|
# Κατά τα "[[Κύπρια Έπη]]", του [[Στασίνος|Στασίνου]], που φέρονται μεταγενέστερα της Ιλιάδας, η Ελένη φέρεται κόρη της [[Νέμεσις|Νέμεσης]] και του Δία. Στον εν λόγω μύθο η Νέμεση διαφεύγοντας από στεριές και θάλασσες την καταδίωξη του ουράνιου θεού, που για να τον αποφύγει μεταμορφωνόταν συνεχώς λαμβάνοντας διαδοχικά μορφή θαλάσσιων τεράτων και χερσαίων ζώων, θυμίζοντας τις μεταμορφώσεις της Θέτιδας στην καταδίωξη του Πηλέα, τελικά υπέκυψε όπου και γέννησε μια πανέμορφη κόρη την Ελένη, την οποία ανέλαβε να αναθρέψει στη συνέχεια η Λήδα. Στον μύθο αυτόν είναι έκδηλη η επίδραση των ασιατικών παραδόσεων. Σημειώνεται ότι στη [[Μικρά Ασία]] στους αρχαιότατους χρόνους η Νέμεσις των Ελλήνων συγχέονταν με την [[Αδράστεια]] το όνομα της οποίας φέρεται ως κακή μετάφραση της [[Αστάρτη]]ς, (Στον μύθο του Τρωικού πολέμου η Ελένη θα ήταν δηλαδή κόρη της Νέμεσης - Αδράστειας, δηλαδή κόρη της Ασιατικής Αφροδίτης με την οποία και συνδέεται με πολλές αναλογίες)<ref>Πωλ Ντεσάρμ σ.604</ref>
=== Απομυθοποίηση της ωοτοκίας ===
Στην πραγματικότητα κανένα εξωπραγματικόαξιοπερίεργο ή αφύσικο γεγονός δεν είχε συμβεί στη γέννηση της Ελένης και των δίδυμων αδελφών της των οποίων ο τοκετός φαίνεται να ήταν απόλυτα φυσιολογικός, σχετικά εύκολος αλλά και ασφαλής. Από τη σχετική περιγραφή του μύθου διαφαίνεται ότι τόσο η Ελένη όσο οι αδελφοί της, ή τουλάχιστον μόνο ο Πολυδεύκης, μετά από εννεάμηνη κύηση, γεννήθηκαν φερόμενοι μέσα στον "αμνιακό σάκο"<ref>Αμνιακός σάκος λέγεται ο υπό μορφή σάκου περίκλειστος υμένας πλήρης υγρού, εντός του οποίου αναπτύσσεται κυοφορούμενο το έμβρυο.</ref> προσδίδοντας έτσι εικόνα αυγού. Πρόκειται για την λεγόμενη "προσωπίδα" ή "προσαψίδα" όπως αποκαλείται σήμερα σε λαϊκές εκφράσεις. Αυτό το γεγονός ήταν η αιτία να διεγείρει τη φαντασία και τη σχετική μυθοπλασία κατά την αντίληψη των αρχαίων Ελλήνων, εμπλέκοντας ακόμα και τον Δία στη θαυμαστή ωοτοκία της Λήδας, που αποτέλεσε βασικό θέμα πλείστων καλλιτεχνών, ζωγράφων και γλυπτών ανά τους αιώνες.<br>
Επισημαίνεται ότι την εποχή εκείνη της μυκηναϊκής περιόδου ιδιαίτερες γνώσεις για την κύηση ήταν πολύ περιορισμένες προερχόμενες κυρίως από τα οικόσιτα ζώα,. Η δε βρεφική θνησιμότητα ήταν εξαιρετικά μεγάλη, όπως επίσης και η φροντίδα των νεογνών ήταν ελλιπής και δύσκολη ανάλογη βέβαια με την κοινωνική τάξη των γονέων. Συνεπώς εύλογο ήταν και το κοινό ενδιαφέρον ως προς τη γέννηση και φροντίδα ιδιαίτερα των βασιλικών γόνων.
Κατά την αρχαία ελληνική παράδοση το άτομο που γεννιόταν με προσωπίδα θεωρούταν ιδιαίτερα ευνοούμενο από τους Ολύμπιους θεούς, καλότυχο, τυχερό, διατηρώντας πρόσωπο ιδιαίτερα φωτεινό και τυχερόωραίο<ref>Στη σύγχρονη ελληνική παράδοση το άτομο αυτό ονομάζεταιχαρακτηρίζεται «''ηλιογέννητος-η''», ή «''λιογέννητος-η''»</ref>. ΤοΗ δεσύγχρονη ιατρική παραδέχεται ότι τα παιδιά που γεννιούνται με προσωπίδα έχουν πρόσωπο ιδιαίτερα καθαρό χωρίς να εμφανίζουν ποτέ αιμαγγειώματα ή σπίλους ή άλλου είδους κηλίδες, καλούμενα εξ αυτού "καθαροπρόσωπα". Κατά την αρχαιότητα το τμήμα του αμνιακού υμένα που κάλυπτε το πρόσωπο του ατόμουπαιδιού, είτε άρρεν ήταν αυτό είτε θήλυ, γινόταν φυλαχτό, που το έφερε σε όλη του τη ζωή συνηθέστερα επί του στήθους του προκειμένου να το διαφυλάσσει από οποιοδήποτε κακό. Η λαϊκή αυτή αντίληψη διατηρείται ως έθιμο, σε αντίστοιχες περιπτώσεις, ακόμα μέχρι και σήμερα σε πολλά μέρη της Ελλάδας.
== Βασικοί προ-ομηρικοί μύθοι ==
|
