσμου) καθώς και με τις Επιδράσεις (ή αλλιώς δυνάμεις) που ασκούνται σε αυτά.
 
Τον κυρίαρχο ρόλο στην ανάπτυξη της παίζουν οι μετασχηματισμοί του Γαλιλαίου.
 
 
Υποδιαιρείται σε δύο μεγάλους υπο-κλάδους:
 
α) Κλασσική Μηχανική (Classical Mechanics) και
 
β) Κλασσική Ηλεκτροδυναμική (Classical Electrodynamics).
 
 
β) Κλασσική Ηλεκτροδυναμική (Classical Electrodynamics).
 
Η Κλασσική Φυσική πραγματεύεται κατά κύριο λόγο τα φυσικά φαινόμενα που εμπίπτουν στην περιοχή της καθημερινής εμπειρίας, συγκεκριμένα δε ασχολείται με την ανάλυση και τη μελέτη των αιτίων (δυνάμεις) των μακροσκοπικών κινήσεων (και γενικότερα μεταβολών, μολονότι ιστορικά μέρος των μεταβολών αυτών αποτέλεσε αντικείμενο της χημείας μάλλον, παρά της φυσικής). Οι κλίμακες στις οποίες χονδρικά εφαρμόζεται κυμαίνονται από μερικά εκατοστά του χιλιοστού (διακριτική ικανότητα οπτικού μικροσκοπίου) έως τις διαστάσεις των ουρανίων σωμάτων και των πλανητικών συστημάτων. Η κλίμακα αυτή είναι απλώς ενδεικτική, μιας και ορισμένα φαινόμενα του μικρόκοσμου (π.χ. μοριακή κίνηση στα αέρια) και του μακρόκοσμου (περιστροφή των γαλαξιών, κινήσεις αστέρων και νεφελωμάτων κ.α.) μπορούν να περιγραφούν επιτυχώς με έννοιες της κλασικής φυσικής.
Ωστόσο, για συστήματα μεγάλων ταχυτήτων η Κλασσική Φυσική δεν δίνει ακριβή αποτελέσματα και υποκαθίσταται από την '''Σχετικιστική Φυσική'''.
 
Αντιθέτως, η Κλασσική φυσική αποτυγχάνει όταν εφαρμόζεται σε συστήματα σωμάτων που κινούνται με εξαιρετικά μεγάλες ταχύτητες, παραπλήσιες της ταχύτητας του φωτός, ή όταν αντιμετωπίζει κοσμικές δομές εξαιρετικά μεγάλης κλίμακας (σμήνη γαλαξιών ή το σύμπαν ως όλον), οπότε ο χωρόχρονος δεν μπορεί πλέον να θεωρηθεί επίπεδος. Στις περιπτώσεις αυτές η Κλασσική Φυσική αντικαθίσταται από την Ειδική ή τη Γενική Σχετικότητα αντίστοιχα.
 
Επίσης, αποτυγχάνει όταν εφαρμόζεται σε πολύ μικρές κλίμακες, της τάξης μεγέθους της [[άτομο (φυσική)|ατομικής]] δομής της ύλης. Σγκεκριμένα, αδυνατεί να εξηγήσει τη σταθερότητα και τις χημικές ιδιότητες της ύλης, οπότε και αντικαθίσταται από την '''Κβαντική Φυσική'''.
Επίσης, για συστήματα πολύ μικρών αποστάσεων η Κλασσική Φυσική και πάλι δεν δίνει ακριβή αποτελέσματα και υποκαθίσταται από την '''Κβαντική Φυσική'''.