Ο Μαγικός Αυλός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η όπερα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις [[30 Σεπτεμβρίου]] του [[1791]] στη Βιέννη, υπό τη διεύθυνση του [[Μότσαρτ]] και με τον Σικανέντερ στο ρόλο του Παπαγκένο. Αναφέρεται πως ο Μότσαρτ αστειευόταν μαζί του στη διάρκεια της άριας τής δεύτερης πράξης, αλλάζοντας τον τόνο του glockenspiel που έπαιζε ο ίδιος.<ref name="grove">Julian Rushton, "Die Zauberflöte", Grove Music Online, Oxford University Press, ανακτήθηκε 7 Ιουνίου 2007</ref> Το έργο σημείωσε πολύ μεγάλη επιτυχία και ακολούθησαν συνολικά είκοσι παραστάσεις στη διάρκεια ενός μήνα. Μετά το θάνατο του Μότσαρτ εκτελέστηκε επίσης στην [[Πράγα]] (1792), στη [[Λειψία]], στο [[Μόναχο]] και στη [[Δρέσδη]] (1793), στο [[Βερολίνο]] (1794), καθώς και σε άλλες γερμανικές πόλεις. Το 1797 παρουσιάστηκε στην [[Αγία Πετρούπολη]], ενώ αργότερα παίχθηκε επίσης στο [[Παρίσι]], με τον τίτλο ''Τα μυστήρια της Ίσιδας'' (1801) και στο [[Λονδίνο]] (1811). Οι πρώτες εκτελέσεις επί βρετανικού εδάφους έγιναν στην [[ιταλική γλώσσα]]. Ήδη από τις αρχές του [[19ος αιώνας|19ου αιώνα]], ο ''Μαγικός Αυλός'' αποτελούσε μέρος του ρεπερτορίου των σημαντικότερων θεάτρων. Μεταφράστηκε για πρώτη φορά το 1799, στα [[ολλανδική γλώσσα|ολλανδικά]], ενώ αργότερα ακολούθησαν μεταφράσεις στη [[γαλλική γλώσσα|Γαλλική]] και [[Ρωσική γλώσσα]] (1801). Ο Σικανέντερ συνέθεσε μία συνέχεια της όπερας, με τίτλο ''Ο Λαβύρινθος'' (''Das Labyrinth'', 1798), σε μουσική του Πίτερ Γουίντερ. Κάτι ανάλογο επιδίωξε και ο [[Γκαίτε]] με το έργο ''Die Zauberflöte zweiter Teil'', το οποίο ωστόσο έμεινε ημιτελές.