Ισαάκ Νεύτων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αντικατάσταση παρωχημένου προτύπου με references tag
μ +νέα κατηγορία
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες επιστήμονα}}Ο '''Σερ Ισαάκ Νιούτον''' (''Sir Isaac Newton'', [[4 Ιανουαρίου]] [[1643]] - [[31 Μαρτίου]] [[1727]]) ήταν [[Αγγλία|Άγγλος]] φυσικός, μαθηματικός, αστρονόμος, φιλόσοφος, αλχημιστής και θεολόγος. Θεωρείται πατέρας της [[Κλασική Φυσική|Κλασικής Φυσικής]], καθώς ξεκινώντας από τις παρατηρήσεις του [[Γαλιλαίος|Γαλιλαίου]] αλλά και τους νόμους του [[Γιοχάνες Κέπλερ|Κέπλερ]] για την κίνηση των πλανητών διατύπωσε τους τρεις μνημειώδεις [[Νόμοι του Νεύτωνα|νόμους της κίνησης]] και τον περισπούδαστο «νόμο της [[βαρύτητα]]ς» (που ο θρύλος αναφέρει πως αναζήτησε μετά από πτώση μήλου από μια μηλιά). Μεγάλης ιστορικής σημασίας υπήρξαν ακόμη οι μελέτες του σχετικά με τη φύση του [[φως|φωτός]] καθώς επίσης και η καθοριστική συμβολή του στη θεμελίωση των σύγχρονων [[Μαθηματικά|μαθηματικών]] και συγκεκριμένα του [[διαφορικόςΔιαφορικός λογισμός|διαφορικού]] και [[ολοκληρωτικός λογισμός|ολοκληρωτικού λογισμού]]. Δεν είχε [[Κοινοπολιτεία των Εθνών|κοινοπολιτειακή]] υπηκοότητα, αλλά είχε αποκτήσει τον τίτλο του [[Εταίρος της Βασιλικής Εταιρίας|Εταίρου της Βασιλικής Εταιρείας]], που δίνονταν σε πολίτες ή μόνιμους κατοίκους της Κοινοπολιτείας των Εθνών. Είχε διατελέσει πρόεδρος της Βασιλικής Εταιρίας.
 
== 1450-1642: Η πολιτικοκοινωνική κατάσταση στην Αγγλία δύο αιώνες πριν τον Νιούτον ==
 
Το [[1450]], τον καιρό που γεννιόταν η [[τυπογραφία]], έπεφτε η [[Βυζαντινή αυτοκρατορία]] και ο [[Ρεγιομοντάνος|Ρεγκιομοντάνους]] σήμαινε την αναγέννηση της θετικής επιστήμης στην [[Κεντρική Ευρώπη]], στην [[Αγγλία]] ξεκινούσε ένας αιματηρός εμφύλιος, που έμελλε να διαρκέσει πάνω από τριάντα χρόνια, ο [[Πόλεμος των δυο Ρόδων|πόλεμος των Δύο Ρόδων]] ([[1451]]–[[1485]]). Οι συνέπειες του εμφύλιου αυτού οδήγησαν έμμεσα τη χώρα σε μία από τις ενδοξότερες περιόδους της ιστορίας της.
 
Γραμμή 18 ⟶ 17 :
 
== 1661-1669: Σπουδές στο Κέμπριτζ και οι πρώτες έρευνες ==
 
Η παιδεία που έλαβε στο Γκράντχαμ, αν και βασιζόταν κυρίως στην αρχαία ελληνική και λατινική γραμματεία,<ref>{{cite web
|author=Isaac Newton
Γραμμή 44 ⟶ 42 :
Ο Φρανς Βαν Σούτεν (Frans Van Schooten), Ολλανδός μαθηματικός, χωρίς να έχει παραγάγει αξιόλογο πρωτότυπο έργο, συνεισέφερε ωστόσο πολύ στις σπουδές του Νεύτωνα, εκδίδοντας και σχολιάζοντας με επιμέλεια σύγχρονους μαθηματικούς της εποχής, όπως τον Φρανσουά Βιέτ (François Viète) στο ''Opera Mathematicæ'' ([[1946]]), και τη ''Γεωμετρία'' του Ντεκάρτ ([[1659]]-[[1961|61]]), όπου συμπεριέλαβε, μεταξύ άλλων, έργα των [[Πιέρ ντε Φερμά]] (Pierre de Fermat), [[Κρίστιαν Χόυχενς]] (Christiaan Huygens) και του Χέντρικ φαν Χόιρετ (Hendrik van Heuraet). Ο τελευταίος, ειδικά, δίνοντας μία γενική λύση επάνω στο πρόβλημα της «ευθυγράμμισης καμπύλης» (δηλαδή της εύρεσης του [[μήκος|μήκους]] καμπύλης), έδωσε στον Νεύτωνα το ερέθισμα να ερευνήσει την ακριβή σχέση των πράξεων της παραγώγισης και της ολοκλήρωσης, ή, όπως ο ίδιος αργότερα τα ονόμασε, τη σχέση μεταξύ της ''ευθείας'' και της ''αντίστροφης «μεθόδου των ροών»''.
 
Όπως αναφέρει ο Γουάιτσαϊντ (D. T. Whiteside) στην έκδοση των μαθηματικών έργων του Νεύτωνα, για να κάνει δημιουργική δουλειά ένας μαθηματικός «χρειάζεται επαρκή συμβολισμό, ικανή γνώση της μαθηματικής δομής και της φύσης της [[Αξιωματική μέθοδος|αξιωματικής]] απόδειξης, άριστο έλεγχο του πυρήνα των σύγχρονων μαθηματικών και κάποια προδιάθεση για μελλοντική πρόοδο», ανάγκες που όσον αφορά τα παραπάνω έργα, ικανοποιήθηκαν σε μεγάλο βαθμό για τον Νεύτωνα.{{fn|5}}
 
Τις χρονιές [[1665]] και [[1666]], όταν έπληττε την Ευρώπη η [[πανούκλα]] και το πανεπιστήμιο στο Καίμπριτζ παρέμεινε αναγκαστικά κλειστό για προφανείς προληπτικούς λόγους, ο Νεύτων γύρισε στο Γούλσθορπ. Κατά την παραμονή στη γενέτειρά του η μελέτη του πάνω στα έργα άλλων επιστημόνων άρχισε ήδη να αποδίδει καρπούς. Την περίοδο εκείνη έκανε, ή είχε τουλάχιστον εμπνευστεί, σημαντικότατες ανακαλύψεις για τα μαθηματικά και όχι μόνο: η θεωρία χρωμάτων, βασισμένη στα πειράματα που για καιρό διεξήγαγε, το γενικευμένο διωνυμικό θεώρημα, και βέβαια, ο απειροστικός λογισμός. Επρόκειτο για μία πολύ δυνατή ώθηση για την επιστήμη που «οδήγησε τα μοντέρνα μαθηματικά υψηλότερα από το επίπεδο της ελληνικής γεωμετρίας».{{fn|6}} Ήταν τόσο σημαντικές οι επιστημονικές ανακαλύψεις αυτές, που τα έτη 1665 και 1666 για τον Νεύτωνα αναφέρονται στη βιβλιογραφία ως «Anni Mirabiles» (Θαυματουργά Έτη). Ο ίδιος λέει για τις χρονιές αυτές: «Στις δυο χρονιές 1665 και 1666 της πανούκλας… ενδιαφερόμουν για τα Μαθηματικά και τη Φιλοσοφία πιο πολύ παρά οποιαδήποτε άλλη φορά από τότε».
 
== 1669-1696: Καθηγητής στη Λουκασιανή Έδρα του Τρίνιτι ==
 
Το [[1669]] διορίζεται στη [[Λουκασιανή Έδρα]] των Μαθηματικών στο Τρίνιτι, παίρνοντας τη θέση του καθηγητή του, [[Ισαάκ Μπάροου]] (Isaac Barrow). Ως καθηγητής γνωρίζουμε ότι δεν είχε την αναμενόμενη ίσως αναγνώριση, καθώς, όπως μάς πληροφορεί ο Χάμφρεϊ Νεύτων, ανιψιός του Ισαάκ, «...τόσο λίγοι πήγαιναν να τον ακούσουν, και ακόμη λιγότεροι τον καταλάβαιναν, που πολλές φορές, κατά κάποιο τρόπο ελλείψει ακροατηρίου, διάβαζε στους τοίχους». Στις παραδόσεις «έμενε συνήθως γύρω στη μισή ώρα· όταν δεν είχε ακροατήριο, επέστρεφε συνήθως σε επτά λεπτά ή λιγότερο.»
 
Γραμμή 63 ⟶ 60 :
 
== 1696-1727: Τα τελευταία χρόνια στο Λονδίνο ==
 
Από τη στιγμή που ο Νεύτων έφυγε από το Καίμπριτζ, μειώθηκε σε μεγάλο βαθμό και η επιστημονική του δραστηριότητα. Συνέχισε να ασχολείται με μαθηματικά προβλήματα αλλά κυρίως ασχολήθηκε με τις δημοσιεύσεις των εργασιών του. Ήταν τα χρόνια της διαμάχης με τον Λάιμπνιτς. Χρησιμοποιώντας κάθε δυνατό μέσο, προσπάθησε — αποτελεσματικά ως ένα βαθμό — να πείσει την επιστημονική κοινότητα ότι ο λογισμός ήταν δική του επινόηση και ότι ο Λάιμπντς δεν έκανε τίποτε άλλο από το να οικειοποιηθεί τις δικές του ιδέες. Αναγκάστηκε, λοιπόν, να ξεπεράσει τις παλιές του επιφυλάξεις και να εκθέσει στην κρίση των συναδέλφων του τις παλιές ανακαλύψεις του, σε έναν αγώνα δρόμου να κατοχυρώσει τους ερευνητικούς του καρπούς. Μέχρι το [[1711]] είχαν εκδοθεί από μία τουλάχιστον φορά τα ''Opticks'' ([[1704]]), ''Tractatus de Quadratura Curvarum'' ([[1704]]), ''Enumeratio Linearum Tertii Ordinis'' ([[1704]]), ''Arithmeticæ Universalis'' ([[1707]]), ''De Analysi'' ([[1711]]), ''Methodis Differentialis'' ([[1711]]) καθώς και δύο ακόμη φορές το ''Principiæ Mathematica'' ([[1713]], [[1726]]) ενώ εννιά χρόνια μετά το θάνατό του, εκδόθηκε για πρώτη φορά το ''De Methodis Fluxionum et Serierum Infinitarum'' ([[1736]]).
 
Γραμμή 69 ⟶ 65 :
 
== Χρονολογικός πίνακας ==
Κάποια από τα ιστορικώς ενδιαφέροντα γεγονότα της ζωής του Ισαάκ Νεύτωνα έχουν συγκεντρωθεί στον παρακάτω πίνακα: (Όπου σημειώνεται τίτλος συγγράμματος θα εννοείται η ημερομηνία έκδοσης και όχι συγγραφής, εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά)
 
Κάποια από τα ιστορικώς ενδιαφέροντα γεγονότα της ζωής του Ισαάκ Νεύτωνα έχουν συγκεντρωθεί στον παρακάτω πίνακα: (Όπου σημειώνεται τίτλος συγγράμματος θα εννοείται η ημερομηνία έκδοσης και όχι συγγραφής, εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά)
<div style="clear: both; width: 680px;" class="NavFrame">
<div style="background: white; color: #0044AA;" class="NavHead">'''Χρονολόγιο'''
Γραμμή 133 ⟶ 128 :
 
== Πνευματικοί κληρονόμοι και βιογράφοι ==
 
Όταν πέθανε ο Νεύτων, το 1727, στη χώρα του ήδη τον θεωρούσαν εθνική μορφή, έτσι ώστε να ευνοηθεί στα ανώτερα λαϊκά στρώματα ένα επιστημονικό - φιλοσοφικό ρεύμα που είναι γνωστό ως «νευτωνιανισμός» και το οποίο βασιζόταν επιφανειακά στη μεθοδολογική νοοτροπία που διέπνεε το έργο του. Πολύ περισσότερο, σε συνδυασμό με τις φιλοσοφικές ιδέες των Ντεκάρτ και Λοκ, βοήθησε να σφυρηλατηθεί το λεγόμενο [[Ρασιοναλισμός|ρασιοναλιστικό πνεύμα]] του [[Διαφωτισμός|Διαφωτισμού]].{{fn|9}}
 
Γραμμή 143 ⟶ 137 :
 
== Η επιστημονική συνεισφορά του Νεύτωνα ==
 
Με την θεωρία της παγκόσμιας έλξης, ο Νεύτων αντιμετώπισε θεμελιώδη ερωτήματα που απασχολούσαν τη φυσική για καιρό και πρόσφερε μία σαφή και γόνιμη κοσμολογική αντίληψη, που γρήγορα υπερίσχυσε της αντίστοιχης καρτεσιανής{{fn|11}}. Ακόμη, συνεισέφερε με ουσιαστικό τρόπο στην οπτική και συγκεκριμένα στη θεωρία χρωμάτων, όπου απέδειξε πειραματικά ότι το ηλιακό φως αποτελείται από επιμέρους χρώματα παρέχοντας την πιο εναργή θεωρία του 17ου αιώνα στον κλάδο αυτό.
 
Γραμμή 149 ⟶ 142 :
 
== Η θρησκευτικότητα του Νεύτωνα ==
 
Ο Ισαάκ Νεύτων ανατράφηκε ως [[Αγγλικανισμός|Αγγλικανός]], όμως δεν δεχόταν το δόγμα της [[Αγία Τριάδα|Τριάδας]], παρ' όλο που αυτή η άποψη θεωρούνταν παράνομη εκείνη την εποχή{{fn|12}}.
 
== Ισαάκ Νεύτων και Αλχημεία ==
 
{{Κύριο|Χυμεία του Ισαάκ Νεύτωνα}}
 
Όμως υπάρχει και μια άλλη σχετικά άγνωστη, μυστηριώδης πλευρά αυτού του λαμπρού επιστήμονα, μια δραστηριότητά του που κράτησε περίπου τριάντα χρόνια, αν και την κράτησε επιμελώς κρυμμένη από τους συγχρόνους και τους συναδέλφους του: η συμμετοχή του Νεύτωνα στην μαθητεία της [[αλχημεία]]ς, ή όπως αναφερόταν συχνά στα μέσα του δέκατου έβδομου αιώνα στην Αγγλία, της ''Χυμείας''.
Ο Νεύτων έγραψε και μετέγραψε περίπου ένα εκατομμύριο λέξεις σχετικά με το θέμα της αλχημείας, από τις οποίες μόνο ένα ελάχιστο τμήμα έχει δημοσιευθεί σήμερα{{fn|14}}. Τα αλχημικά χειρόγραφά του περιλαμβάνουν ένα πλούσιο σύνολο διάφορων τύπων εγγράφων, ανάμεσα στα οποία συμπεριλαμβάνονται σημειώσεις εργαστηρίων, περιγραφές των αλχημικών ουσιών και των διαδικασιών, μεταγραφές από άλλες πηγές, ακόμη και [[ποίηση]].
Γραμμή 179 ⟶ 169 :
 
== Βιβλιογραφία ==
 
* Cohen I. B., 1971, «Newton, Isaac» στο ''Dictionary of Scientific Biography'', '''3''', 42-103, Charles Scribner’s Sons, New York
* Dunham W., 1990, ''Journey through genius, the great theorems of mathematics'', Wiley Science Editions
Γραμμή 193 ⟶ 182 :
{{βικιφθέγματα|Ισαάκ Νεύτων}}
* Χειρόγραφα του Ισαάκ Νεύτωνα ([http://cudl.lib.cam.ac.uk/collections/newton Newton Papers]), Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Πανεπιστημίου Κέμπριτζ
 
 
{{Authority control}}
{{Portal bar|Βιογραφίες|Επιστήμη|Μαθηματικά|Φυσική|Αστρονομία}}
 
 
{{DEFAULTSORT:Νευτων, Ισαακ}}
 
[[Κατηγορία:Ισαάκ Νεύτων| ]]
[[Κατηγορία:Άγγλοι φυσικοί]]
Γραμμή 216 ⟶ 206 :
[[Κατηγορία:Μαθηματικοί του 17ου αιώνα]]
[[Κατηγορία:Μαθηματικοί του 18ου αιώνα]]
[[Κατηγορία:Απόφοιτοι του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ]]