Κύκλοτρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

'''Κύκλοτρο''' ονομάζεται η συσκευή επιτάχυνσης [[ηλεκτρικό φορτίο|φορτισμένων]] [[σωματίδιο|σωματιδίων]], δηλαδή είναι [[Επιταχυντής σωματιδίων|επιταχυντής]]. Σημαντική καινοτομία του κυκλότρου σε σχέση με προηγούμενους επιταχυντές ήταν ότι επιτάχυνε σωματίδια χωρίς τη χρήση υψηλών [[Ηλεκτρική τάση|τάσεων]]<ref name="Άρθρο επινόησης κυκλότρου" />.

Η συγκράτηση των σωματιδίων γίνεται μέσα σε [[κενό (αέρος)|κενό]] με ομογενές [[μαγνητικό πεδίο]] κάθετο στην τροχιά τους<ref name="Άρθρο επινόησης κυκλότρου" />. Αν τα φορτία κινούνταν μόνο υπό την επίδραση του μαγνητικού πεδίου, τότε αυτά θα εκτελούσαν [[κυκλική κίνηση]]. Η επιτάχυνση γίνεται από [[ηλεκτρικό πεδίο]], το οποίο εναλλάσσεται, ώστε αυτά να επιταχυνθούν. Το μαγνητικό πεδίο προσαρμόζεται κάθε φορά, ώστε η συχνότητα περιστροφής των σωματιδίων να συμπίπτει με τη συχνότητα του εναλλασσόμενου ηλεκτρικού πεδίου<ref name="Άρθρο επινόησης κυκλότρου" />. Έτσι, η επιτάχυνση δεν είναι συνεχής αλλά περιοδική<ref name="Μπέρκλει">{{cite book|last=Kittel|first=Charles|coauthors=Walter D. Knight; Malvin A. Ruderman;August C. Helmholz; Burton J. Moyer;|others=(ελληνική απόδοση) E.M. Aναστασάκης, Π. Γκιουλέας, Ε. Κυριακόπουλος, Α. Μπαλτάς, Δ.Νταουνάκης, Α. Σκούρης, Κ. Σταφανής, Χ.Στρούτσης, Ε. Χρύσου|title=Μηχανική|editor=Γ. Βουδούρης|publisher=Πανεπιστημιακές Εκδόσεις ΕΜΠ|location=Αθήνα|date=1998|pages=82,97-100,133|chapter=Οι νόμοι του Νεύτωνα για την κίνηση των σωμάτων|isbn=960-254-531-3|accessdate=30-1-2010}}</ref>. Το τελικό αποτέλεσμα είναι η επιτάχυνση των σωματιδίων σε μία περίπου [[σπείρα|σπειροειδήςσπειροειδή]] [[τροχιά]]<ref name="Μπέρκλει"></ref>. Μόλις τα σωματίδια αποκτήσουν την επιθυμητή ταχύτητα, αυτά θα βγουν έξω από το κύκλοτρο.

ΤοΕφευρέτης κύκλοτροτου σκέφτηκεκύκλοτρου είναι ο [[Έρνεστ Ορλάντο Λόρενς|Λόρενς]]. Υλοποίησε την οποία δημοσιοποίησε στο [[Science (περιοδικό)|περιοδικό Science]] στην 72η έκδοση, στις σελίδες 376,377 το 1930. Την ιδέα την υλοποίησετου στο LeConte Hall του Berkeley μαζί με το [[Λίβινγκστρον]] και ανακοίνωνε ανά τακτά διαστήματα την πρόοδό του. Ο πρώτος επιταχυντής ήταν ένα κύκλοτρο πρωτονίων ενέργειας 1ΜeV<ref name="Άρθρο επινόησης κυκλότρου">{{cite journal|last=Lawrence|first=O. Ernest|coauthors=M. Stanley Livingston|date=20-2-1932|title=The production of high speed light ions without the use of high voltages|journal=SciensePhysical Review|volume=40|issue=721|pages=37619-37737|language=Αγγλικά|accessdate=30-1-201017.05.2017|doi=https://doi.org/10.1103/PhysRev.40.19}}</ref>, ο οποίος χρησιμοποιούσε μαγνήτη 11 [[ίντσα|ιντσών]]<ref name="Άρθρο επινόησης κυκλότρου" />.<ref name="Μπέρκλει"></ref>

Το κύκλοτρο μαζί με το [[σύγχοτρο]] είναι οι πρόγονοιπρόδρομοι του σύγχρονου επιταχυντή. Αρχικά το κύκλοτρο χρησιμοποιούταν για την επιτάχυνση ελαφρών σωματιδίων. Με την εξέλιξη της τεχνολογίας πλέον υπάρχει δυνατότητα της ''επιτάχυνσης αδρονίων'' από σύγχρονους επιταχυντές. Υπάρχουν περίπου έξι τέτοια μηχανήματα ανά τον κόσμο, ενώ ο πιο ισχυρός είναι προς το παρόν ο [[CERN]].