Λουί Αντουάν Λεόν ντε Σαιν Ζυστ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 2:
==Βίος==
Ο '''Λουί Αντουάν Λεόν ντε Σαιν Ζυστ''' γεννήθηκε στην [[Ντεσίζ]] (Decize) στις 25 Αυγούστου 1767 από τον Λουδοβίκο Ιωάννη, ανθυπασπιστή της χωροφυλακής και έπειτα λοχαγό του ιππικού, κι από την κόρη του Ρομπινό, βασιλικού συμβολαιογράφου στην ίδια πόλη. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στο Νανσέλ συρ Ουάζ, και μετά στο Μπλερανκούρ (Blérancourt) στην Αιν όπου μετατέθηκε ο πατέρας του. Όταν πέθανε ο πατέρας του πήγε να σπουδάσει στο κολλέγιο των Ορατοριανών στη [[Σουασσόν]]. Όταν αποφοίτησε επέστρεψε στο Μπλερανκούρ όπου είχε συνάψει σχέσεις με την Τερέζα Ζελέ, κόρη ενός ευυπόληπτου συμβολαιογράφου του τόπου. Πιέζεται από τον πατέρας της να την παντρευτεί όταν μένει έγκυος, αλλά εκείνος αρνείται και φεύγει παίρνοντας μαζί του τα ασημικά της οικογένειας. Τελικά κλείνεται σε ένα αναμορφωτήριο του Παρισιού από τον Σεπτέμβριο του 1786 ως τον Μάρτιο του 1787. Κάνει πρακτική εξάσκηση σε έναν εισαγγελέα της Σουασσόν και εγγράφεται στη Νομική της Ρενς.<ref>Luciano Secchi,«Σαιν Ζυστ. Ο Αρχάγγελος του θανάτου», Ιστορία Εικονογραφημένη,τχ. 56 (Φεβρουάριος 1973), σελ.67</ref>
Στις 15 Απριλίου 1788 αναγορεύεται διδάκτωρ της νομικής. Επιστρέφει στην Μπλερανκούρ και μέσα στον Επαναστατικό αναβρασμό δημοσιεύει ένα ποίημα με τίτλο, ''Οργκάντ'', όπου ασκεί κριτική στη θρησκεία, τη μοναρχία, και τους ευγενείς. Ο Σαιν Ζυστ γίνεται γραμματέας του Δήμου και συνταγματάρχης της Εθνοφυλακής του Μπλερανκούρ και με αυτόν τον βαθμό συμμετέχει στις 14 Ιουλίου 1790, πρώτη επέτειο της καταλήψεως της Βαστίλλης. Το 1791 εξέδωσε το έργο του ''Το πνεύμα της Επανάστασης και του Συντάγματος της Γαλλίας'', το οποίο εκδόθηκε σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων και εξαντλήθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα<ref>Luciano Secchi,«Σαιν Ζυστ. Ο Αρχάγγελος του θανάτου», Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ. 56 (Φεβρουάριος 1973), σελ. 68</ref>. Στις 5 Σεπτεμβρίου 1792 εξελέγη πέμπτος αντιπρόσωπος της Αιν
Το 1793 έγινε μέλος της [[Επιτροπή Κοινής Σωτηρίας|Επιτροπής Κοινής Σωτηρίας]] και προσπάθησε, μαζί με τον Ροβεσπιέρο, να διαφυλάξει τη [[Γαλλική Επανάσταση|Επανάσταση]] από τους παντοειδείς εχθρούς. Για το σκοπό αυτό στήριξε την [[Τρομοκρατία]] και εξουδετέρωσε με τη [[γκιλοτίνα]] πολλούς από τους αντιφρονούντες. Αγωνίστηκε εναντίον των [[Γιρονδίνοι|Γιρονδίνων]] και πέτυχε την ανατροπή τους, το [[1793]]. Ανέλαβε τη διοργάνωση της στρατιάς του Ρήνου και ύστερα της στρατιάς του Βορρά, και συνετέλεσε στη νίκη στο Φλερύ ([[1794]]).
Γραμμή 9:
Ήταν γνωστός ως ο «''ωραίος Σαιν-Ζυστ''» και μαζί με τους Ροβεσπιέρο και Κουτόν αποτελούσε την «Τριανδρία». Στις [[27 Ιουλίου]] [[1794]], συνελήφθη μαζί με τους οπαδούς του Ροβεσπιέρου και την επομένη αποκεφαλίστηκε στη [[γκιλοτίνα]]<ref>Luciano Secchi,«Σαιν Ζυστ. Ο Αρχάγγελος του θανάτου», Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ. 56 (Φεβρουάριος 1973), σελ. 75</ref>.
==Παραπομπές==
| |||