O '''Χάακον Ε΄ της Νορβηγίας''' ή '''Χάακον Ε΄ Μάγκνουσον''' ([[10 Απριλίου]] [[1270]]) - [[Μπέργκεν]], [[8 Μαΐου]] [[1319]]), βασιλιάς της Νορβηγίας ([[1299]] - [[1319]]) ήταν ο νεώτερος επιζήσας γιος του [[Μάγκνους ΣΤ΄ της Νορβηγίας]] και της [[Ιντζεμπόργκ της Δανίας (Βασίλισσα της Νορβηγίας)|Ιντζεμπόργκ της Δανίας]], μέσω της μητέρας του ήταν εγγονός του [[Έρικ Δ΄ της Δανίας]] και της [[Γιούττα της Σαξονίας|Γιούττας της Σαξονίας]]. Το 1273 ο μεγαλύτερος αδελφός του Έρικ ονομάστηκε συμβασιλέας από τον πατέρα τους Μάγκνους ενώ στον ίδιο δόθηκε ο τίτλος του ''"δούκα της Νορβηγίας"'', με τον θάνατο του πατέρα τους (1280) διάδοχος ορίστηκε ο μεγαλύτερος αδελφός του Έρικ, ο ίδιος ο Χάακον διοικούσε μια μεγάλη περιοχή γύρω από το [[Όσλο]] και το [[Σταβάνγκερ]] στα νοτιοδυτικά υπό την υψηλή κυριότητα του αδελφού του, <ref>Narve Bjørgo, "Eirik Magnusson" in Norsk biografisk leksikon vol. II, (Oslo, 2000), pp. 436-437</ref> με τον θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του Έρικ χωρίς απογόνους (1299) τον διαδέχθηκε στον θρόνο της Νορβηγίας.
