Κίνημα Παγκάλου 25ης Ιουνίου 1925: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 5:
Η εκβιαστική άνοδος του [[Θεόδωρος Πάγκαλος (στρατηγός)|Θεόδωρου Πάγκαλου]] στην εξουσία και η συνακόλουθη νομιμοποίησή του από τη Συνέλευση μπορούν να εξηγηθούν μόνο στο φώς της σοβαρής χαλάρωσης των κοινοβουλευτικών αρχών, καθώς και της εξίσου σοβαρής φροράς της Συνέλευσης, η οποία αδυνατούσε να εξελιχτεί σε ουσιαστική αντιπροσωπευτική εξουσία, όπως αδυνατούσε να εκπληρώσει τη Συντακτική αποστολή της. Ο Πάγκαλος εκμεταλλεύτηκε το έντονα αντικομουνιστικό κλίμα, που είχε δημιουργηθεί από τις ελλεπάλληλες απεργίες και τις άλλες εργατικές εκδηλώσεις, και τον πανικό του αστικού κόσμου, για να καταλάβει την εξουσία, ενώ ο αστικός πολιτικός κόσμος εύκολα συγκατατέθηκε να του δώσει πίστωση χρόνου, προκειμένου να επιβάλει μια σειρά αντιδημοτικών μέτρων, τα οποία οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις απεύφευγαν για ευνόητους λόγους.
 
==Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας==
Στις [[29 Σεπτεμβρίου]] [[1925]] διαλύθηκε η Δ΄ Συντακτική Συνέλευση και προκηρύχτηκαν εκλογές για τον Ιανουάριο του [[1926]]. Οι εκλογές όμως αυτές δεν έγιναν, γιατί, στις [[4 Ιανουαρίου]] [[1926]], ο [[Θεόδωρος Πάγκαλος (στρατηγός)|Θεόδωρος Πάγκαλος]] δήλωσε ότι αναλάμβανε προσωπικά την άσκηση της νομοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας, επιβάλλοντας έτσι απροκάλυπτα δικτατορικό καθεστώς. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις ενέργειες αυτές ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας [[Παύλος Κουντουριώτης]] παραιτήθηκε το Μάρτιο του [[1926]] και ο Πάγκαλος προκήρυξε εκλογές για την ανάδειξη νέου προέδρου. Στις εκλογές αυτές, που έγιναν στις 4 και 11 Απριλίου 1926, τα πολιτικά κόμματα δήλωσαν αποχή και ο Πάγκαλος εκλέχτηκε Πρόεδρος, ως μόνος υποψήφιος, και ορκίστηκε στις [[18 Απριλίου]] [[1926]].
 
Στο μεταξύ το δικτατορικό καθεστώς γινόταν ολοένα και πιο καταπιεστικό, εξαιτίας της προοδευτικής εγκατάλειψής του από τους αρχικούς πολιτικούς υποστηρικτές του και της αυξανόμενης αντίδρασης ή δυσφορίας της κοινής γνώμης.
 
Η έλλειψη λαικών ερεισμάτων και πολιτικών συμμάχων ή υποστηρικτών ανάγκασε το καθεστώς να στραφεί προς την αντίπαλη παράταξη, από την οποία απέσπασε μια μερίδα. Στις [[19 Ιουλίου]] [[1926]], ορκίστηκε κυβέρνηση με πρωθυπουργόΠρωθυπουργό τον Αθ.[[Αθανάσιος Ευταξίας|Αθανάσιο Ευταξία]], που πρελάμβανε στις τάξεις της κυρίως αντιβενιζελικά στοιχεία.
 
==Ανατροπή==
Η βενιζελική πολιτική ηγεσία δεν ήταν πια διατεθειμένη να ανεχθεί τον Πάγκαλο. Το Κίνημα του [[Γεώργιος Κονδύλης|Γεωργίου Κονδύλη]] στις [[22 Αυγούστου]] [[1926]] κατόρθωσε να αντρέψειανατρέψει το δικτάτορα. Ο Κονδύλης χρησιμοποίησε, στο Κίνημά του, τα «Δημοκρατικά Τάγματα», δηλαδή τους πραιτοριανούς που είχε χρησιμοποιήσει ο ίδιος ο [[Θεόδωρος Πάγκαλος (στρατηγός)|Θεόδωρος Πάγκαλος]], για να καταλάβει την εξουσία και να διατηρηθεί σ΄ αυτήν.
 
[[Κατηγορία:Στρατιωτικά Κινήματα|Πάγκαλος]]