Βασίλειο της Ουγγαρίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 118:
Ο Λουδοβίκος Α΄ της Ουγγαρίας πάντοτε διατηρούσε καλές και στενές σχέσεις με τον αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, [[Κάρολος Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Κάρολο Δ΄ του Λουξεμβούργου]], και τελικώς ανακήρυξε τον γιο του Καρόλου, [[Σιγισμόνδος του Λουξεμβούργου|Σιγισμούνδο του Λουξεμβούργου]], ως διάδοχο στο θρόνο του βασιλιά της Ουγγαρίας (1387).
Ο Σιγισμούνδος έγινε ένας ονομαστός βασιλιάς που εισήγαγε πολλές βελτιώσεις στο δικαιικό σύστημα της Ουγγαρίας και επανέκτισε τα παλάτια της [[Βούδα]]ς και του [[Βίσεγκραντ (Ουγγαρία)|Βίζεγκραντ]]. Εισήγαγε υλικά από την [[Αυστρία]] και τη [[Βοημία]] και διέταξε τη δημιουργία του πιο πολυτελούς οικοδομήματος σε όλη την Κεντρική Ευρώπη. Στους νόμους του μπορεί κανείς να διαπιστώσει τα ίχνη του πρώιμου [[Εμποροκρατία|Μερκαντιλισμού]]. Εργάστηκε σκληρά για να κρατήσει την αριστοκρατία του βασιλείου του υπό τον έλεγχό του. Ένα μεγάλο μέρος της βασιλείας του αφιερώθηκε στη μάχη ενάντια στην [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]], η οποία άρχισε να επεκτείνει τα σύνορά της και την επιρροή της στην Ευρώπη. Το 1396 έγινε η μάχη της Νικόπολης στον ποταμό [[Δούναβης|Δούναβη]] ενάντια στους Οθωμανούς, που κατέληξε στην καταστροφική ήττα του συνασπισμένου ουγγρογαλλικού στρατού υπό την ηγεσία του Σιγισμούνδου και του [[Φίλιππος του Αρτουά του Ε|Φιλίππου του Αρτουά]]. Παρόλα αυτά, ο Σιγισμούνδος συνέχισε τον επιτυχή περιορισμό των οθωμανικών στρατιών, κρατώντας τες εκτός της επικράτειας του βασιλείου του για το υπόλοιπο του βίου του.
Έχοντας απωλέσει τη δημοτικότητά του στην ουγγρική αριστοκρατία, ο Σιγισμούνδος σύντομα αποτέλεσε θύμα μιας προσπάθειας ενάντια στην εξουσία του, όταν ο Λαδίσλαος του Ανζού-Ντουράτσο (υιός του δολοφονηθέντος βασιλιά της Νεάπολης, Καρόλου Β΄ της Ουγγαρίας), κλήθηκε και στέφθηκε βασιλιάς της Ουγγαρίας. Επειδή όμως η τελετή δεν διεξήχθηκε στην πόλη Σεκεσφεχέρβαρ (όπου γίνονταν παραδοσιακά οι στέψεις των βασιλέων της Ουγγαρίας), θεωρήθηκε παράνομη. Ο Λαδίσλαος έμεινε στην ουγγρική επικράτεια μόλις λίγες ημέρες και σύντομα την εγκατέλειψε, μην αποτελώντας πλέον ενόχληση για τον Σιγισμούνδο. Το 1408 ο Σιγισμούνδος ίδρυσε το ''Τάγμα του Δράκου'', που περιελάμβανε τους πιο επιφανείς μονάρχες και φεουδάρχες εκείνης της περιοχής της Ευρώπης του καιρού εκείνου. Αυτό αποτελούσε απλώς ένα πρώτο βήμα σε αυτό που ερχόταν. Το 1410, εκλέχθηκε αυτοκράτορας της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]], καθιστάμενος έτσι ο ανώτατος μονάρχης στα γερμανικά κρατίδια-εδάφη. Είχε να αντιμετωπίσει το κίνημα των [[Χουσίτες|Ουσσιτών]], μια θρησκευτική [[ρεφορμισμός|ρεφορμιστική]] ομάδα που γεννήθηκε στη [[Βοημία]], ενώ προήδρευσε στο Συμβούλιο της Κονστάνς, όπου δικάστηκε ο θεολόγος ιδρυτής των Ουσσιτών, [[Γιαν Χους]]. Το 1419, ο Σιγισμούνδος κληρονόμησε το στέμμα της Βοημίας μετά το θάνατο του αδελφού του, Βεντσεσλάου του Λουξεμβούργου, αποκτώντας τυπικώς τον επίσημο έλεγχο τριών μεσαιωνικών κρατιδίων, αλλά συνέχισε ν' αγωνίζεται για τον ουσιαστικό έλεγχο της Βοημίας μέχρι τη συμφωνία ειρήνης με τους Ουσσίτες και τη στέψη του το 1436. Το 1433 στέφθηκε αυτοκράτορας της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] από τον [[Πάπας|Πάπα]], και βασίλεψε έως το 1437, αφήνοντας ως μόνη διάδοχό του την κόρη του Ελισάβετ του Λουξεμβούργου και τον σύζυγό της, Δούκα Αλβέρτο Ε΄ της Αυστρίας, μετέπειτα βασιλιά της Ουγγαρίας.
| |||