Ανδρόνικος Β΄ Παλαιολόγος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 23:
|προκάτοχος3 =
|διάδοχος3 =
|σύζυγος = [[Άννα της Ουγγαρίας|Άννα Άρπαντ της Ουγγαρίας]] <br /> [[Γιολάντα του Μομφερράτου|Γιολάντα (Ειρήνη) του
|επίγονοι = [[Μιχαήλ Θ΄ Παλαιολόγος]]<br />[[Κωνσταντίνος Παλαιολόγος (γιος Ανδρόνικου Β΄)|Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος]]<br />[[Ιωάννης Παλαιολόγος (γιος Ανδρόνικου Β΄)|Ιωάννης]]<br>[[Θεόδωρος Α΄ του Μομφερράτου]] <br />[[Σιμωνίς Παλαιολογίνα|Σιμωνίς]]<br />[[Δημήτριος Παλαιολόγος (γιος Ανδρόνικου Β΄)|Δημήτριος]]<br />(νόθη) Ειρήνη<br>(νόθη) Μαρία
|βασιλικός_οίκος = [[Δυναστεία Παλαιολόγων|Παλαιολόγων]]
Γραμμή 41:
==Βιογραφία==
Ο Ανδρόνικος, αντιλαμβανόμενος την άρνηση των υπηκόων του να δεχθούν τα τετελεσμένα της [[συμφωνία της Λυών|συμφωνίας της Λυών]] για την ένωση των εκκλησιών, φρόντισε γρήγορα να απαλλαγεί από τις δεσμεύσεις του πατέρα του Μιχαήλ Η΄. Από
Η χειρότερη ίσως από τις αποφάσεις του στον τομέα της στρατιωτικής πολιτικής του, ήταν η πρόσληψη της [[Καταλανική Εταιρεία|Καταλανικής Εταιρείας]] το 1302, υπό τη διοίκηση του [[Ρογήρος Φλορ|Ρογήρου του Φλορ]]. Η εταιρεία αυτή ήταν ουσιαστικά μια ομάδα τυχοδιωκτών, κυρίως Ισπανών [[μισθοφόρος|μισθοφόρων]], οι οποίοι υπό τις διαταγές του αρχηγού τους επιδίδονταν σε πειρατεία, ληστεία και επιδρομές λεηλασίας. Ο οξυδερκής Ρογήρος προσέφερε τις Υπηρεσίες του στον Ανδρόνικο, με ανταλλάγματα πέρα από κάθε προσδοκία του. Αφού ξεκίνησε με κάποιες σποραδικές επιτυχείς μάχες κατά των Οθωμανών στη [[Μικρά Ασία]], επέστρεψε στις παλαιές του συνήθειες της πειρατείας και ληστείας, αγνοώντας τις εντολές του εργοδότη του, απαιτώντας όμως σταθερά τις μισθοφορικές αποζημιώσεις από τον Ανδρόνικο. Η δολοφονία του Ρογήρου το 1305 στην [[Αδριανούπολη]], από κάποιον που είχε αδικήσει, προκάλεσε τη βίαιη αντίδραση της ομάδας του. Έως το 1311, οι Καταλανοί λυμαίνονταν την ελληνική χερσόνησο, όπου επιδίδονταν σε ανείπωτες σφαγές και καταστροφές, πρωτόγνωρης ωμότητας και βίας. Κύριος στόχος τους ήταν η [[Θράκη]], η οποία ερημώθηκε. Τελικά κατέλαβαν την [[Αθήνα]] και την εξουσία στο [[Δουκάτο των Αθηνών]], έως το 1388.
Γραμμή 57:
Το [[1284]], ο Ανδρόνικος Β΄ παντρεύτηκε εκ νέου με τη [[Γιολάντα του Μομφερράτου]], κόρη του [[Γουλιέλμος Ζ΄ του Μομφερράτου|Γουλιέλμου Ζ΄ του Μομφερράτου]] και της [[Βεατρίκη της Καστiλης (1253-1280)|Βεατρίκης της Καστίλης]]. Ο γάμος αυτός έδωσε την δυνατότητα στον Ανδρόνικο να κατοχυρώσει τον τίτλο τού « [[Βασίλειο της Θεσσαλονίκης|βασιλιά της Θεσσαλονίκης]] », τον οποίον έφερε ο πεθερός του, και να θέσει τέλος στις διεκδικήσεις της οικογένειας [[Οίκος των Αλεράμιτσι|του Μομφερράτου]] στην Θεσσαλονίκη<ref>{{harvsp|Failler|1999|p=226|id=Failler1999}}</ref>.
Η μητέρα της Γιολάντας, η Βεατρίκη ήταν τρισεγγονή του Ισαακίου Β' Αγγέλου<ref>Ισαάκιος Β' Άγγελος > Ειρήνη Αγγελίνα > Ελισάβετ Χοενστάουφεν > Αλφόνσος Ι' βασ. της Καστίλης > Βεατρίκη Ιβρέας > Γιολάντα</ref> και τρισεγγονή της Ευδοκίας Κομνηνής<ref>Ιωάννης Β' Κομνηνός > Ανδρόνκος Κομνηνός > Αλέξιος Κομνηνός > Ευδοκία Κομνηνή > Μαρία Μοντπελιέ > Ιάκωβος Α' βασ. της Αραγονίας > Γιολάντα Βαρκελώνης > Βεατρίκη Ιβρέας > Γιολάντα
[http://genealogy.euweb.cz/byzant/byzant1.html|Genealogy, Miroslav Marek]</ref>. Βαπτισμένη ως « Ειρήνη », η δεύτερη αυτή σύζυγος του έδωσε τέσσερα τέκνα:
| |||