Μαργαρίτα Α΄ της Δανίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 17:
==Βασίλισσα της Δανίας της Σουηδίας και της Νορβηγίας==
Η πρώτη πράξη της Μαργαρίτας μετά τον θάνατο του πατέρα της (1375) ήταν να φροντίσει την διαδοχή του γιου της [[Όλαφ Β΄ της Δανίας]] σαν διάδοχο βασιλιά της Δανίας αφού τον θρόνο διεκδικούσε αφού διεκδικούσαν τον θρόνο η μεγαλύτερη αδελφή της Ιντζεμπόργκ και ο σύζυγος της δούκας Ερρίκος Γ΄ του Μεκλεμβούργου για τον γιο τους Αλβέρτο κάτι που κατάφερε αλλά ήταν πολύ μικρός για να κυβερνήσει και έγινε κηδεμόνας του. Με τον θάνατο του συζύγου της Χάακον (1380) ο μικρός Όλαφ διαδέχθηκε τον πατέρα του και στο βασίλειο της Νορβηγίας αλλά ο Όλαφ πέθανε αιφνίδια και πολύ πρόωρα σε ηλικία 17 ετών (1387). Η Μαργαρίτα έμεινε μόνη αντιβασιλιάς στα δυο βασίλεια της Δανίας και της Νορβηγίας, έδειξε τις τεράστιες ικανότητες της κερδίζοντας το Σλέσβιχ από τους δούκες του Χόλσταϊν με την Συνθήκη του Νίμποργκ (1386) η Δανία είχε όλα τα πλεονεκτήματα στην συγκεκριμένη συνθήκη. <ref>Chisholm, Hugh; Garvin, James Louis (1926). The Encyclop?dia Britannica: A Dictionary of Arts, Sciences, Literature & General Information, Volumes 17-18. Encyclop?dia Britannica Company, Limited. p. 702.</ref> Η Μαργαρίτα στράφηκε στην συνέχεια στο βασίλειο της Σουηδίας όπου ο βασιλιάς Αλβέρτος ο οποίος ανέτρεψε τον πεθερό της είχε γίνει εξαιρετικά μισητός προκαλώντας εξέγερση των ευγενών υπό την ηγεσία του Μπίργκερ γιου του Μπρίζετ και αδελφού της Μάρθας. Οι ευγενείς έστειλαν γράμμα στην Μαργαρίτα ζητώντας της να τους βοηθήσει να ανατρέψουν τον Αλβέρτο και σε αντάλλαγμα θα τοποθετήσουν την ίδια βασίλισσα, η Μαργαρίτα συγκέντρωσε τότε έναν μεγάλο στρατό για να επιτεθεί στην [[Σουηδία]].
Τον Μάρτιο του 1388 στην συνέλευση των Σουηδών στο κάστρο του Ντάλαμποργκ οι Σουηδοί συμφώνησαν να αποδεχτούν όλα τα αιτήματα της Μαργαρίτας, της έδωσαν τον τίτλο της "Κυρίαρχης κυρίας και βασίλισσας" και συμφώνησαν να δεχτούν οποιονδήποτε βασιλιά η ίδια επιλέξει αρκεί να ανατρέψει τον μισητό Αλβέρτο ο οποίος επέστρεψε από το Μεκλεμβούργο με έναν στρατό μισθοφόρων. Στην αποφασιστική μάχη που έγινε στις 24 Φεβρουαρίου 1389 κοντά στο Φάλκοπινγκ, ο στρατηγός της Μαργαρίτας Έρικ Πάρροου από το Μεκλεμβούργο σκοτώθηκε αλλά οι δυνάμεις του νίκησαν, η Μαργαρίτα μετά την νίκη της πήρε τον τίτλο της "μεγάλης κυρίας των τριών βασιλείων". <ref>Daniel Scott, Franklin (1988). Sweden, the Nation's History. SIU Press. p. 82.</ref>
Η Μαργαρίτα από φόβο μήπως οι πρίγκηπας του Μεκλεμβούργου και οι Σλαβικές πόλεις καλέσουν σε βοήθεια την επικίνδυνη πειρατική ομάδα των Βίκτουαλ Μπράδερ προχώρησε με την μεσολάβηση της Χανσεατικής Ένωσης στην Συνθήκη του Λίνχολμ (1395) με την οποία δέχτηκε την αποφυλάκιση του Αλβέρτου με τον όρο να πληρώσει 60.000 μάρκα μέσα σε 3 χρόνια, η Χανσεατική Ένωση κράτησε για ασφάλεια την πόλη της Στοκχόλμης. Ο Αλβέρτος δεν πλήρωσε το πρόστιμο στον προβλεπόμενο χρόνο και η Χανσεατική Ένωση παρέδωσε την Στοκχόλμη στην Μαργαρίτα τον Σεπτέμβριο του 1398 με αντάλλαγμα εμπορικά προνόμια.
| |||