Βασίλειο της Ουγγαρίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 109:
Μετά το θάνατο του Ανδρέα Γ΄ το 1301, ο θρόνος διεκδικήθηκε από τον υιό του Καρόλου Μαρτέλου, τον Κάρολο Ροβέρτο. Μετά από μια περίοδο αστάθειας, τελικώς στέφθηκε βασιλιάς ως [[Κάρολος Α΄ της Ουγγαρίας|Κάρολος Α΄]] το 1310. Εισήγαγε αξιοσημείωτες μεταρρυθμίσεις στο πεδίο της οικονομίας, και επικράτησε της υπάρχουσας αριστοκρατίας που αντιτίθετο στη συγκεντρωτική βασιλική εξουσία, υπό την ηγεσία του Ούγγρου ευγενή [[Ματθαίος Τσακ|Ματθαίου Τσακ]]. Το βασίλειο της Ουγγαρίας υπό τον Κάρολο Α΄ απόλαυσε μια εποχή ευημερίας και σταθερότητας. Τα ορυχεία χρυσού του βασιλείου έτυχαν εντατικής εκμετάλλευσης και σύντομα η Ουγγαρία έφτασε σε υψηλά επίπεδα στην Ευρώπη στην παραγωγή χρυσού. Το φιορίνι (φόριντ) εισήχθη ως νόμισμα της Ουγγαρίας, αντικαθιστώντας το δηνάριο, και σύντομα με τις μεταρρυθμίσεις του Καρόλου Α΄ η οικονομία άρχισε να αναπτύσσεται πάλι, κατόπιν της επικίνδυνης πτώσης που είχε σημειωθεί την εποχή μετά τη μογγολική εισβολή.
Ο Κάρολος Α΄ αποκατέστησε τη βασιλική εξουσία που είχε κατατμηθεί και περιέλθει στα χέρια φεουδαρχών αρχόντων, και ανάγκασε τους φεουδάρχες του βασιλείου να ορκιστούν υποταγή και πίστη σε αυτόν. Για το σκοπό αυτό, ισχυροποίησης της βασιλείας, ίδρυσε το 1326 το ''Τάγμα του Αγίου Γεωργίου'', το πρώτο κοσμικό ιπποτικό τάγμα στον κόσμο, το οποίο περιελάμβανε τους πιο σημαντικούς φεουδάρχες του ουγγρικού βασιλείου. Ο Κάρολος παντρεύτηκε τέσσερεις φορές. Η τέταρτη σύζυγός του, Ελισάβετ, ήταν κόρη του [[Λαδίσλαος Α΄ ο Βραχύς|Λαδίσλαου Α΄ της Πολωνίας]]. Όταν ο Κάρολος πέθανε το 1342, ο μεγαλύτερος υιός του από την Ελισάβετ τον διαδέχθηκε στο θρόνο ως [[Λουδοβίκος Α΄ της Ουγγαρίας|Λουδοβίκος Α΄]]. Τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του, ο Λουδοβίκος είχε ως στενό του σύμβουλο τη μητέρα του, η οποία αναδείχθηκε σε μία από τις πιο ισχυρές σε επιρροή προσωπικότητες στο βασίλειο.
Ο Κάρολος Α΄ είχε κανονίσει το γάμο του δεύτερου υιού του, Ανδρέα, με την εξαδέλφη του Ιωάννα, εγγονή του βασιλιά Ροβέρτου της Νεάπολης, το 1332. Ο Ροβέρτος πέθανε το 1343, μεταβιβάζοντας το βασίλειό του στην Ιωάννα, αλλά απορρίπτοντας τα δικαιώματα του Αντρέα στο θρόνο της Νεάπολης. Το 1345, μια ομάδα Νεαπολιτάνων συνωμοτών δολοφόνησαν τον Αντρέα στην πόλη Αβέρσα της [[Καμπανία (Ιταλία)|Καμπανία]]ς. Σχεδόν αμέσως, ο Λουδοβίκος κήρυξε τον πόλεμο στο βασίλειο της Νεάπολης, με μια πρώτη εκστρατεία το 1347-1348 και μια δεύτερη το 1350. Τελικώς, υπέγραψε συνθήκη ειρήνης με την Ιωάννα το 1352. Επίσης, ο Λουδοβίκος διεξήγαγε πολέμους εναντίον της [[Σερβική Αυτοκρατορία|Σερβικής Αυτοκρατορίας]] και της μογγολικής [[Χρυσή Ορδή|Χρυσής Ορδής]], αποκαθιστώντας την εξουσία των Ούγγρων μοναρχών στις περιοχές κατά μήκος των ουγγρικών συνόρων που είχαν χαθεί κατά τη διάρκεια των προηγούμενων δεκαετιών.
| |||