Μελίτη Φλώρινας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τα λιγοστά αρχαιολογικά ευρήματα (τάφοι, αγγεία, επιγραφές και νομίσματα) εικάζεται η ύπαρξη στη Μελίτη ρωμαϊκού οικισμού και λουτρώνα<ref>[http://www.ems.gr/analytikos-katalogos-ekdoseon/makedoniki-vivliothiki/070-samsaris.html] Δ. Κ. Σαμσάρης, Ιστορική γεωγραφία της ρωμαϊκής επαρχίας Μακεδονίας (Το τμήμα της σημερινής Δυτικής Μακεδονίας), Θεσσαλονίκη 1989 (έκδ. Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών), σ. 191. ISBN 960-7265-01-7.</ref>. Η σημερινή ονομασία της οφείλεται στην αρχαία [[Έλληνες|Ελληνική]] πόλη [[Αρχαία Μελίτων|Μελίτων]] που κατά τη [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαϊκή]] περίοδο, αποτέλεσε κόμβο της [[Αρχαία Εγνατία Οδός|Εγνατίας οδού]]. Η [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινή]] εκκλησία του Αγίου Γεωργίου που βρίσκεται στην άκρη του χωριού δείχνει της συνέχεια της πολίχνης κατά το μεσαίωνα.<ref>[http://www.florina.gr/el/%CE%A4%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%9F%CE%B4%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%82/%CE%98%CE%AD%CF%83%CE%B7-%CE%A0%CF%81%CF%8C%CF%83%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B7 Περιφερειακή Ενότητα Φλώρινας, Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, Τοπογραφία του Νομού Φλώρινας, Κοινότητες του Βόρα]</ref> Η πρώτη νεώτερη αναφορά στο χωριό βρίσκεται σε Οθωμανικό [[τεφτέρι]] του 1481 στο οποίο το χωριό αναφερότανε με το όνομα ''Βοστεράνη'' και σύμφωνα με την περιγραφή είχε 98 οικογένειες.<ref>{{cite book |last= Kravari|first=Vassiliki |title=Villes et villages de Macédoine occidentale |series= Realites byzantines|volume=2|date=1989|publisher= Editions P. Lethielleux|location= Paris| pages = 349–350 |language=French |isbn=2283604524}}</ref> [[Έλληνες|Ελληνικό]] (πρώτη γνωστή αναφορά είναι του [[1894]])<ref>Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος, Εθνοτική Διαπάλη στη Μακεδονία (1894 – 1904), Η Μακεδονία στις παραμονές του Μακεδονικού Αγώνα, Ηρόδοτος, Θεσσαλονίκη, 1999, σελ. 54</ref> και Βουλγάρικο σχολείο υπήρχαν στο χωριό μέχρι τις αρχές του εικοστού αιώνα.<ref name="brancoff_macedonia_p176_177">{{cite book | title=La Macedoine et sa Population Chretienne | author=D.M. Brancoff | year=1905 | location=Paris | pages=[http://www.archive.org/stream/lamacdoineetsap01mishgoog#page/n191/mode/2up 176-177]}}</ref> Κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Ίλιντεν και λόγω της μή συμμετοχής των [[Έλληνες|Ελλήνων]] στην εξέγερση, οι [[Βούλγαροι]] [[Μακεδονικός Αγώνας#Κομιτατζήδες|κομιτατζήδες]] οργάνωσαν δολοφονικές ενέργειες κατά σημαινόντων [[Τούρκοι (έθνος)|Τούρκων]] της περιοχής έτσι ώστε να προκαλέσουν τα Τουρκικά αντίποινα σε βάρος των χριστιανών (στα χωριά που δεν συμμετείχαν), για να αναγκαστούν έτσι, να αναμιχθούν στο Βουλγαρικό εγχείρημα.<ref>Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος, Εθνοτική Διαπάλη στη Μακεδονία (1894 – 1904), Η Μακεδονία στις παραμονές του Μακεδονικού Αγώνα, Ηρόδοτος, Θεσσαλονίκη, 1999, σελ. 226 (Foreign Office 195/2157/ff. 171-172, Θεσσαλονίκη, 23 Ιουνίου 1903, R. W. Graves προς O’ Connor)</ref> Τα γεγονότα αυτά ανάγκασαν τους κατοίκους της Βοστεράνης να αποστείλουν αντιπροσωπεία στα Ευρωπαϊκά Προξενεία προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για τις Τουρκικές βιαιότητες στο χωριό.<ref>Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος, Εθνοτική Διαπάλη στη Μακεδονία (1894 – 1904), Η Μακεδονία στις παραμονές του Μακεδονικού Αγώνα, Ηρόδοτος, Θεσσαλονίκη, 1999, σελ. 226(Foreign Office 195/2157/ff. 183-187, Μοναστήρι, 24 Ιουλίου 1903, Mc Gregor, A.P. 1, (1904) 242-243)</ref> Μετά την αποτυχία της Βουλγαρικής εξέγερσης νέα ένοπλα [[Βούλγαροι|Βουλγαρικά]] σώματα κατέκλυσαν την περιοχή, ερχόμενα από τη [[Βουλγαρία]], τρομοκρατώντας τα χωριά προκειμένου οι κάτοικοι να προσέλθουν στην εξαρχία. Η Βοστεράνη δέχεται αφόρητες πιέσεις στις αρχές του [[1904]] από πολυάριθμα Βουλγαρικά σώματα, αλλά οι κάτοικοι ανθίστανται και παραμένουν στο [[Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης|Πατριαρχείο]]. Η Ελληνική ''Κοινότητα Βοστεράνης'' αναφέρεται ως μία από τις πλέον ανθούσες [[Έλληνες|Ελληνικές]] κοινότητες της Βορειοδυτικής [[Μακεδονία]]ς.<ref>Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος, Εθνοτική Διαπάλη στη Μακεδονία (1894 – 1904), Η Μακεδονία στις παραμονές του Μακεδονικού Αγώνα, Ηρόδοτος, Θεσσαλονίκη, 1999, σσ. 226, 227</ref> Σε απόρρητη έκθεσή του ο [[Ελλάς|Έλληνας]] πρόξενος [[Μοναστήρι (ΠΓΔΜ)|Μοναστηρίου]] [[Δημήτριος Καλλέργης (υπουργός εξωτερικών)|Δημήτριος Καλλέργης]] αναφέρει στις 20 Φεβρουαρίου του [[1904]] ότι ''"...υπό το κράτος βίας αόπλων ή ενόπλων Βουλγαρικών συμμοριών..."'' αρκετοί κάτοικοι της Βοστεράνης υπέγραψαν αναφορές αποσκιρτήσεως<ref>Άγιος Αθανάσιος (Τσέγανη): ιστορία, θρύλοι, παραδόσεις έξι αιώνων, Ιωάννης Παπαλαζάρου, 2008, σελ. 47</ref>. Παρά τη συνεχιζόμενη και εντεινόμενη Βουλγαρική βία καθ’ όλη τη διάρκεια του [[1904]] με την επαναδραστηριοποίηση των [[Μακεδονικός Αγώνας#Κομιτατζήδες|κομιτατζήδων]] Μήτρο Βλάχο, Σίσκο, Αλέκο, Κόλε Ποπγκεοργκίεφ, Κωνστάντη και Τάνε Κλιάντσεφ, οι κάτοικοι της Βοστεράνης κατάφεραν να προβάλουν αντίσταση και να παραμείνει η κοινότητα [[Ελλάς|ελληνική]] ως τα τέλη του 1904.<ref>Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος, Εθνοτική Διαπάλη στη Μακεδονία (1894 – 1904), Η Μακεδονία στις παραμονές του Μακεδονικού Αγώνα, Ηρόδοτος, Θεσσαλονίκη, 1999, σελ. 228</ref> Κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού αγώνα, το χωριό μαστίζεται από λεηλασίες των Βουλγαρικών σωμάτων. Το [[1908]] οι Βοστερανιώτες τρομοκρατούνται από τους Βούλγαρους κομιταζήδες Τσούλκωφ, Σφέτκωφ, Τζάικωφ, Σίντωφ και Χρήστωφ που προς τα μέσα του έτους κατέστρεψαν την [[Έλληνες|ελληνική]] εκκλησία του χωριού.<ref>Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος, Ο ένοπλος αγώνας στη Μακεδονία 1904-1908, εκδόσεις Ηρόδοτος, Θεσσαλονίκη, 1999, σελ. 350</ref>