Μαρκήσιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο τίτλος '''Μαρκήσιος''', ([[γαλλικά]]: marquis, [[αγγλικά]]: ''marquess'', [[ελληνικά]]: ''Μαρκίων'', θηλ: ''Μαρκησία''), αρχικά αποτελούσε στρατιωτικό διοικητικόανώτερο τίτλο, τον οποίο λάμβαναν τιμητικά διοικητές παραμεθορίων περιοχών, (συνοριοφυλακής), που ήταν αντίστοιχος με τον ελληνικό (βυζαντινό) τίτλο του [[Ακρίτας|ΑκρίταΚλεισουράρχη]] και εκείνου του «[[Ούτς-ΜπεηΜπέη]]» ή «Ούτσμπεη» στη [[Οθωμανική αυτοκρατορία]]. (δείτεΑργότερα σχετικάεξελίχθηκε [[Γενίτσαροι]])σε καθαρά τιμητικό τίτλο ευγενείας.

Ο τίτλος αυτός εμφανίστηκε στην ιστορία, κατά τον [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]], όταν δόθηκε για πρώτη φορά από τον [[Κάρολος Κουίντος|Κάρολο τον Α΄]] σε ευγενείς στους οποίους εμπιστεύονταν την ασφάλεια των συνοριακών επαρχιών, πολύ πριν ακόμα δημιουργηθεί ο εθνικός στρατός. Αν και ο στρατιωτικός αυτός τίτλος ανάγεται οργανωτικά στη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]], τον Μεσαίωνα αμέσως με την Γερμανία υιοθετήθηκε απ΄ όλες τις τότε Ηγεμονίες - Βασίλεια της Ευρώπης, έτσι απαντάται αγγλικά και γαλλικά Μαρκίζ, ιταλικά Μαρκέζ και ισπανικά Μαρκές.

Ο αρχικός τίτλος σήμαινε ''κόμης των συνόρων'', ''([[γερμανικά|γερμ]]. Markgraf)''. Καθένας Μαρκήσιος είχε την δυνατότητα να συγκροτεί, να εξοπλίζει και να συντηρεί στρατό για την υπεράσπιση της Μαρκιωνίας του, και γι' αυτό οι Μαρκιωνίες (γερμ. Markgrafschaft), όπως ονομαζόταν οι υπ΄ αυτών επαρχίες, βρίσκονταν πάντα κοντά στα σύνορα, μεθόριες, εξ ου και ο παράλληλος τίτλος '''Grenzgraf''' ([[λατινικά|λατ]]. comes terminalis). <ref>http://de.mittelalter.wikia.com/wiki/Graf</ref>

Στη τότε ηγεμονική εθιμοτυπία ο Μαρκήσιος ήταν ανώτερος του [[κόμης|Κόμη]] και κατώτερος του [[Δούκας|Δούκα]] (γερμ. Herzog). Σημειώνεται ότι η ιεραρχία αυτή δεν παρέμενε σταθερή σε όλες τις τότε Ηγεμονίες, με συνέπεια ν΄ διαφοροποιείται ανάλογα με την χώρα και την εποχή, π.χ. στην Γαλλία ήταν συνήθεια να αποκαλούν όλους τους ξένους ευγενείς με τον τίτλο marquis ή mon marquis (= Ακρίτα μου).