Φλώρινα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η αρχαία ονομασία της περιοχής ήταν ''Λυγκηστίς'', που ήταν ένα αυτόνομο αρχικά μακεδονικό κρατίδιο, στο οποίο κατοικούσαν συγγενή ελληνικά-μακεδονικά φύλλα δωρικής καταγωγής, και το οποίο ο [[Φίλιππος Β' της Μακεδονίας|Φίλιππος Β']] ένωσε με το δικό του μεγάλο μακεδονικό βασίλειο. Η περιοχή οφείλει την ονομασία της στον πρώτο μυθικό βασιλιά της, τον ήρωα και [[Αργοναύτες|αργοναύτη]] [[Λυγκέας|Λυγκέα]]. Η περιοχή κατακλύστηκε από ελληνόφωνα φύλα γύρω στο 19ο αιώνα π.Χ. όταν η βορειότερη [[Πελαγονία]] ήταν ένα από τα δύο κύρια κέντρα του ελληνόφωνου κόσμου ''(το δεύτερο ήταν η [[Χαονία]])''. Τους αμέσως επόμενους αιώνες, ελληνόφωνα φύλα όπως οι [[Αχαιοί]] και οι [[Αιολείς]] μετανάστευσαν νοτιότερα, υπό την πίεση των [[Φρύγες|Βρυγών]]. Εντούτοις, το εθνικό υπόβαθρο της περιοχής παρέμεινε [[Έλληνες|ελληνικό]], και αφού αποχώρησαν οι [[Φρύγες|Βρύγες]] στη [[Μικρά Ασία]] (15ος αιώνας π.Χ.), τους επόμενους αιώνες, σημείωσε ιδιαίτερη πληθυσμιακή ανάπτυξη. Αυτό οδήγησε σε νέα μετανάστευση νοτιότερα κατά τον 11ο αιώνα π.Χ. που έμεινε γνωστή ως [[κάθοδος των Δωριέων]]. Στο λόφο του Αγίου Παντελεήμονος, υπάρχει αρχαιολογικός χώρος οικισμού που κατοικούνταν αδιάλειπτα από το 16ο έως τον 6ο αιώνα π.Χ. και από το 4ο έως τον 1ο αιώνα π.Χ.<ref name="florina-tourism.gr">[http://www.florina-tourism.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=225:2009-09-01-15-58-31&catid=58:-plirofories- Wellcome to Florina, Η Ελληνιστική πόλη στο λόφο του Αγίου Παντελεήμονα, στη πόλη της Φλώρινας]</ref> Όπως μαρτυρεί η ανεύρεση λατινικών επιγραφών και ρωμαϊκών αγγείων και νομισμάτων, ο σημαντικός αυτός οικισμός επιβίωσε ως το τέλος της ρωμαϊκής αρχαιότητας, χάρη στην εξαιρετικά στρατηγική θέση του, καθώς ασκούσε έλεγχο σε δυο σπουδαίους δρόμους, δηλαδή στη ρωμαϊκή Εγνατία οδό και στο δρόμο που έφερνε, μέσω των στενών του Πισοδερίου, από την περιοχή των Πρεσπών στον κάμπο της Φλώρινας.<ref>[http://www.ems.gr/analytikos-katalogos-ekdoseon/makedoniki-vivliothiki/070-samsaris.html] Δ. Κ. Σαμσάρης, Ιστορική γεωγραφία της ρωμαϊκής επαρχίας Μακεδονίας (Το τμήμα της σημερινής Δυτικής Μακεδονίας), Θεσσαλονίκη 1989 (Έκδοση Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών), σ. 197-199. ISBN 960-7265-01-7.</ref> Στη Φλώρινα υπάρχει κατοίκηση από την ύστερη [[Εποχή του Ορείχαλκου|Εποχή του Χαλκού]] όπως δείχνουν και τα αρχαιολογικά ευρήματα. Η θέση της πόλης ως φυσικό πέρασμα από το λεκανοπέδιο [[Πρέσπες|Πρεσπών]] προς το λεκανοπέδιο [[Λυγκηστίδα]]ς ανάμεσα στα όρη [[Βαρνούντας]] και [[Βέρνο]], δημιούργησε την ανάγκη για την κατασκευή φρουρίου ήδη από την αρχαιότητα. Λόγω της στρατηγικής της θέσης έγινε συχνά πεδίο μαχών, κάτι που εμπόδισε την ανάπτυξή της. Αργότερα κατά τη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινή]] περίοδο το φρούριο κτίστηκε ψηλότερα στους πρόποδες του [[Βαρνούντας|Βαρνούντα]] και έμεινε γνωστό ως "Κάστρο του Χλερηνού". Γι αυτό και ο οικισμός κατά το μεσαίωνα αναφέρεται ως "Χλερηνός" και εξελίχθηκε κατά τη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|βυζαντινή]] εποχή, σε πόλη. Το όνομα "Χλερηνός" προέρχεται πιθανώς από τη λέξη ''χλωρό'' λόγω του κλίματος και της βλάστησης της περιοχής.<ref>[http://www.cityoflorina.gr/index.php/visitus/history-of-city Δήμος Φλώρινας, Η ιστορία της πόλης]</ref>